Βασικές Κλείδες του Κώδικα Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου, για την Γραμματική-Δομική Ανάλυση των μορίων του λόγου που εδώ επιχειρούμε, αποτελούν οι γνωστές και... μη γνωστές "Τροπές Συμφώνων τε και Φωνηέντων" καθώς και το "Δασύ Πνεύμα" που μας επισημαίνει μια σειρά από αρχικά... κρυμμένα γράμματα πρό των γνωστών δασυνόμενων λέξεων αλλά και πρό αυτών που αρχίζουν από Υ, Ρ, Ν, και Λ.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ
‘έΛΛην ~ ‘αΛός ο Λαός του Μεσογειακού κόσμου, από...
Δευκαλίωνος, από την ηούΣ την Γη ~ την αΣία, την Μικράν Ασίαν, των
εΡήΜων την αΣίαν ~ την ΣΥΡίαν έως την εΣΠεΡίαν ~ την ιΣΠαΝίαν, σήμερα,
και προ της καθόδου των αιΘιόΠων στην έΦαΛον Γη ~ την αΦΡιΚή του κάτω Νείλου,
την αιΓυΠΤον ~ των αιΘιόΠων η Γη στους ιστορικούς χρόνους.
‘έΛΛην ~ ο ‘Λαός της ιΛύος από... Δευκαλίωνος.
ΠεΛαΣΓός ~ ο ΠεΛάΓιοΣ λαός.
αΧαιός ~ ο ωΓύΓιος λαός.
ΔαΝαός ~ ο αΛίΤης λαός.
ΔαΝαός ~ ο ΝόΤιος λαός.
αιΓαίον ~ το ωΓύΓιον πέλαγος. αιΓαίον ~ το έΓΓαιον πέλαγος σε συσχετισμό με το ιόΝιοΝ ~ το ΚΡόΝιον είτε ιόΝιον ~ το αΧαΝές πέλαγος.
ΔωΡιείς ~ οι ΝόΤιοι.
ΔωΡιείς ~ οι αΚΡίΤες.
ΔωΡιείς ~ οι ΔαΝαοί.
ίωΝεΣ ~ οι εΚς ΊωΝοΣ της
μυθολογίας των Ελλήνων. Ο Ίων υιός του ΞούΘου. ΞούΘοι ~ οι έΞωΘεΝ ~ οι εΞώΤεΡοι
του λαού των Ελλήνων, ανατολικά.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Απέναντι
στην Υψηλή Ποιητική του διδακτικού λόγου των Ελλήνων, να είσαστε πολύ προσεκτικοί.
Ο Ελληνικός Κόσμος των ιΔεών-Θεών, θα... παίξει με τον Λόγο και
θα εκμαιεύσει, για να χαρίσει στην ανθρωπότητα, ανεπανάληπτα τεχνήματα!
ΠΝεύΜα ~
το εΠιΝόηΜα! Πνευματικός Κόσμος ο Κόσμος των επινοημάτων! Πνεύματα οι Θεοί,
πνεύματα και οι Ιδέες και ο άΝΘΡωΠος ~ όΝ Το ΝοήΜον!
Ο Μύθος και ο "Από Μηχανής Θεός", τα απόλυτα ποιητικά ελληνικά επινοήματα, θα λύσουν τα χέρια των διδασκάλων και θα καλλιεργήσουν την υψηλήν διανόηση.
ευΡιΠίΔης ~ ο ΜεΛωΔός.
ΤΡαΓιΚός ~ ο ΧοΡευΤιΚός. ΤΡαΓιΚόν (επί συμβάντος) ~ το αΚΡαίως αΤυΧές.
ΤΡαΓούΔι ~ ΧοΡευΤών ηΔή. ΤΡάΓος ~ αΝήρ Των αιΓών.
ΤΡαΓωΔία ~ ΔειΝών ωΔαί.
Οι ΤΙΤΛΟΙ αυτών που ακολουθούν:
Α. ΛαΚωΝία η ΛαΚεΔαίμων και ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός
κύκλος του Ελαίου και των Ελαιών και η Σπάρτη.
Β. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος των Πηλίνων και Υαλίνων, των αθανάτων τεχνουργημάτων του Πηλού και της Πυράς. (το αδύνατο σημείον των οποίων είναι η... πτέρνα τους)
Γ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος των Ασκών-Σάκων και των Δερμάτων, των πολεμικών Ασπίδων και των δερμάτινων Ιστίων των νηών.
Δ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος του Σίτου και της Καλλιέργειας του Σίτου. Η Κνωσσός, ο Μίνως και ο Θησέας.
Ε. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος του Οίνου και της Αμπέλου
ΣΤ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος του Νόστου Οίκαδε και της Οδύσσειας. των Ομηρικών Επών.
ΔΕΙΤΕ την ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΜΑΣ:
► Οι Φαίακες του Ομήρου, η Σχερία και ο Ακράγας – The Phaeacians of Homer, the Scheria and Akragas (Agrigento)
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/09/phaeacians-of-homer-scheria-and-akragas.html
► Αναζητώντας την Ομηρική Νήσο Ιθάκη και τους Κεφαλλήνες
– In search of the Homeric Island of Ithaca and the Cephalenes
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/09/in-search-of-homeric-island-of-ithaca.html
► Η Οδύσσεια, η Ιλιάδα και ο Όμηρος – The Odyssey, the Iliad and Homer
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/10/odyssey-iliad-and-homer.html
Ζ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος των Τρωικών και της Ιλιάδος, των Ομηρικών Επών
Η. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος του Άργους και του ‘Ηρακλέους
Θ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός, Θηβαϊκός κύκλος.
