Η Κλείδα Δασεία ‘ ~ Σ, Κ, Γ, Χ, Β

του Κ. Ι. ΜΠΟΥΖΑΝΗ – by BOUZANIS K. –  
Ίστορος-Διδασκάλου του Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου – Knower-Teacher of Code of Linguistic Production and Enrichment of Panhuman Speech –

η δασεία ‘ ~ Σ, Κ, Γ, Χ, Β  – λέμε οι Έλληνες! –

Προσοχή! Ό,τι υπογραμμισμένο διαβάζεται αντίστροφα, όπως: ΜύΡον ~ το άΡωΜα, ΚΡέαΣ ~ η ΣάΡΚα ~ ο ΧΡώΣ, ΜοΡΦή ~ η ΦόΡΜα, ΘέΣΠις ~ ηΘοΠοιόΣ τις Αθηναίος, ΛίΚΝον ~ η ΚΛίΝη, ΚαΛαΜάΡι ~ το ΜαΛάΚιοΝ, ιΣΚεΝΝΤέΡ ~ ο αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο άΝαΚΣ αΝαΤοΛής γιά Πέρσες, Άραβες, Αλβανούς, Τούρκους, Ινδούς και άλλους!

  Βασικές Κλείδες του Κώδικα Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου, για την Γραμματική-Δομική Ανάλυση των μορίων του λόγου που εδώ επιχειρούμε,  αποτελούν οι γνωστές και... μη γνωστές "Τροπές Συμφώνων τε και Φωνηέντων", το "Δασύ Πνεύμα" που μας επισημαίνει μια σειρά από αρχικά... κρυμμένα γράμματα πρό των γνωστών δασυνόμενων λέξεων αλλά και πρό αυτών που αρχίζουν από Υ, Ρ, Ν, και Λ, καθώς και τα... χαμένα, το υπογεγραμμένο ι και το αρχικό F, και τα άφαντα σε λέξεις με άρνηση ή αντίθεση: α… ~ Νη ή άΝευ …, Μη ή οΥ …, ουΧί … !

Η επεξεργασία και ο εμπλουτισμός του Έλληνα Λόγου, μια διαδικασία των προϊστορικών χρόνων, φαίνεται να επιχειρείται πάνω από τον επιγεγραμμένον λόγον. 

 Το σημείον του δασέως πνεύματος επισημαίνει μία σειρά από αρχικά ψευδογράμματα της Μητρός Ελληνικής και, σύμφωνα και με τα εν χρήσει Λεξικά των Ευρωπαίων, αποτελεί ένα αρχικό Σ ή ένα ουρανικό Κ,Γ,Χ ή, ακόμη, ένα χειλικό Β,Π,Φ όπως στα παραδείγματα: SuPeR το ‘υΠέΡ, ‘Ram o ΚΡιός, ‘RiSe η έΓεΡΣις, GReeCe η ‘εΛΛάΣ, ‘ύαλινον το Γυάλινο, Hellenic ο ‘Ελληνικός, ‘RoCh η ΚΡόΚη, ‘RocH ο ΒΡάΧος, ‘Ρόδον το ΒΡόδον κτλ.

Δασύνονται όλες οι λέξεις που αρχίζουν από Υψιλον και από Ρώ (και εκ του Ρώ, δασύνονται και αυτές που αρχίζουν από Νί και Λάμδα, συμπληρώνουμε εμείς!) καθώς και ολιγάριθμες ακόμη λέξεις, που κάποτε, για το ορθόν της γραφής, τις αποστήθιζαν οι μαθητές του δημοτικού σχολείου.

Το "Δασύ Πνεύμα" είναι ένα άχρηστο Σήμα, διδάσκουν και οι… ανεπανάληπτοι ΝεοΕλληνες(!), το οποίο είχε κάποτε κάποια… ιστορική αξία στην προφορά και το οποίο θα είχε λησμονηθεί εάν δεν μας το σέρβιραν οι Αλεξανδρινοί και, αργότερα, οι Βυζαντινοί ως εικαστικό συμπλήρωμα μαζί με την Μικρογράμματη Γραφή και, ακόμη, εάν δεν το προτιμούσαν οι Ευρωπαίοι για να αποκρύψουν την γύμνια των εθνικών τους γλωσσικών ιδιωμάτων!

