Της Λακωνικής Τοπωνύμια –Laconic Toponyms–

 του Κ. Ι. ΜΠΟΥΖΑΝΗ – by BOUZANIS K. – 

Ίστορος-Διδασκάλου του Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου – Knower-Teacher of Code of Linguistic Production and Enrichment of  Panhuman Speech –

Λακωνικά Τοπωνύμια μέσα από τον Κώδικα Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου.

–Laconic Toponyms through the Code of Production & Enrichment of the PanHuman Speech. (Only for those who know Greek!)–

Προσοχή! Ό,τι υπογραμμισμένο διαβάζεται αντίστροφα, όπως: ΜύΡον ~ το άΡωΜα, ΚΡέαΣ ~ η ΣάΡΚα ~ ο ΧΡώΣ, ΜοΡΦή ~ η ΦόΡΜα, ΘέΣΠις ~ ηΘοΠοιόΣ τις Αθηναίος, ΛίΚΝον ~ η ΚΛίΝη, ΚαΛαΜάΡι ~ το ΜαΛάΚιοΝ, ιΣΚεΝΝΤέΡ ~ ο αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο άΝαΚΣ αΝαΤοΛής γιά Πέρσες, Άραβες, Αλβανούς, Τούρκους, Ινδούς και άλλους!

Βασικές Κλείδες του Κώδικα Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου, για την Γραμματική-Δομική Ανάλυση των μορίων του λόγου που εδώ επιχειρούμε,  αποτελούν οι γνωστές και... μη γνωστές "Τροπές Συμφώνων τε και Φωνηέντων", το "Δασύ Πνεύμα" που μας επισημαίνει μια σειρά από αρχικά... κρυμμένα γράμματα πρό των γνωστών δασυνόμενων λέξεων αλλά και πρό αυτών που αρχίζουν από Υ, Ρ, Ν, και Λ, καθώς και ένα... χαμένο, το υπογεγραμμένο ι.

‘εΛΛάς <  ‘έΛΛην ~ ‘αΛός Λαός, από Δευκαλίωνος.

ΠεΛοΠόΝΝηΣος ~ η ΠεΡιΦεΡής ΝήΣος ή έΦαΛος εΦύΡας ΝήΣος ή η (οΜ)ΦαΛοΦόΡος ΝήΣος. ΜωΡιάς ή ΜωΡέας η Πελοπόννησος. ΡωΜυΛία ~ η ΧώΡα του ΜωΡέως. ΡωΜυΛία ~ ΡωΜαίων ή ΡωΜιών ΧώΡαι, η περιοχή της Ελληνικής Χερσονήσου (Βαλκάνια) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάποτε. ΡωΜυΛία ~ (και) η ΡούΜεΛη, η Στερεά Ελλάδα. ΜωΡιάς ~ Γη των ΡωΜαίων ή ΡωΜιών  ΜωΡιάς ~ το ΡωΜαϊΚόν βασίλειον (Regno della Morea, 1688~1715). ΜωΡιάς ~ Γη των ΡωΜιών επί Φραγκοκρατίας. Ρωμιοί οι εκΡωμαϊσμένοι Έλληνες το γένος, οι γραικύλοι, όπως τους αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι, οι ΕβραιοΧριστιανοί, σήμερα. (ιδέ στην συνέχεια όπου: ΝaPoLi Di MaLVaSia.)

Το αΡΧαίον ‘έΛος

έΛος ~ ο εΛαιών, άστυ και περιοχή της Λακωνικής.‘έΛος ~ ο ΛιΜήν της αρχ. Λακεδαίμονος, αι αΚΡιαί. Το έΛοΣ ~ η ΜυΡΤέα, σήμερα! έΛους άΡΧων ~ ΛέΛεΚς ~ ο ΛέΛεΞ, ο μυθικός. ‘έΛους άΡΧων ~ ΣέΛους άΡΣΣων ~ ΜεΝέΛαοΣ, ο μυθικός. έΛους ΚΤήΣεις ~ η ΛαΚεΔαίΜων. ‘έΛους το ΚοιΝόν ~ η ‘ΛαΚωΝία. ΛαΚωΝία ~ ‘έΛους, ‘εΛών, εΛαίου ή εΛαιών ΧώΡαι ή αΓΡοί της Πελοποννήσου. ΛαΚωΝία ~ η ΛαΚωΝιΚή. 