<<< >>>
(Αλήθεια, τι μπορεί να γνωρίζει ο καθένας για τους Μεγάλους Ποιητές;)
‘ΛαΚωΝία ~ ‘εΛών οι αΓΡοί.
ΛαΚωΝία ~ έΛους, εΛών, εΛαίου ή εΛαιών ΧώΡα.
‘ΛαΚωΝία ~ αΚΡιώΝ Γη.
‘ΛαΚωΝία ~ αΚΡιών ΧώΡα.
‘ΛαΚωΝία ~ η ΧώΡα των αΓΡών.
‘ΛαΚωΝία ~ η ΧώΡα των ΓηΓεΝών, εάν δεχτούμε ότι οι ΝόΤιοι ~ οι ΔωΡιείς ~ οι αΚΡίΤες, πράγματι, κατεβήκανε από τον βάρβαρο Βορρά και οι αρχαιότεροι γηγενείς, ως αΓΡίΤες ~ ‘είΛωΤες ~ ως ΔούΛοι, γεωργούντες την γήν, περιορίστηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Έλους όπου αι ΓεΡόΝΘΡαι ~ η ΧώΡα ειΛωΤώΝ, σήμερα Γεράκιον. ΝΤεΛεΚού ~ Γη ειΛωΤώΝ ονομάζεται ο κάμπος ανάμεσα στο Γεράκι και στο Έλος της Λακωνικής εκεί που η Χάρτα της Ελλάδος, του Ρήγα του Βελεστινλή, σημειώνει "εδώ εκατοίκουν οι ήλωτες" (ΒάΡΒαΡος ~ Πάς αΛΛόΦωΝος, κατά τον Ηρόδοτο.).
αΤΛαΝΤίΣ ~ Των εΛώΝ άΣΤυ. Σήμερα ξεχωρίζουν δύο λοφίσκοι της μυθικής Ατλαντίδος του Έλους. Στον έναν το Ιερόν των Διοσκούρων Θεοδώρων, του Κάστορος και του Πολυδεύκους. Ο ΜυΧός του έΛους... σώζεται, ακόμη.
ΛαΚεΔαίΜωΝ ~ ΛαΚωΝίας άΣΤυ, η πρωτεύουσα πόλις της Λακωνίας, αι Ακριαί και πολύ αργότερα η Σπάρτη. ΣΠάΡΤη ~ η ΠαίΣ του ευΡώΤα. ευΡώΤαΣ ~ Ρούς του άΣΤεως, των Αμυκλών, του Έλους ή της Σπάρτης. ΛαΚεΔαίΜωΝ ~ όΡΜος ή ΛιΜήν Των αΚΡιών του Έλους. ΛαΚεΔαίΜων ~ ΚούΡος ή ΚοιΛάς ή αΓΡός ή ΧώΡα του ΔιόΣ και της Ταϋγέτης. ΤαϋΓέΤη ~ Διός όΧΘη, ΔέΦς ~ το έΔαΦος, ο δε ΤαΰΓεΤοΣ ~ το ΔιΧοΤόΜον όρος του δόγματος των Λακεδαιμονίων εις βάρος των Μεσσηνίων.
‘ΛάΚωΝ ~ ‘εΛών ΚύΡιος. ‘ΛάΚωΝ ~ ‘εΛών άΡΧων, ο μυθικός.
‘ΛέΛεΚς ~ ο αΡΧαίος ΛάΚων. Λέλεγες λαός πρίν από τους Λάκωνες, λένε. ΛάΚωΝες ~ οι ΛέΛεΓες, λοιπόν.
ΔωΡιείς ~ οι ΝόΤιοι Έλληνες, οι Λάκωνες. Όπως το ΛάΤιον ~ ιΤαΛία ~ ΝόΤου Γη, η ΘΡάΚη ~ Γη ΝόΤου ή ΘΡάΚη ~ του ΒοΡΡά Γη. ΔωΡιείς ~ οι αΚΡίΤες Λάκωνες, αυτόχθονες, γηγενείς εκ Διός, στο κέντρο του Ελληνικού -από Δευκαλίωνος-
ΛαΚωΝίΖειν ~ το οΛιΓοΛοΖΖείν [γ]. Ολιγολόγοι οι Λάκωνες. Η σχολιάζουσα πολυλογία, η φιλολογία, δεν συγγενεύει με τον πυκνόν λόγον της φιλοσοφίας, άρα "το ολιγολογείν" εστί φιλοσοφείν και όχι, καθ’ εαυτό, το λακωνίζειν.
ΒουΛή Λαού (σήμερα) ~ η αΠέΛΛα, η Εκκλησία των Πολιτών της Αρχαίας Σπάρτης, ΒοΥΛή ~ ΒήΜα Λαού. ΓέΡοΝΤες ~ οι άΡΧοΝΤες, ΓέΡων ~ ο (υπερ)ήΛιξ, εΚΚΛηΣία ~ οίΚος ΓεΡουΣίας, εΚΚΛηΣία ~ οίΚος ιΚεΣιώΝ.
αΤΡεύς ~ η ΘυΡέα ή αΤΡεΥς ~ το ΜυΡΤώον που εγέννησε τους αΤΡείΔες ~ ΘυΡεάΤες ή αΤΡείΔες < ΜυΡΤώους. Ατρείδες ο ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του Έλους, της γής του Έλους, της Λακωνικής, αλλά και ΜεΝέΛαος ~ ΜίΝως της αΛός και ο αΓαΜέΜΝωΝ ~ των ΜΥΚηΝών άΝαξ. Ο ΜίΝωΣ ~ ΜέΓας άΝαΣΣ [ξ]. εΥΡυΣΘεΥς ~ ΜίΝωΣ ΜηΔέας.
ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του έΛους, των εΛών, του εΛαίου, των εΛαιών ή της αΛός, ο αγαπημένος των ποιητών, ο ατιμασμένος όΜηΡος ~ όΜαυΛος ~ όΜευΝος ~ ΣύναυΛος ~ ΣύνευΝος της ωΡαίας εΛέΝης. ΜίΝως ~ ο ηΓεΜώΝ. ΜεΝέΛαοΣ ~ ο ΠΡοΣηΝής. ΜεΝεΛάϊον ~ το αΜυΚΛαίον.ωΡαία εΛέΝη ~ το εΛαιήεν έΛαιοΝ, το εΛαόΛαδο δηλαδή, η ‘ωΡαία εΛέΝη ~ οι ΒώΛοι των εΛαιώΝ, ‘ωΡαία εΛέΝη ~ το αΣΣυΡόεν έΛαιοΝ [χ], το ΧΡυΣούν δηλαδή, των μυθολόγων, των ποιητών και του Πάρη, εγεννήθη δε από το αυγό του Διός (εδάφους), τον ελαιόκαρπον. ωΡαία εΛέΝη ~ το υΓΡόν έΛαιοΝ σε διάκριση από το ΛίΠος ~ το ΠάΓιον έΛαιον των αρχαίων της Λακωνικής. ‘ωΡαία ~ ΒωΡαία ~ η εΦΣαΡΚος, ‘ωΡαίοΣ ~ ο εύΧαΡιΣ, αΧυΡόειΣ ~ ο ΧΡυΣούς, ΠάΡις ~ ο ΚΛοΠεύς, ο μυθικός πρώτος αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο ΚύΡιοΣ αΝαΤοΛής ο γιός του ΠΡιάΜου ~ του ΠοΛέΜου. Η ‘ωΡαία ‘εΛέΝη, ΚόΡη ~ ΓόΝος της ΔΡυός ~ ΛήΔας. Θεϊκός πατέρας της το έΔαΦος ~ ΔέΦς ~ ο Δεύς, γήινος δε των υεΤώΝ το ύΔωΡ ~ ο ΤυΝΔάΡεω.
ΚάΣΤωΡ ~ ΔιόΣΚουΡος ο ένας και ο ΠοΛυΔεύΚης ο άλλος ΔιόσΚουΡος ~ ΔιοΓεΝής και οι δύο αδελφοί της ωΡαίας εΛέΝης και της. Ο ΚάΣΤωΡ ~ των αΣΚών ή ΣάΚων ΔΡύς, των ΣύΚων ή των ΚαΣΤάνων και γενικά οι οπώρες των δέντρων, ενώ ο ΠοΛυΔεΦΚης ~ οι οΠώΡες της εΔάΦου Γης. Ο ΠοΛυΔεΦΚης ~ των ΜήΛων ή των οΠωΡών ΚηΠευΤής, ΠοΛυΔεύΚηΣ ~ των ΜηΛωΤών αΣΚός. ΠοΛυΔεύΚης ~ οΠωΡών ή ΒώΛων ΔεύΚος, ΔεΥΚος ~ ο ηΔύς ΧυΜός, ο ΣΣυΜός της ΜέΘης ~ ο ΜοΥΣΤος.
ΠοΛυΔεύΚεια ~ ΠοΛυΔέΦΚεια ~ εΒΡώΤα ΠηΓή (εν Θεράπναις). ΘεΡάΠΝαι ~ του άΝω εΒΡώΤα Γη. ΠοΛυΔεΦΚης ~ του εΒΡώΤα ΠηΓαί. ΠοΛυΔεΦΚης ~ του εΒΡώΤα ΚήΠοι. Γνωστός ο ΠοΛυΔεΥΚης ~ ως αΔΡός τη ΠυΓΜή μυθικός ήρωας.
ΔιόΣΚουΡοι ~ οι οΔηΓοί ΜαΧών ή οι ΔιόΣΚουΡοι ~ αΡωΓοί ΜαΧηΤών. Πολεμιστές οι Σπαρτιάτες τους τιμούσαν, πολεμιστές δε και οι Ρωμαίοι, μετά από την νίκη τους στην Μάχη της Ρηγίλλης, κατά των Ετρούσκων, τους έστησαν Ναόν στην Αγορά της Ρώμης!
ΚάΣΤωρ ~ οιΚιΣΤής Ναών.
Άλλα τέκνα της Λήδας, εκ του Τυνδάρεω ήταν η ΦοίΒη ~ αΠιΔέα, η ΦιΛοΝόη ~ ο ΠΡίΝος ή η ΦυΛΛάς του οίΝου, ή άΜΠεΛος, και η ΤιΜάΝΔΡα ~ Των ΜήΛων ΔΡύς η οποία με τον αρκάδα έΧεΜΝον ~ τον ΚηΠαίοΝ εξεγέννησαν τον εΥαΝΔΡον ~ την ΜαΝΤίΝειαν. (εκ της ΜαΝΤίΝειας ~ η ΤΡίΠοΛις ή της ΤΡιΠόΛεως το άΣΤυ ~ η νΤΡοΠοΛιΤΣά.)