   Εμείς, εδώ, διδάσκουμε ότι το "Δασύ Πνεύμα" είναι ένα κρυμμένο γράμμα, ένα μυστικό εργαλείο στην υπηρεσία της Γλωσσοπλαστίας των Αρχαίων Γραμματικών.

SuPeR ~ το ‘υΠέΡ, 

‘Ram ~ o ΚΡιός, 

‘RiSe ~ η έΓεΡΣις, 

GReeCe ~ η ‘εΛΛάΣ, 

‘ύαλινον ~ το Γυάλινο, 

Hellenic ~ ο ‘Ελληνικός, 

‘RoCh ~ η ΚΡόΚη, 

‘RocH ~ ο ΒΡάΧος, 

‘ΡόΔον ~ το ΒΡόΔον.

‘ΡάΚος ~ το ΒΡάκος.

‘οΔόΣ ~ ΒοΔόΣ ~ η ΔιάΒαΣις.

‘Ράξ ~ ο ΒΡάξ ~ ο ΒώΛος σταφυλής.

‘ΡοΘέω ~ ΒΡοΘέω ~ ΘοΡυΒώ

‘ΡαΨωΔός ~ ‘ΡαΠΣωΔός ~ ο ΓΡαΦεύΣ ωΔών. ΡαΨωΔός ~ ΡαΠΣωΔός ~ ΣοΜηΡίΔης ~ ο ‘οΜηΡίΔης και εκ τούτου: ‘όΜηΡος < ΡαΠΣωδός. ΡαΨωΔός ~ ο ΨάΛΛων ωΔάς είτε ΡαΨωΔός ~ ο ΨάΛΤης.

‘άΛΣ, η ~ ΣΣάΛΣΣ ~ η ΣΣάλασσα [θ].

‘άΛΣ, η ~ ο ΣΣυΛόΣ [χ], ο θαλάσσιος.

‘άΛΣ, το ~ ΒάΛΣ ~ ο ΒώΛοΣ του άλατος. 

‘Νέω ~ ΣωΡεύω. 

‘Νέω ~ ιΚάΝω, πηγαίνω. 

‘Νέω ~ ΝήΣΣω [θ], νήθω. Αλλά και ‘ΝήΘω ~ ΚΛώΘω.

‘Νέω ~ ΝήΣΣω [χ]. νήχω, κολυμπώ. 

‘Ναίω ~ ‘Ρέω.

Ναίω ~ εΝοιΚέω, κατοικώ.

‘ΝέοΝ ~ το ΚαιΝόΝ.

‘ΝεουΡΓός ~ ο ΚαιΝουΡΓής.

‘ΝεωΡές, το ~ το ΚαιΝόΝ.

ΝεωΡές, το ~ το ΝέοΝ.

‘ΝεόΣ, η ~ η ΧέΡΣος (γή).

‘ΝήΘω ~ ΚΛώΘω.

‘Νο ~ ουΧί έΝ ~ Καν έΝ.

‘Λω.Τός ~ Το ηΧείοΝ, ο αυλός αλλά και ΛωΤός ~ το άΝΘος (το κρίνο του Νείλου)

‘ΡύΠοΣ ~ η ΣΦΡαΓίς.

‘ΡύΠος ~ ΒΡύΠος ~ η ΒΡώΜα ή ΒΡόΜα.

‘ΡίΠος ~ το ΠΛέΚος.

‘ΡίΠοΣ ~ το ΠΛέΓΜα.

‘ΡίΠος ~ το ΚοΦίΝι.

ΡίΠοΣ ~ ΡίΠΣ ~ η ΡίΨ (πλέγμα εκ καλάμων).

‘ήΛιοΣ ~ ΣήΛιοΣ ~ ο ΣΣεΡΜός αστήρ [θ]. ΣείΡιος (αστήρ) ~ ΣήΛιος ~ ‘ήΛιος. ΣείΡιοΣ ~ ο ΣΣεΡΜός [θ].

‘ΛάΜΒΔα ή ΛάΒΔα = το γράμμα του αλφαβήτου Λ ή λ (η Λαβίδα).

‘ΛάΜΒΔα ~ ΒΛάΜΒΔα ~ η ΛαΒίς ΣΠοΔού.

‘ΛάΜΒΔα ~ η άΓΡα ΣΠοΔού ή 

ΛάΜΒΔα ~ ΠυΡάς ΠΤύον ή ΛάΒΔα ~ η ΛαΒίΔα.