Η χαμένη... ΛαΚεΔαίΜων!

ΛαΚεΔαίΜωΝ ~ ΛαΚώΝων άΣΤυ. ΛαΚεΔαίΜωΝ ~ η ΚαΡΔαΜύΛη. ΛαΚεΔαίΜωΝ ~ όΡΜος ή ΛιΜήν Των αΚΡιών. όΡΜος Νηών ~ το ΛιΜέΝιον της Μάνης. όΡΜος Νηών ~ το ΝαύΠΛιον του Άργους. όΡΜος ΠΛοίων ~ το ΝαΥΠΛιον του Άργους. όΡΜος ~ ο ΛιΜήν.

‘ΛέΛεΚς ~ ο αΡΧαίος ΛάΚων. Λέλεγες λαός πρίν από τους Λάκωνες, λένε.

ΔωΡιείς ~ οι ΝόΤιοι Έλληνες. ΔαΝαός ~ ο αΛίΤης (λαός) όπου αΛίΤηΣ ~ ο ΘαΛάΣΣιος. ΠεΛαΣΓός ~ ο ΠεΛάΓιοΣ.

‘ΛυΚούΡΓοΣ ~ ‘ΛαΚώΝων ηΓεΜών, μυθικός. ΛυΚοΥΡΓος ~ οι αΡΧαίοι ‘ΝόΜοι. ‘ΛεωΝίΔας ~ ΔωΡιαίων άΡΧων.  

ΛαΚωΝίΖειν ~ το οΛιΓοΛοΖΖείν [γ]. Ολιγολόγοι οι Λάκωνες. Η σχολιάζουσα πολυλογία, η φιλολογία, δεν συγγενεύει με τον πυκνόν λόγον της φιλοσοφίας, άρα "το ολιγολογείν" εστί φιλοσοφείν και όχι, καθ’ εαυτό, το λακωνίζειν.

ΒουΛή Λαού (σήμερα) ~ η αΠέΛΛα, η Εκκλησία των Πολιτών της Αρχαίας Σπάρτης.

 ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του έΛους, των εΛών, του εΛαίου ή των εΛαιών, ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως Της αΛός, ο αγαπημένος των ποιητών, ο ατιμασμένος όΜηΡος ~ όΜαυΛος ~ όΜευΝος ~ ΣύναυΛος ~ ΣύνευΝος της ωΡαίας εΛέΝης.  ΜεΝέΛαοΣ ~ ο ΠΡοΣηΝής. ΜίΝως ~ ο ηΓεΜώΝ. ΜίΝως ~ ο ΠώΛης, πώλης ο έμπορος.

‘εΛέΝη ~ η ΛάΚαιΝα, η μυθική Ωραία Ελένη των ποιητών.

ωΡαία εΛέΝη ~ το εΛαιήεν έΛαιοΝ ή ‘ωΡαία εΛέΝη ~ το αΣΣυΡόεν έΛαιοΝ [χ] των μυθολόγων, των ποιητών και του Πάρη. ωΡαία εΛέΝη ~ το υΓΡόν έΛαιοΝ σε διάκριση από το ΛίΠος ~ το ΠάΓιον έΛαιον ~ το ΛίΠος των αρχαίων της Λακωνικής.

ΛαΚωΝία ~ αΚΡιώΝ Γη.

‘ΛαΚωΝία ~ αΚΡιών ΧώΡα.

‘ΛαΚωΝία ~ η ΧώΡα των αΓΡών.

ΛαΚωΝία ~ αΛυΚώΝ Γη.

ΛάΚωΝες ~ οι ΛέΛεΓες. ΛαΚωΝία ~ η ΛεΛεΓία.

ΛάΚωΝ (όνομα) ~ εΛών ΚύΡιος.