ΔωΡιείς ~ οι αΚΡίΤες Λάκωνες, αυτόχθονες, γηγενείς εκ Διός, στο κέντρο του Ελληνικού –από Δευκαλίωνος– ΠεριΜεσογειακού Κόσμου, υιοθέτησαν τον θεό των Μουσών και του πνεύματος, τον Αμυκλαίον Απόλλωνα, και πρώτοι, στο λυκαυγές της ιστορίας –πρίν 4000 χρόνια– με αυτά τα χαρακτηριστικά, εμφανίζονται σε εμάς και θα συνεχίσουν για ακόμη 2000 χρόνια, ηρωικοί και ασυμβίβαστοι, πάντα ηγούμενοι και αξιοσέβαστοι. Οι Λάκωνες, πρώτοι στον χώρο του ΠΝεύΜαΤος ~ των εΠιΝοηΜάΤων, ύΜΝος ΜουΣών ~ το ΠΝεύΜα, θα αναδείξουν μυθικούς ηΓέΤεΣ ~ αΓούς άΣΤεων και αΡΧώΝ ~ ΚαΝόΝων ποιητές-νομοθέτες, θα θέσουν υπέρ πάντων την πατρίδα και τους πατρώους νόμους και θα χαρίσουν στους ΜυΘοΛόΓους ~ ιΣΤοΡιΚούς της Κοσμογονίας την έμπνευση για την δράση των Θεών ~ ιΔεών, στους δε ‘οΜηΡίΔες ~ ΣοΜηΡίΔες ~ τους ΡαΠΣωΔούς, τον ΜίΝωα του έΛους ή του εΛαίου ~ τον ΜεΝέΛαον και την Ωραία του Ελένη.
Οι Λακεδαιμόνιοι, ακολουθώντας το δικό τους Δόγμα για την Σπάρτη, παρά την ορμή και τα μεγαλεπήβολα σχέδια των Μακεδόνων για τον Ελληνισμό, αρνούμενοι τους δεύτερους ρόλους, δεν θα λάβουν μέρος στο Συνέδριον της Κορίνθου, δεν θα ενταχθούν στο «Κοινό των Ελλήνων», από έπαρση, δεν θα θιγούν από το «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων…», και ούτε κάν θα αντιληφθούν την Θεοποίηση του Μ. Αλεξάνδρου, τον δε Σάρπαλον τον… ταλαντούχον, τον Απόστολο της θεοποιήσεως του Μ. Αλεξάνδρου θα τον είχαν κρεμάσει ασυζητητί, εάν τολμούσε να εμφανιστεί στην Σπάρτη.
Ο ΚύΡιοΣ της αΝαΤοΛής ~ ο αΛέΚΣαΝΔΡος ο Γ΄, ο Μακεδών, ο μοναδικός Έλλην Θεός, κατά τα Αιγυπτιακά έθη, και ζών έτι, αιώνες αργότερα, διά την ύβριν, θα εκδικηθεί την Σπάρτη. Από το χέρι της Θεοκρατούμενης Ρώμης και τον μεγαλοϊδεατισμό της Νέας Ρώμης, την Ασέβειαν του Ελληνισμού θα την πληρώσει, ιδιαιτέρως, και η Σπάρτη, τον δε αΛάΡιΧον πολιούχον άγιον και προστάτην θα αναγνωρίσουν οι μετανοημένοι, οι Νέοι Σπαρτιάτες, αναμένοντας τον Αββάν Michel Fourmont για να την κατασκάψει και να φτάσει στις αρχές του 19ου αιώνα… ανύπαρκτη, θαμμένη στους δαφνώνες και κατασυκοφαντημένη!
[Επί τηι ευκαιρίαι: Οι Αθηναίοι, μετά την Χαιρώνεια, παρά τους αντιΦιλιππικούς των, συνετισμένοι και από την καταστροφή των Θηβών, τελικά θα ομονοήσουν, στην συνέχεια θα βρεθούν στην σκιά από την λάμψη του… «μειρακίου» και, όλως πρώτοι, θα υποδεχθούν τον Θεόν Αλέξανδρον, θα κύψουν την κεφαλήν στα ευαγγελιζόμενα του Σάρπαλου, θα χρεωθούν το τσέπωμα των αργυρίων από τον Δημοσθένη τον ρήτορα και, λίγο αργότερα, θα εξαφανιστούν, και αυτοί, από την ιστορία για 1400 χρόνια!]
Β. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος των Πηλίνων και Υαλίνων, των αθανάτων τεχνουργημάτων του Πηλού και της Πυράς. (το αδύνατο σημείον των οποίων είναι η... πτέρνα τους)
αΧιΛΛεύς ~ αΧιΛΛέΦς ~ ΠηΛού άΝΓος ~ εκ ΠηΛού άΓΓος.
αΧιΛΛεύς ~ αΧιΛΛέΦς ~ το ΠήΛιΝον άΓΓος.
αΧιΛΛεύς ~ αΧιΛΛέΦΣ ~ το ΓυάΛιΝον ΠοίηΜα.
αΧιΛΛεΥς ~ ΓυάΛου ΛιΜήν. Λιμήν ό,τι δη ποτέ το περιέχον.
ΠηΛεύς ~ ο ΠηΛός είτε ΠηΛεΥΣ ~ ΒυάΛου άΜΜος ~‘υάΛου άΜΜος, ο πατήρ των Πηλίνων και των Υαλίνων.
ΘέΤις ~ η ΦωΤιά, που χαρίζει την αθανασία στα πήλινα και τα υάλινα.
ΘέΤιΣ ~ το ηΦαίΣΤειον.
Γιός του Αχιλλέως ήταν ο ΝεοΠΤόΛεΜος ~ ο ΣυαΛώΔης ΠηΛός, λεγόμενος και ΠύΡΡος ~ ΠηΛός ο υαΛόεις.
αΧιΛΛεύς ~ αΧιΛέΦς ~ το εκ ΠηΛού αΓΓείον ή άΓΓος!
Ο ΠηΛεύς
~ ο ΠηΛός αλλά και ο ΠηΛεύς ~ το ΠύΡ, ο ΠαΤήρ ~ ΠοιηΤής του Αχιλλέως!