‘ΛαΒύΡιΝΘοΣ ~ ΣιΤηΡώΝ ΦύΛαΚς. Η διάσημη αποθήκη-θησαυρός, με τα δαιδαλώδη εσωτερικά χωρίσματα, που αποθήκευε, στο μέγιστο της χωρητικότητάς της, τον όγκον των σιτηρών, όχι κατά κώνους αλλά κατά στήλες. ΚΝωΣΣός ~ η ΚΝωΤΤόΣ ~ η αΓοΡά  Του ΣίΤου ή και των ΣιΤίων.

‘ύΔωΡ~ υεΤού υΓΡόν ή ‘ΥεΤός ~ το ‘ΥΔωρ (εξ ουρανού). ‘ΥΔωρ ~ ΣΣυΜός υεΤών ενώ ΝεΡό ~ το ΡέοΝ ύδωρ.

‘ΝόΤιος (άνεμος) ~ ο υΓΡοΤόΚος.  ‘ΝοΤία ~ η  υΓΡόΤης.

ΝόΤιοι ~ οι ιΤαΛοί αλλά και ΝόΤιοι ~ οι ΔωΡιείς και  Γη του ΝόΤου ~ η ΘΡάΚη και Γη του ΝόΤου ~ η ιΤαΛία όπου ΛάΤιον ~ η ιΤαΛία. 

‘RoaD ~ αΓΡών οΔός αλλά και STReeT ~ άΣΤεωΝ οΔός.

‘RocK ~ ΒΡάΧος, ‘RocK ~ ΚΡόΚη ~ ο ΧάΛιΚας. Αλλά και ‘RoCk ~ η ΚίΝηΣις (ρυθμική ή σαγηνευτική, το λίκνισμα).

‘ΡόΠαΛον ~ ΚάΛον ΠάΛης ή άΚος εΝόΠΛου, αλλά και ‘ΡόΠαΛον ~ αΡωΓός ΠάΛης ή αΡΧαίων όΠλον.

SeRViCe ~ ΣυΠηΡεΣία ~ η ‘υΠηΡεΣία.

‘RoaST ~ B(R)oaST ~ ο ΠΣηΤός [ψ] ενώ BaKeD < BaCeD ~ o ΠΣηΤός [ψ].

ΨηΤός ~ ΠΣηΤός ~ ο οΠΤόΣ.

‘ΡαΓού (γεύμα) ~ το ΓιαΧΝί.

‘Ρέον (ύδωρ) ~ ΒΡέον ~ το ΝωΠόν.

‘Ρέον ~ το  υΓΡόν. 

‘Λαός ~ η αΓέΛη. ‘ΛαϊΚός ~ ο αΓεΛαίος. ‘ΛαϊΚός ~ ο αΓΡοίΚος. 

‘ΡύΔην ~ ΣωΡηΔόν όπως και ΣαΛάΤα ~ ΣωΡηΔόν (γεύμα).

‘Ρούς (ποτάμιος) ~ ΒΡούς ~ ο έΒΡος (της Θράκης αλλά και της Ισπανίας). Οι Βούλγαροι τον ονόμασαν ΜαΡίΤΣα ~ εΥΡον του άΣΤεως της ΦιΛιΠουΠόΛεως (ΠΛόΒΝτίΒ) ή της Σόφιας. Αλλά και ‘Ρούς ~ ΒΡούς ~ ο ΠηΝειός ποταμός της Λάρισσας ή της Ηλείας.
‘Ρούς ήΠιος ~ ΒΡούς ήΠιος ~ ο ΒΡουΒάς (ΧείΜαΡΡος ~ ΧειΜώΝος Ρούς, σήμερα, του Λακωνικού κάμπου.)
‘Ρούς του άΣΤεως ~ ΒΡούς του άΣΤεως ~ ο εΒΡώΤαΣ (του Έλους ή της Σπάρτης, ο Ευρώτας ποταμός) αλλά και ο εΦΡάΤηΣ (της Βαβυλώνας της Μεσοποταμίας).

εΥΡώΤαΣ (ποταμός) ~ εΒΡώΤαΣ ~ ΒΡούς του άΣΤεως ~ ‘Ρούς του άΣΤεως (του Έλους ή και της Σπάρτης).

‘Ρούς (της Ίλιδος) ~  ΒΡούς ~ ο αΛΦειός.