αΤΛαΝΤίΣ ~ Των εΛώΝ άΣΤυ. Σήμερα ξεχωρίζουν δύο λοφίσκοι της μυθικής Ατλαντίδος του Έλους. Στον έναν το Ιερόν των Διοσκούρων Θεοδώρων, του Κάστορος και του Πολυδεύκη. Ο ΜυΧός του έΛους... σώζεται, ακόμη.

εΥΡώΤαΣ ~ του άΣΤεως ΡοΥς (του Έλους ή και της Σπάρτης). ευΡώΤας ~ ο εύΡυΤος ποταμός.

ευΡώΤαΣ ~ εΒΡώΤαΣ ~ ΒΡούς άΣΤεως ~ ‘Ρούς του άΣΤεως. Όπως ‘Ρούς ~ ΒΡούς ~ ο έΒΡος της ΘΡάΚης ~ της Γης του ΝόΤου της Βαλκανικής και της ιΣΠαΝίας ~ εΣΠεΡίας. Όπως Ρούς των αΘηΝών ~ ο ιΡιΔαΝός, Ρούς ΠίΣης ~ ο αΛΦειόΣ.

ευΡώΤαΣ ~ εΒΡώΤαΣ ~ ο ΠοΣειΔώΝιος (ρούς).

‘ΛάΔας (μυθ. ήρωας) ~ ο εΒΡώΤας ποταμός.

ΚΛήΤα ~ Των εΛών Γη (μυθική σύζυγος του Ευρώτα)

ΚεΛεΦίΝα ~ ΚαΡυών ΒΡούς ~ των ΚαΡυών ‘Ρούς, παραπόταμος του Ευρώτα, ο αρχαίος Οινούς.

ΚΝαΚίων ~ ‘ΡύαΚς της Σπάρτης, παραπόταμος του Ευρώτα, η ΜαΓουΛίΤΣα ~ του άΣΤεως ΡύαΚΣ. ‘ΡΥαΚΣ ~ ‘Ρούς ΜιΚΚόΣ.

ΠιΤάΝη ~ ΠηΓές Του έΛους, η μυθική κόρη του Ευρώτα, η περιοχή, σήμερα, του Φιλισσίου του Έλους, απ’ όπου, στην αρχαιότητα, εξεπήγαζε ο Ευρώτας. Η ροή του Ευρώτα σταματούσε στην Stagnum Neptuny, του Ποσειδώνος την λίμνη του εΒΡώΤα Μας ~ στου ΒΡοDαΜά την περιοχή, και εξεπήγαζε στις MuRRes eT FeLiSSe ~ στις ΠύΛες Του εΒΡώΤΤα [SS-TT].

ΤαΰΓεΤοΣ ~ άΣΤεως όΧΘη ή ΧυΤόν (των Αμυκλών ή και της Σπάρτης). Το ΤαΫΓεΤοΝ όρος ~ ο ΔιαΜήΚης άΤΛας της Λακωνικής.

ΠάΡΝωΝ ~ το ΒόΡειοΝ όρος της Λακωνικής, όπως και η ΠάΡΝης των Αθηνών. ΠάΡΝων ~ το έΦαΛοΝ όρος της Κυνουρίας για τους Αργείους, όπως και το ΠήΛιον ~ το έΦαΛον όρος της Μαγνησίας, έΦαΛος ~ ο Παρ’ ‘αΛός ~ ο ΠαραΣΣαΛάΣΣιος, καθώς υψώνονται, ανατολικά, από θαλάσσης. ΠάΡΝωΝ ~ ΜήΛωΝ όΡος ή ΠάΡΝων ~ το αΠοΛΛώΝιον όρος. ΠάΡΝων ~ η ΚυΝουΡία (π~κ). ΜαΛεΒός ~ ΣΣυΡέας ύΒοι [θ] για τους Θυρεάτες. ΤηΜέΝιοΝ ~ ΘΥΡέας όΡος.

ΔωΡιείς ~ οι ΝόΤιοι Έλληνες. ΔωΡιείς ~ οι αΚΡίΤες. Όπως το ΛάΤιον ~ ιΤαΛία ~ ΝόΤου Γη ή η ΘΡάΚη ~ Γη ΝόΤου κλπ.