Ο Αχιλλέας, των ανυπέρβλητων Ελλήνων μυθολόγων και των ποιητών ποίημα, είναι το πήλινο δοχείο, το αθάνατο σκεύος, του πηλού και το πυρός ποίημα, με αδύνατο σημείο του την βάση του!
========================
Γ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος των Ασκών-Σάκων και των Δερμάτων, των πολεμικών Ασπίδων και των δερμάτινων Ιστίων των νηών.
αΤΡεύς ~ η ΘυΡέα ή αΤΡεΥς ~ το ΜυΡΤώον που εγέννησε τους αΤΡείΔες ~ ΘυΡεάΤες ή αΤΡείΔες < ΜυΡΤώους. Ατρείδες ο ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως των εΛαιών ή ΜίΝως του Έλους, της γής του Έλους, της Λακωνικής αλλά και ΜεΝέΛαος ~ ΜίΝως της αΛός και ο αΓαΜέΜΝωΝ ~ των ΜΥΚηΝών άΝαξ.
αΓαΜέΜΝων ~ αΣΚών ή ΣάΚων ΜίΝως αλλά και αΣΚών ή ΣάΚων ΠώΛης, βασιλεύς του άΡΓουΣ ~ των ΜυΚηΝών.
αΓαΜέΜΝων ~ αΧαιόΣ ΜίΝως. Ο ΜίΝωΣ ~ ΜέΓας άΝαΣΣ [ξ]. εΥΡυΣΘεΥς ~ ΜίΝωΣ ΜηΔέας.
αΓαΜέΜΝων ~ ηΓεΜών αΣΣαιώΝ [χ]. Από τους πρωταγωνιστές των Ομηρικών-Συζυγικών Επών. (όΜηΡος ~ ο/η ΣύνευΝος ~ ο/η όΜαυΛος).
ΚΛυΤαιΜΝή(σ)ΤΡα ~ ΚόΡη ΤΥΝΔάΡεως. ΚΛυΤαιΜήΣΤΡα ~ ΚόΡη ΤηΣ ΛήΔαΣ.
ΚΛυΤαιΜήΣΤΡα ή ΚΛυΤαιΜΝήΣΤΡα
ΜυΚήΝαι ~ Γη του άΡΓουΣ, αλλά και ΜυΚήΝαι ~ Γη του ιΝάΧοΥ ποταμού. ΜυΚήΝη ~ το άΡΓοΣ. ΜυΚήΝη ~ οΣΣυΡού Γη [χ]. ΜυΚήΝαι ~ ΠηΓαί του ιΝάΧου. ΜυΚήΝη ~ οίΚος αΣΣαιών [χ]. ίΝαΧος ~ Γης άΡΧων, μυθικός. ίΝαΧοΣ ~ ο ΜιΚΚόΡΡοος ποταμός, ίΝα.ΧοΣ ~ ο ΧείΜαΡΡος της Αργολίδος (και άλλων περιοχών).
ΔαΝαοί ~ οι ιΘαΓεΝείς Έλληνες.
ιΦιάΝαΣΣα ~ η οΘόΝη ιΣΤών των νηών, η κόρη του Αγαμέμνονος.
ηΛέΚΤΡα ~ οΡΓής οΛεΤήρ. ηΛέΚΤρα
~ η ΛαοΔίΚη. ηΛέΚΤΡα ~ ΧώΡα των ΤΡώων. ηΛέΚΤΡα ~ ΚόΡη του ΔαΝαού.
(Αλήθεια, τι μπορεί να γνωρίζει ο καθένας για τους Μεγάλους Ποιητές;)
Δ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος του Σίτου και της Καλλιέργειας του Σίτου
ΔήΜηΤΡα ~ ο αΡοΤός ΣίΤος.
ΔήΜηΤΡα ~ η Θεά των ΣιΤηΡών.
ΠΥΡός ~ η οΜΠΝή.
οΜΠΝή ~ ο ΣΠόΡος των σιτηρών.
ΘηΣεύς ~ ο ΣίΤος (των Αθηναίων)
ΘηΣεύς ~ ΘηΣέΦς ~ ο ΣιΤοΠοιός.
ΘηΣεύς ~ ΘηΣέΦς ~ ο Φύων τον ΣίΤον.
αΡιάΔΝη ~ το άΡοΤΡον.
ΜίΝως ~ ο ηΓεΜώΝ (γενικά). αΓαΜέΜΝωΝ ~ των ΜΥΚηΝών άΝαξ. Ο ΜίΝωΣ ~ ΜέΓας άΝαΣΣ [ξ]. εΥΡυΣΘεΥς ~ ΜίΝωΣ ΜηΔέας. ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του έΛους ή των εΛαιών.
ΜίΝωΣ ~ ο ηΓεΜών της ΝήΣου Κρήτης.
ΜίΝως ~ ο εΠάΡΧων της Κρήτης.
ΜίΝως ~ ο ΠώΛης.
ΜιΝώΤαυΡοΣ ~ ΜίΝωος ΘηΣαυΡός. ΜιΝώΤαυΡος ~ ούΡος ΣιΤηΡών. ΜιΝώΤαυΡος ~ ούΡος ο αΣΤεΡίων. ΜιΝώΤαΒΡος ~ ΠόΝΤου ΒοΛιός βούς, όπου ΠόΝΤοΣ ~ ο ΠοΣειΔών. ΜιΝώΤαΒΡος ~ ο ΜίΝως Των ΠυΡών.
ΜίΤος της αΡιάΔΝης ~ ο ΣίΤος του αΡόΤΡου. Ο καλλιεργούμενος σίτος.