‘Ρούς (της Πελοποννήσου) ~  ΒΡούς ~ ο ΠηΝειός.

‘Ρούς (της Λαρίσσης) ~  ΒΡούς ~ ο ΠηΝειός.

‘Ρούς ~ ΒΡούς ~ ο έΒΡος ποταμός των Βαλκανίων αλλά και της εΣΠεΡίας ~ ιΣΠαΝίας.

Ρούς αΘηΝών ~ ο ιΡιΔαΝός.

εΦΡάΤηΣ (ποταμός) ~ ΒΡούς του άΣΤεως ~ ‘Ρούς του άΣΤεως (της Βαβυλώνας).

ΤίΒεΡις (ποταμός) ~ ΚοίΤη ΒΡοής ~ ΚοίΤη ‘Ροής (της Ρώμης).

‘ΛάΡιΣΣα ~ το οΧυΡόν άΣΤυ της Θεσσαλίας αλλά και αλλαχού.

‘NuT ~ το ΚαΡύΔι είτε ‘Nut ~ το ΚάΡυον.

‘ΝόΜιΣις ή ‘ΝόΜοΣ ~ η ΧΡήΣιΣ.

‘ΝόΜος ~ η ΧΡήΣιΣ.

‘ΝόΜοΣ ~ το ΚοιΝόν άΣΜα αλλά και ΝόΜοΣ ~ ο ΡυΣΣΜός [θ].

‘ΝόΜοΣ ~ ΚοιΝού αΣΠίς. ‘ΝόΜοΣ ~ ΚαΝών ευΣηΜίας.

‘ΝούΣ ~ η ΝόηΣις. ‘Νούς ~ η έΓΝοια.

‘ΝόηΜα ~ το ΣηΜαίΝον.

‘LiFe ~ BLiFe ~ ο Βίος των εΠιΓείωΝ.

‘ΛεΥΚόν (χρώμα) ~ ο ΧΡώς ΧυΜών (αιγών), όπου ΧΡώΣ ~ το ΧΡώΜα αλλά και ΧΡώΣ ~ η ΣάΡΚα ή ΚΡέαΣ.

‘NeT ~ το ΚαΘαΡόν ή ΚαΘαΡά αλλά και ‘NeT ~ ο ΤεΛιΚός.

‘ΝήΘω ~ ΚΛώΘω αλλά και ΓΝέΘω.

‘έΛΛην ~ ‘αΛός Λαός. ΔαΝαός ~ ο αΛίΤης (λαός) όπου αΛίΤηΣ ~ ο ΘαΛάΣΣιος. ΠεΛαΣΓός ~ ο ΠεΛάΓιοΣ (λαός).

‘έΛΛην ~ ο ‘Λαός της αΛός, από Δευκαλίωνος! Η τήξη των παγετώνων της Ευρώπης, μέσα σε εκατοντάδες χρόνια, κατέκλυσε και διεύρυνε την λεκάνη της Μεσογείου Λίμνης, επαναδιαμόρφωσε τις ακτές και τα όριά της, μετακίνησε πληθυσμούς και κατασκέπασε Πόλεις ανθρώπων και τους Πολιτισμούς τους. Γενάρχης μιας Νέας Γενιάς Ανθρώπων είναι ο ΔεΦΚαΛίων ~ το ύΔωρ των ΠάΓωΝ και η ΠύΡΡα ~ η αΠοΡΡοή τους. Είναι ο ΔεΦΚαΛίωΝ, τα εΔάΦη της Γής των Νέων ΧωΡών και η ΠύΡΡα ~ η όΜηΡος ~ η οΥαΡ του.

Ο ‘έΛΛην, ο Λαός της ‘αΛός από Δευκαλίωνος, ο νέος αυτός Περιμεσογειακός Κόσμος, συνέχεια ενός άλλου αρχαιότερου κόσμου, θα ακμάσει, θα καλλιεργήσει τα γράμματα και τις τέχνες, την γνώση και τις επιστήμες, θα αναπτύξει νέες τεχνολογίες,  θα εμπλουτίσει τον λόγο, θα μορφώσει και θα εξανθρωπίσει και θα ονομάσει τον άνθρωπο. (άΝΘΡωΠος ~ το όΝ Το ΝοήΜον).