ΣΠάΡΤη ~ η ΠαίΣ του ευΡώΤα, κατά τους μυθολόγους. ΣΠάΡΤη ~ ΣάΜα ΔωΡιέων, ο λόφος των Δωριέων. ΣΠάΡΤη ~ η ΣυνΠοΛιΤεία των Λακεδαιμονίων. ΣΠάΡΤη ~ η έΣω ΠΤόΛις (σε σχέση με τις Αμύκλες). ΣΠάΡΤη ~ το άΣΣυ του εΒΡώΤα ~ το άΣΤυ του ευΡώτα [σσ~στ~ττ].  ΣΠάΡΤη ~ το ΝαΠαίον άΣΤυ. ΣΠάΡΤη ~ ΔωΡιέων ύΒοΣ. άΡΤεΜιΣ ~ η οΡΘεΥουΣα, η οΡΘία των Σπαρτιατών.

 Παίς του ευΡώΤα ~ η Πι.ΤάΝη ~ η ΤΡίΠη. Παίς του ευΡώΤα ~ η ΤΡίΠη. ΤΡίΠη ~ ΠηΓές του ευΡώΤα (Πηγές Παραπόταμου του Ευρώτα. Πηγάζει από τον Ταΰγετο της περιοχής της Σπάρτης).

Παίς του ευΡώΤα ~ η ευάΔΝη ~ εΒάΔΝη ~ αι αΦίΔΝαι ~ το ΔαΦΝί. 

ΜΠαΡΔουΝία ~ ΣΠάΡΤης ΧώΡα (στα... αλαμπουρνέζικα!)

ΜυΣΤΡάς ~ ΜοΡέως ή ΜωΡέως ΔήΜος, ΜυΣΤΡάς ~ ΜωΡέως άΣΤυ, η πρωτεύουσα του Δεσποτάτου του Μωρέως.  ΜυΣΤΡάς ~ ΣήΜα ΔωΡιαίων, σήμα = γήλοφος, λόφος, ανάχωμα, σωρός. ΜυΣΤΡάς ~ το οΣΣυΡόν άΣΤυ [χ] της Σπάρτης. οΧυΡόνάΣΤεως ~ το ΚάΣΤΡον. (Μ)ιΣΤΡάς ~ το ΚάΣΤΡον ~ το οΧυΡόν της Λακωνικής.

ΜαΓοΥΛα ~ ΠηΓών ΡέΜα.

αΦιΣΣού ~ το Πρό άΣΤειον.

ΠεΛΛάΝα ~ το ΜεΝεΛάιοΝ άστυ. ΠεΛΛάΝα ~ οι οΠωΡώΝες ή ΠόΛις εΛαιώΝων.

ΚαΣΤόΡιον ~ η ΚαΣΤάΝια, ΚαΣΤόΡιοΝ ~ ο ΚαΣΤαΝεών ή ΚαΣΤόΡιοΝ ~ ΚάΣΤοΡος αΓΡός.

ΛοΓΚαΝίΚοΣ ~ ‘ΛοΓκαΝίΚοΣ ~ ΒεΛεΜίΝας Γη, το σημερινόν άστυ αυτής της περιοχής της Λακωνικής.

ΒαΡΒίΤΣα ~ ΜαΛεΒού άΣΤυ. Οι καταλήξεις …ΤΣα ή ΤΣι ~ …άΣΤυ.

αΡάΧωΒα ~ ΚαΡυών Γη [β~γ], περιοχή και αρχαίον άΣΤυ ~ ΔήΜος της Λακωνικής στα… αλαμπουρνέζικα τ’ άλλα αντ’ άλλων. Βα ~ η Γά ή Γή, πρόσθετο μόριο στις αρχαίες-αρχικές ονομασίες πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών ή περιοχών της Ελληνικής Χερσονήσου εκ των Κωδίκων του «Βυζαντινού Ιερατικού Δόγματος»! ‘εΛΛηΝιΚή (Χερσόνησος) ~ τα ΒαΛΚάΝια! ...Βα ~ ... Γη, οι Αλβανο-Σέρβικες καταλήξεις πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών ή περιοχών.