ΛαΒΥΡιΝΘοΣ ~ ΣιΤηΡώΝ εΜΠόΡιον της ΚΝωΣΣού, όπου εμπόριον, εδώ, ο εμπορικός λιμήν ή ο εμπορικός σταθμός, ΚΝωΣΣόΣ ~ ΚΝωΤΤόΣ ~ η αΓοΡά ΣίΤου της ΜινωιΚής Κρήτης. Το οχύρωμα του εμπορικού λιμένα της Κνωσσού, ο ίδιος ο ‘ΛαΒύΡιΝΘοΣ ~ ΣιΤίωΝ ή ΣιΤηΡών οΧυΡός ΦύΛαΚς κοσμεί νομίσματα εποχής. ‘ΛάΒΡΥς ~ ΜηΡίων ΠέλεΚυς. ΜιΝώΤ αΥΡος ~ ΣιΤηΡών οΥΡος ή ΜίΝως.
ΛαΒύΡιΝΣΣος ~ ΛιΜήΝ ΚΝωΣΣού!
ΔαίΔαΛος ~ ο ΤέΚΤωΝ. ΤέΚΤωΝ ~ ο ΤεΧΝίΤης. ΔαίΔαΛος ~ ο ΤέΧΝίΤης. Αλλά και ΤέΚΤωΝ ~ ο ΤιΤάΝ, Τιτάνες δε οι μυθικοί πλάστες ή πλάθοντες τα υπόγεια, τα επίγεια και τα υπέργεια.
ίΚαΡοΣ ~ ο ΚηΡόΣ ή το ΚήΡωΜα. ίΚαΡος ~ ο εΚ ΚηΡού.
ίΚαΡοΣ ~ άΓΚεΛος ~ ο άΓΓεΛος (φτερωτός).
ίΚαΡοΣ ~ η ΚάΜιΝος.
ΤάΛωΣ ~ Το οΣΣυΡόν [χ], το τριπλό και δαιδαλώδες που διέτρεχε την ΚΝωΤΤόν ~ ΚΡήΤην, την ασφάλιζε και κατέρρευσε κάποτε από το θαλασσοφάγωμα των θεμελίων του, κατά την μυθολογούσα ιστορία.
‘ηΡάΚΛειον ~ ΧώΡα των ΚΝωΣΣίων.
ΧάΝΔαξ ~ η ΚΝωΤΤός ~ ΚΝωΣΣός.
(Αλήθεια, τι μπορεί να γνωρίζει ο καθένας για τους Μεγάλους Ποιητές;)
Ε. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος του Οίνου και της Αμπέλου
ΔιόΝυΣος ~ ο ηΔύς οίΝοΣ.
ΔιόΝυΣος ~ ευΔίας οίΝοΣ. ΔιόΝΥΣοΣ ~ Θεός οίΝου ΜέΣΣης [θ].
ΔιόΝυΣος ~ ο Θεός οίΝοΣ, γιός του Διός αλλά και πατέρας του ο εΥΒουΛος ~ ο αΜΠεΛών, άΜΠεΛος ~ άΝΠεΛος ~ του οίΝου οΠώΡα! Δεύς ~ ΔέΦΣ ~ το έΔαΦοΣ. Διγενής, Διμήτωρ και Δισσότοκος ο Διόνυσος! Για την μητέρα του... ερίζουν. Είναι τέκνον της ΣεΜέΛης ~ αΜΠέΛου (ο οίνος) είτε της Θεάς των ΣιΤηΡών, της ΔήΜηΤΡας (η ΒύΝη ~ μΠύΡα, το σάκε κά.). ΔιΘύΡαΜΒον, δηλαδή ΔιΓεΝήν τον Διόνυσον, είπαν. Αλλά και ΔιΘύΡαΜΒοΣ ~ ύΜΝος Του Θεού ΠόΣεως.
ΣεΜέΛη ~ η άΜΠεΛος, η μητέρα του Διονύσου και κόρη της Γης των ΘηΒών ~ του ΚάΔΜου. Λόγω θανάτου της Σεμέλης, τον αγέννητον ακόμη Διόνυσον εφρόντισαν Νύμφες, τον έρραψαν στον μηρό του πατρός του-Διός, απ' όπου και εγεννήθη. Προεξάρχουσα των Νυμφών αυτών η ΔίΡΚη ~ ΤόΚος του αΧεΛώου ποταμού, όπου αΧεΛώος ~ ο ΛευΚός ποταμός, η δε ΔίΡΚη ~ αι οιΝιάΔαι, το διάσημο άστυ του Αχελώου. Μετά τον θάνατό της, η Σεμέλη επανήλθε στην ζωή με το όνομα ΘΥώΝη ~ ευΘυΜίας οίΝη. ΘΥώΝη ~ οίΝη ΜέΘης, όπου οίνη η άμπελος.
ΔήΜηΤΡα ~ η Θεά των ΣιΤηΡών, η μητέρα του Διονύσου, κατά άλλους.
ΠυΡιΓεΝήΣ ~ εκ ΠυΡού ΓεΝΝηΣΣείς [θ], ο οίνος εκ της ζυμώσεως σιτηρών, ο ΖΥΘοΣ ~ ο ΖωΜός ή ΣΣυΜός ΣίΤου (εκ δε της ΒύΝης ~ η BeeR).
ΛιΜΝαίος ~ ο ΛηΝαίοΣ, ο Διόνυσος εκ της αμπέλου. ‘ΛηΝός ~ το ΚοίΛοΝ, η σκάφη για την σύνθλιψη, το πάτημα των σταφυλιών γιά να ακολουθήσει, στην συνέχεια, η εκχύμωση, η λήψη του Γλεύκους και ο ελλιμενισμός του δια την ζύμωση. ΣΤαΦυΛή ~ ΣηΔεία οΠώΡα ~ η ‘ηΔεία οΠώΡα, ΒόΤΡυς ~ η ηΔεία οΠώΡα, ΓΛεΥΚος ~ οίΝου ΧυΜός, ‘ΛιΜήν δε η αποθήκη, το δοχείον, τόπος συγκεντρώσεως, καταφύγιον όπως και ο όΡΜος των πλοίων.