ΓΡαιΚός ~ ο ΓηΓεΝής και ΓκιαούΡ ~ ο ΓηΓεΝής σε αντιδιαστολή με τους διγενείς αΚΡίΤες ~ τους ΤούΡΚους που παρέλαβαν την αρχή και συνέχισαν την διοίκηση των λαών τε και των εθνών της λεγόμενης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ονομάζοντάς τους... Τούρκους. 

‘εΛΛάΣ ~ ΧώΡα αΛόΣ. GReeCe ~ ‘ReeCe ~ η ‘εΛΛάΣ. 希腊 ~ HiLa ~ η ‘εΛΛάς ή SSiLa (ή HiLa) (希腊) ~ η εΛΛάΣ (ή ΧεΛΛάς ~ η ‘εΛΛάς).

‘οΡάω ~ ΣΣεωΡώ [θ] είτε οΡάω Τι ~ ΘεωΡώ.

‘ΝοΣώ ~ (απο)ΚάΜΝω.

‘ΡάΔιον ~ εύΚοΛον ό,Τι.

‘ΡάΔιον ~ το ωΔείοΝ.

‘RaD iuM ~ αΚΤίΝων ΠηΓή, το γνωστό ραδιενεργό στοιχείο. RaDius ~ η ηΛιαΚΤίς ή ‘RaDius ~ η ‘ηΛιαΚΤίς, η ακτίνα, η εξακτινούμενη ενέργεια του ‘ηλίου.

ΡαΔιούΡΓος ~ Β‘ΡαΔι ούΡΓος ~ ο Ποιών ΔόΛου έΡΓα.

‘ΡαΣΤώΝη ~ αΡΓίαΣ ίΔιοΝ.

‘ΡιΝός, ο ~ ΒΡιΝός ~ ΧΡώς ΒοώΝ.

ΣΥΝοΛον ~ ΣοΜού εΝ όΛω ~ ‘οΜού εΝ όΛω.

.......... ‘ΛοΓία ~ (περί) ......... ΓΝώΣις (η οποία διδάσκεται και σπουδάζεται). πχ. ανθρωπολογία, ψυχολογία, θεολογία, γεωλογία κλπ. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις: ΦιΛοΛοΓία ~ ΦιΛο ‘ΛοΓία ~ ΛοΓοΠοιείας ΓΝώΣις και εΤυΜοΛοΓία ~ εΤυΜο ‘ΛοΓία ~ ΔοΜής ΓΝώΣις (των μορίων του λόγου, των λέξεων δηλαδή).

ΦιΛοΛοΓία ~ ΦιΛο ‘ΛοΓία ~ ΛοΓοΠοιείας ΓΝώΣις.

εΤυΜοΛοΓία ~ εΤυΜο ‘ΛοΓία ~ ΔοΜής ΓΝώΣις (των μορίων του λόγου, των λέξεων δηλαδή).

‘έωΛος ~ ο αΡΧαίος.

‘έωΛος ~ ο αΡΧαίος.

‘έωΛος ~ ΒέωΛος ~ ο ΠαΛαιός.

‘έωΛος ~ ΒέωΛοΣ ~ ο  ουΣΣί ΝωΠός [χ].

‘έωΛοΣ ~ ο  ηΜεΡήΣιος.

‘ΝιώΘων ειΜί ~ αιΣΘάΝοΜαι.

‘ΡήΜα ~ ο ΛόΓοΣ αλλά και ‘ΡήΜα ~ ΛόΓων έΠος.

‘ΡήΜα ~ ΒΡήΜα ~ η ΦΡάΣις.

‘ΡηΤός ~ ο ΛεΧΘείς αλλά και ΡηΤός ~ ο ΡηΘείς και ΡηΤόΣ ~ ο οΡιΣΘείς.

‘ΡηΤέον ~ το ΛεΚΤέον.

‘ΡηΤήρ ~ ο αΓοΡηΤής καί ο ΡηΤήρ ~ ο ΡήΤωρ.

‘ΡυΤήρ ή ‘ΡύΤωρ ~ ο ΣωΤήρ αλλά και ‘ΡυΤήΡ ~ ΒΡυΤήΡ ~ ο αΠοΛυΤΡόων.

‘ΡυΤήρ ~ ο ΣύΡων Τι. ‘ΡυΤήρ ~ εΛΚύων Τι.

ΡΥΤήρ ~ ο ιΜάΝΤας, ΡΥΤά ~ οι ιΜάΝΤες.