ΒΡέΣΘεΝα ~ τα ευΡύΣΘεΝα. ΒΡέΣΤεΝα ή εΒΡύΣΤεΝα ~ Γη του οιΝούΝΤοΣ, περιοχή του παραποτάμου του Ευρώτα. (Δήμος) ευΡυΣΘέΝης ~ (Δ.) οιΝούΝΤοΣ. ΒΡέΣΘεΝα ~ ΒΡέΣΣΣεΝα ~ ΠύΛη ΣεΛλαΣίαΣ.

ΒοΥΡΒουΡα ~ ΠοιΜέΝων ΠόΛις. 

αΜύΚΛαι ~ ΣΚίΛΛων ή ΣΧοίΝων ή ΣΧίΝων Γη. αΜύΚΛαι ~ ΚήΠωΝ Γη. ΣΧίΝος ~ ΣΚίΛΛα, η = το σκιλλοκρέμμυδο, βολβώδες άνθος, ο υάκινθος. (Γνωστός ο μύθος του Απόλλωνος και του Υακίνθου του Αμυκλαίου. ‘υάΚιΝΘος ~ το ΣΧίΝων άΝΘος της Λακωνικής γης. Ο Ποιητικός λόγος: ο ήλιος (Απόλλων) φιλεί τον Υάκινθο, την άνοιξη! Το καλοκαίρι  τον ξεραίνει, τον... σκοτώνει!)

ΣΚΛαΒοΧώΡι ~ αΜυΚΛών ή αΜυΚΛαίων ή ΣΧίΝων ή ΣΚίΛΛων ΠεΡιοΧή (άσχετη από τους Σλάβους ή τους Σκλάβους).

ΣΚούΡα, η < οι αΜύΚΛες.

ΓΚοΡίΤΣα ~ άΣΤυ το αΡΧαίον ή γΚοΡίΤΣα ~ το ΚάΣΤΡον. Ενώ ΓκοΡιΤσά < η αΧΛαΔιά, η άγρια. Οι καταλήξεις πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών ή περιοχών: …ΤΣα ή …ΤΣι ~ … άΣΤυ ή άΣΤεα.

ΘεΡάΠΝαι ~ του άΝω εΒΡώΤα Γη. ΠοΛυΔεύΚεια ~ ΠοΛυΔέΦΚεια ~ εΒΡώΤα ΠηΓή (εν Θεράπναις). 

ΚάΣΤΡο της ΖαΡαΦώΝας ~ το οΧυΡόν του ΔήΜου των ΣΣεΡαΠΝών [θ]. Από την εύπυργη ΣΣεράπνα είναι η ονομασία Ζαραφώνα! ΜεΛαΘΡιά (περιοχή) ~ ΘεΡαΠΝώΝ Γη. ΘεΡάΠΝα ~ ΘεΡαΠείας Ναός. ΣΣεΡαΠεία [θ] ~ υΠηΡεΣίαι άΚεων. ΣΣαΡαΠείοΝ ~ ΣΣεΡαΠειών Ναός.  

ΤΡαΠεΖονΤή ~ ΔωΡιέων ΠεΔιάΔα. ΤΡαΠεΖονΤή ~ ευΡώΤα ΠεΔιάΔα. ΤΡαΠεΖοΝΤή ~ ΤΡαΠεΣΣοΝΤή ~ ΣΠάΡΤη η ΝοΤία.  