ΒάΚΧοΣ ~ εΒωΧίας ΧυΜός ~ ευωΧίας ΧυΜός, ο οίνος.
οίΝοΣ ~ αίΝων ΧυΜός.
οίΝοΣ ~ οΡός ευωΧίαΣ.
Τα επίθετα του Διονύσου: ΠυΡοΓεΝήΣ ~ εκ ΠυΡών ΓεΝΝηΣΣείς [θ] (κριθής ή σίτου) και ΛιΜΝαίος ~ εΚς αΝΠέΛου ~ εΞ αΜΠέΛου. ΒαΣΣαΡεύς ~ εΒωΣΣίας οίΝος ~ ευωΧίας οίΝος
ΔιόΝΥΣος ~ Θεού οίΝου ΣΣυΜός [χ], σχετίζεται δε με την Μίσην. ΜίΣη ~ η ΜέΣΣη [θ] αλλά και ΜίΣη ~ η ΠόΣις ~ το ΠώΜα.
(Αλήθεια, τι μπορεί να γνωρίζει ο καθένας για τους Μεγάλους Ποιητές;)
ΣΤ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός κύκλος του Νόστου Οίκαδε και της Οδύσσειας. των Ομηρικών Επών
οΔΥΣΣεύς ~ το ΜήΔοΣ ~ η ΜήΤιΣ, ο πολυμήχανος!
οΔΥΣΣεύς ~ ο (από)ΔηΜοΣ ή (έκ)ΔηΜοΣ, ο (απο)ΔηΜήΣαΣ ή (εκ)ΔηΜήΣαΣ, αυτός που πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω! uLySSus ~ uLyTTus ~ ο ‘αΛίΤης ~ ο ‘ΝαύΤης για την λατινική εκδοχή του ήρωα. οΔυΣΣεύς ~ ο ουΔείΣ, οΔυΣΣεύς ~ ο ΜηΔείΣ, οΔΥΣΣεύς ~ ο ΜηΔείΣ (έτσι αυτοσυστήθηκε στον Πολύφημο!).
ΠΝεύΜα ~
το εΠιΝόηΜα! Πνευματικός Κόσμος καλείται ο Κόσμος των επινοημάτων και η υψηλή
ποιητική των Ελλήνων, όπως εδώ, χρειάζεται ιδιαίτερη την προσοχή. Ο ποιητής στα
Ομηρικά-Συζυγικά Έπη δεν ιστορεί... Ο πατέρας του Οδυσσέως είναι ο ΛαέΡΤης ~ το
ΝέΡιΤον όρος.... Εδώ... γεννήθηκε ένας ιΣΤός πλοίου που ναυάγησε, περιπλανήθηκε
στην μισή Μεσόγειο για να επιστρέψει οίΚαΔε ~ στην ιΘάΚη να συναντήσει το... Πανί
του!
οΔυΣΣεύς ~ ο ουΔείΣ ή οΔΥΣΣεύς ~ ο ΜηΔείΣ! Έτσι αυτοσυστήθηκε, ο εξ Ιθάκης και ερχόμενος προς την ιΘάΚη ~ οίΚαΔε, στον Κύκλωπα, το όρος -ηφαίστειο της Πομπηίας τον... Πολύφημο! ΚύΚΛωΠς ~ ο εΚΧέων ΠύΡ αλλά και ΚύΚΛωΠΣ < ο έχων ΚυΚΛικόν όΜΜα και VoLCaNo ~ ΠύΡ το ΓήιΝον. ΠοΜΠηίαςόΡος ~ ο ΠοΛύΦηΜος!
ΚίΡΚηΣ νήσος ~ η ΚοΡΣιΚή. ΚίΡΚη ~ ΧοίΡων Γη.
ΘΡιΝαΚία ~ η εΧίΝη του ΝόΤου. ΘΡιΝαΚία ~ η ΤΡίΓωΝος Γη. ΘΡιΝαΚία ~ η ΤΡίΓωΝος νήσος, η Σικελία.
ΣιΚεΛία ~ ΣηΛίου Γη ~ ‘ηΛίου Γη.
ΣΚύΛΛα ~ ΣιΚεΛίας άΛς.
ΧάΡυΒΔιΣ ~ άΣΤυ cΡηΓίου.
ΣειΡήν ~ η έΛΚουΣα. ΣειΡήΝ ~ ΜαΓεύον ή ΜαΓείας ή ΜέΓα όΡΝεον, με ανθρώπινο κεφάλι και σώμα όρνεου.
‘ΝαυΣίΘωος ~ ‘ΝαΦΣίΘωος ~ ΓόΝος ΠοΣειΔώνος.