‘ήΦαιΣΤος ~ ο ΓύΦΤοΣ. Η λέξη "γύφτος" δεν σχετίζεται με τους νομάδες Roma. RoMa (φυλετικό) ~ ο ΝοΜάς. [Ρομά οι ΔιΓεΝείς ~ ΤσιΓγάΝοι, ινδικής καταγωγής, που περιτρέχουν την Ελλάδα και την Ευρώπη τα τελευταία 2000 έτη. Η λέξη "γύφτος" δεν σχετίζεται με τους εν λόγω νομάδες. Γύφτος εκ του Ήφαιστος, ήΦαιΣΤος ~ ο ΠυρΚαϊάΣ Θεός ή ήΦαιΣΤος ~ ΣΚευών ΠοιηΤής.] Με την φουφού, το κάρβουνο και την φωτιά, το αμόνι και το σφυρί, οι μουτζουρωμένοι Γύφτοι, χάθηκαν τα τελευταία εξήντα χρόνια, ήταν οι τεχνίτες-κατασκευαστές μεταλλικών εργαλείων, δοχείων και σκευών για κάθε χρήση και όπλων. Ο λαός τους πιό πάνω νομάδες, λόγω του χρώματος της επιδερμίδας τους, τους αποκαλούσε μουτζούρηδες γύφτους. Ο Κωστής Παλαμάς (1859 - 1943), εθνικός ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός, δημοσιογράφος και κριτικός της λογοτεχνίας, στο ποιητικό έργο του "Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου" (εκδ. 1899, ύστερα από την εθνική ταπείνωση εκ του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897), τον αδούλωτο και δημιουργό Ήφαιστο επικαλείται για την αναστύλωση και την εθνική αναγέννηση της ξεπεσμένης, τότε, Ελλάδας.]

‘εΛίΣΣω ~ ‘εΛίΤΤω ~ ΚιΝώ Τι ΤαΧέως.

‘ΛαΜΒάΝω ~ ΧείΡαΣ ΒάΛΛω (εις τι), ‘ΛηΠΤόΣ ~ ο ΧειΡοΠιαΣΤός αλλά και ΛαΜΒάνω ~ αΡΠάΣΣω [ζ]. ΛαΜΒάνω > ΛήΠΣις ~ η ΛήΨις.

‘ΝέΚυΣ ~ ΣΝέΚυΣ ~ ο ειΣ αΚιΝηΣίαν όπως και ΝεΚΡόΣ ~ ο άΝευ ΚιΝήΣεων καί άΠΝοΥΣ ~ ο ΠεΣΣαΜέΝος [θ].

‘Ρίς ~ ΒΡίς ~ αΒΛός ~ αυΛός (αναπνοής) όπου αυΛόΣ ~ ο ΣωΛήν είτε ‘ΡίΝ ~ ΒΡίΝ ~ ΠΝοής ΚώΝος.

‘ΡίοΝ ~ το άΚΡον Γης αΛός (το ακρωτήριον). 
‘Ρίον ~ το άΚΡον Γης (η κορυφή όρους).

‘ΛιΤόΧωΡον ή ΛιΤόΧωΡον (Πιερίας) ~ ΚΛιΤύων ΧώΡα (του Ολύμπου). 

‘ΡόΜπα ~ ΚιΜοΝό για Ιάπωνες. ‘ΡόμΠα ~ ΦοΡεΣιά ενώ ΦοΡεΣιά ~ το ΦόΡεΜα.

αΝΔΡεία ~ ΓηΡώων ίΔιοΝ ~ ‘ηΡώων ίΔιοΝ ή αΝΔΡεία ~ ΓεΝαίων ίΔιοΝ είτε αΝΔΡεία ~ ηΡώων ίΔιοΝ ενώ άΝΔΡαΣ ~ ο αΝήρ Τε όΜηΡος. αΝΔΡεία ~ ηΡώων ΓεΝαιόΤης.

‘Νέος ~ ο ΚαιΝός. ΚαιΝόΝ ~ το ΚαιΝούΡιον. ‘ΝέοΝ Τι ~ το ΝεοειΣεΛΘόν. ΝεαΝίας ~ ο ΝεαΡός ή ΝεαΛής. ΝεαΝίας ~ ο ΝεαΝιΚός. ‘ΝεαΡόν ~ ΒΝεαΡόν ~ το ΝωΠόΝ.