οΜηΡίΔες ~ ΜεΛών αοιΔοί ~ οι ΜεΛωΔοί. οΜηΡίΔες ~ ύΜΝων αοιΔοί ~ οι υΜΝωΔοί. ‘οΜηΡίΔες ~ ΣοΜηΡίΔες ~ ΡαΠΣωΔοί ~ οι ΡαΨωΔοί. Οι Ομηρίδες, ιστορικά, αποτελούσαν μία οικογένεια-συντεχνία ποιητών από την Χίο, οι οποίοι εδήλωναν απόγονοι και ομότεχνοι του Ομήρου. Ο ‘όΜηΡος ~ ο ‘υΜΝών, χαμένος στον Ελλαδικό χώρο, άφησε εφτά ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας να ερίζουν για την καταγωγή του, και, σήμερα, ένα ακόμη έθνος, νεότευκτο έθνος, να διεκδικεί και την εθνικότητα του. Ομηρίδης, λοιπόν, είναι και ο... χαμένος μας Όμηρος και, επειδή όΜηΡος είναι και ο/η σύζυγος και τα ΟΜΗΡΙΚΑ έπη ομοιάζουν με ΣΥΖΥΓΙΚΑ, εμείς θα κρατήσουμε τον Όμηρο, όπως στην "Αποθέωση του Ομήρου" μας τον παρέδωσαν οι αρχαίοι, ως Θεόν.
‘όΜηΡοΣ ~ ο εκ ΓάΜου όΜοΡος. ‘όΜηΡος ~ ο ΣύνεΥΝος.
Ομηρικά (έπη) τα... Συζυγικά Λογοτεχνήματα! έΠοΣ ~ το άΣΜα. όΜηΡος ~ ο/η όΜαυΛος και ‘όΜηΡοΣ ~ εκ ΓάΜου όΜοΡος, ΧαΡέΜι ~ οίΚος οΜήΡων ή οΜαύΛων και όΜηΡος ~ η οΥαΡ (ή όαρ) και οΥαρ ~ η εΥα η σύζυγος του πρωτόπλαστου Αδάμ, σύμφωνα με την ΕβραιοΧριστιανική μυθολογία. αΔάΜ ~ ο αΜήΤωρ ή και αΠάΤωρ.
(Αλήθεια, τι μπορεί να γνωρίζει ο καθένας για τους Μεγάλους Ποιητές;)
ΠΡωΤεΣίΛαος ~ ο ΠΡώΤος ΝέΚυΣ της εκστρατείας. Πατήρ του ο ίΦιΚΛος ~ εΚ ΦυΛαΚής και ίΦιΚΛοΣ ~ εΚ ΘεΣΣαΛίας.
ΔαΡΔαΝέΛια ~ ΔαΡΔαΝίας αυΛός. ΔαΡΔαΝία
~ ΤΡωάΔος ΧώΡα.
ΒηΡαΚΛής ~ ο ‘ηΡαΚΛής.
ΒηΡαΚΛής ~ το ΒΡάΚαΛον. ΒΡάΚαΛον ~ το ‘ΡόΠαΛον. ‘ΡόΠαΛον ~ το ΚάΛον ΠάΛης.
‘ηΡαΚΛήΣ ~ ‘υΛίΚης άΝαΣΣ [ξ].
αΛΚΜήΝη ~ υΛίΚης άΝαΣΣα, μητέρα του
‘Ηρακλέους. αΛΚΜήΝη ~ η ΛίΜΝη του ΠεΔίου ~ των ΘηΒών.
‘ΡόΠαΛον ~ ΚάΛον ΠάΛης ή άΚος εΝόΠΛου, αλλά και ‘ΡόΠαΛον ~ αΡωΓός ΠάΛης. ΚάΛον ~ το ΚσύΛον, ΚάΛιΝος ~ ο ΚσύΛιΝος., ΚάΛα ~ τα ΠΛοία (Π~Κ).
‘ΡόΠαΛον ~ αΡΧαίων όΠλον.
ΒΡάΚαΛον ~ το ‘ΡόΠαΛον. ΒΡάΚαΛον ~ ο ΒηΡαΚΛής ~ ο ‘ηΡαΚΛής, ο ίδιος.
ΓηΡυόΝης ~ ο άΝαξ ΡηΓίου.
ΦοΡωΝεΥς ~ ο ΦέΡων ή ΠοιώΝ ΝόΜους. Μυθικός ήρωας, γιός του ποταμού του άΡΓους ~ ιΝάΧου. ΦοΡωΝεύς ~ ο ΠΡώος αΝήρ, κατά τους Αιγυπτίους. ΦοΡωΝεύς ~ ο ΠΡώος άΝαξ, ΦοΡωΝεΥς ~ ο ΠΡώος ΜίΝως, ο πρώτος βασιλέας του κόσμου και ΦοΡωΝεύς ~ της Θεάς ήΡας ιεΡεύς, κατά τον λατίνο μυθογράφο Gaius Iulius Hyginus (64 π.Χ. - 17).
αΚΡίΣιος ~ άΝαΚΣ του Άργους, πάππος του ΠεΡΣέως.
Θ. Ο ΜυΘιΚός ~ ΠοιηΤιΚός, Θηβαϊκός κύκλος (και ενός... ‘Ηρακλέους).
ΤΡαΓωΔία ~ ΔειΝών ωΔαί
‘ηΡαΚΛήΣ ~ ‘υΛίΚης άΝαΣΣ [ξ].
αΛΚΜήΝη ~ υΛίΚης άΝαΣΣα, μητέρα του
‘Ηρακλέους. αΛΚΜήΝη ~ η ΛίΜΝη του ΠεΔίου ~ των ΘηΒών.
αΜΦιάΡαος ~ αΝΦιάΡαοΣ ~ ο ΣΣεΡάΠωΝ [θ].
ΠΡίαΜος ~ ο ΠόΡοΣ, ΠΡίαΜοΣ ~ ο ΠοΡΣΣΜός [θ], η
δίοδος του Ελλησπόντου, των Δαρδανελίων. ΠΡίαΜος
~ ΠόΡου ηΓεΜών. ίΜΒΡος ~ ίΝΒΡος ~ η εΧίΝη του ΠόΡου. ΠΡίαΜος
~ ο ΦΡοίΚσος.
....