‘ηΡαΚΛής ~ ο άΡΧων του άΡΓους, τέκνον του Θεού ~ Διός και της Αλκμήνης, όπου αΛΚΜήΝη ~ η άΡΓους άΝαΣΣα. άΡΓοΣ ~ αι ΜυΚήΝαι αλλά ΜυΚήΝαι ~ Γη ιΝάΧοΥ (ποταμού) είτε ΜυΚήΝαι ~ το οΧΥΡόν (η αλέα, το προφυλακτήριον του άΣΤεως ~ ΔήΜου του πανάρχαιου Άργους).

ήΡα ~ η όαΡ ή ούαΡ (του Διός) όπου οΥαΡ ~ η όΜηΡος και όΜηΡος ~ ο/η όΜαυΛος ή ο/η ΣύνευΝος αλλά και ‘ήΡα ~ η ΓυΝή, η θεά σύζυγος.

‘ΛύΚειον ~ η ΣΧοΛή όπου ΣΧοΛή ~ το ΣΧοΛείον, σήμερα, αλλά και ΣΧοΛή ~ αΡΓίας ήΜαρ, το μη έχειν αΣΧοΛίαν τινά, για τους αρχαίους Έλληνες.

‘ΝιΚώ ~ ΚυΡιέΒω ~ ΚυΡιεΥω αλλά και ΝιΚώ ~ ΚυΡιεύω, ενώ ‘ΝιΚώΝ ~ ο ΚυΡίαΡΧος.

‘ύΛη ~ το άΛΣος.

‘υειΚόΝ ~ το ΧοίΡειον ή υειΚόΝ ~ τι ΧοίΡειον και ΧοίΡειοΝ ~ το ΧοιΡιΝόν.

‘ΡυΤήρ ή ‘ΡύΤωρ ~ ο ΣωΤήρ αλλά και ‘ΡυΤήΡ ~ ΒΡυΤήΡ ~ ο αΠοΛυΤΡόων.

‘ΡυΤήρ ~ ο ΣύΡων Τι. ‘ΡυΤήρ ~ εΛΚύων Τι.

ΡΥΤήρ ~ ο ιΜάΝΤας, ΡΥΤά ~ οι ιΜάΝΤες.

‘ΡηΤήρ ~ ο αΓοΡηΤής καί ΡηΤήρ ~ ο ΡήΤωρ. 

‘ΝάΠυ, το ~ το ΣιΝάΠι.

‘ΝάΠυ, η ~ ο ΦάΡαΓς.

‘ΝέΜω ~ ΜοιΡάΣΣω [ζ].

ΝέΜω ~ (δια)ΝέΜω ή (απο)ΝέΜω.

‘ΝέΜω ~ εΝοιΚών ειΜί.

‘ΝέΜω ~ έΧωΝ ειΜί.

‘ΝέΜω ~ οιΚοΝοΜώ. οιΚοΝοΜία ~ του έΧειΝ ΠηΓή ή  οιΚοΝοΜία ~ ΠόΡων αΓωΓή.

‘ΝέΜω ~ ΜήΛα άΓω.

‘υΜέΝαιος ~ το ΓαΜήΛιον άσμα. ‘υΜήΝ ~ ο ΓαΜήΛιος (θεός)

ViRUS ~ ΒυΓΡόν ΣΣυΜών ~ ‘υΓΡόν ΣΣυΜών, οπός, ζωμός ζώων ή φυτών, ακόμη και το δηλητήριό τους. ιόΣ ~ ο ΧυΜός ο δηλητηριώδης πχ. των... ιοβόλων φιδιών είτε η δηλητηριώδης σκουριά του χαλκού.

----- η ενημέρωση συνεχίζεται –the update continues– -----

ΔΙΑΛΕΞΕ μία άλλη ΚΛΕΙΔΑ εδώ...

– CHOOSE an another KEY here... –
►  https://greekglossiccode.blogspot.com/p/blog-page.html

ΣΥΝΕΧΙΣΕ-ΚΑΤΕΒΑΣΕ το "Γραμματικό-Δομικό Λεξικό του Πανανθρώπινου Λόγου". Continue with "Grammar-Structual Dictionary of Panhuman Speech"–  

☛  https://greekglossiccode.blogspot.com/p/blog-page_17.html