ΓεΡόΝΘΡαι ~ η ΧώΡα ή οΧυΡόν των ειΛωΤώΝ ή αΓΡιΤών ή αΓΡοΤών. ΓεΡόΝΘΡαι ~ οΧυΡώΝ ΔωΡιέων Γη. ΔωΡιείς ~ οι ΝόΤιοι. ειΛώΤης ~ ο αΓΡόΤης. ‘είΛως ~ ο ΓεωΡΓός. είΛωΤες ~ οι αΓΡίΤες ή αΓΡόΤες, οι γεωργούντες την γήν, έζουν στην ευρύτερη περιοχή του Έλους όπου, σήμερα, το Γεράκιον. ΓεΡάΚιοΝ ~ των οΧυΡών ΧώΡα ή ο αΓΡός των οΧυΡών της Λακωνικής. ΓεΡάΚιον ~ Γη των οΧυΡών! Από των ΔΡυών την όΧΘη, τα ΔοΝΤάΚια, τα ΔοΝΤάΚια ~ των ΔωΡαίων τα ΤείΧη, όπου το πανάρχαιο οΧυΡόν της ΠόΛεως ~ η αΚΡόΠοΛις των Γερονθρών και από την καστροπολιτεία, το οΧυΡόν άΣΤυ της Φραγκοκρατίας του Guy de Nivelet…

είΛωΤες ~ οι ΔούΛοι. 

ΝΤεΛεΚού ~ Γη ειΛωΤώΝ, ονομάζεται ο κάμπος ανάμεσα στο Γεράκι και στο Έλος της Λακωνικής εκεί όπου η Χάρτα της Ελλάδος, του Ρήγα του Βελεστινλή, σημειώνει "εδώ εκατοίκουν οι ήλωτες".

ΚαΡίΤΣα ~ το οΧυΡόν άΣΤυ. ΚαΡίΤΣα (περιοχή) ~ το ΚάΣΤΡο, το φράγκικο. (Υπάρχουν και υπολείμματα αρχαίου οχυρού, στην περιοχή, εκτός από το φράγκικο, λένε.)

αΛεΠοΧώΡι ~ το ΠαΛαιοΧώΡι της περιοχής των Γερονθρών.

ΒΡοDaMas < ο εΒΡώΤαΣ. ΒΡοΝΤαΜάς ~ του εΒΡόDa Μας η περιοχή, έλεγαν και έγραφαν στα συμβόλαιά τους οι κάτοικοι της περιοχής των Γερονθρών!

ΠΥΡί ~ το ΠέΡαΜα ~ η ΠέΡαΣις, ΠέΡαΣιΣ ~ το ΠέΡαΣΜα. ΠυΡί ~ ο ΠόΡος.     

ΒεΛωΤάΣ ~ η ΠύΛη του άΣΤεως των Γερονθρών, η βόρειος. ΒεΛωΤάς ~ το ΠαΛΛάΔιον. ΒεΛωΤάς ~ η αΤΡαΠός προς τον Κήπον του Διονύσου, την Κυνουρία, την Γλυπία και την Θυρέα. 

ΒΡαΣιαί ~ ‘Λάων Γη [β~γ], άστυ και βραχώδης περιοχή της Λακωνικής, όπου σήμερα το Λεωνίδιον και ο Κοσμάς. ΒΡαΣιαί ~ το ΒηΣΣήεΝ άστυ της Κυνουρίας, ΒηΣΣήεις (τόπος) ~ ΒηΣΤήεις [σσ~στ~ττ] ~ ο ΔαΣώΔης [β~δ], ο φαραγγώδης. ΒΡαΣιαί ~ η ΒΡαΣιάς Γη, ΒΡαΣιάΣ ~ ΣεΜέΛης η Γη [β~γ], ΣεΜέΛη ~ η άΜΠεΛος, εδώ, εντός λάρνακος, εξεβράσθη νεκρή η εγκυμονούσα τον ζώντα ακόμη Διόνυσον, η Σεμέλη, και εδώ εγεννήθη και ανετράφη ο Διόνυσος, κατά τους μυθολόγους Λάκωνες. ΒΡαΣιαί ~ αι ΠΡαΣιαί, αρχαία κώμη της Κυνουρίας, της Λακωνικής.

ΚοΣΜάς ~ ο ΚήΠοΣ (του Διονύσου), κατά τον Παυσανία τον Περιηγητή, όπου των αμπελώνων ΚήΠοΣ ~ τα ΚουΜάΣια, ο Καστανεώνας και το ΒαΣιΛέϊΣι ~ οι έΣω ΒΡαΣιές (σήμερα). ΒαΣΣιΛέιΣι ~ η ΒαΣΣήεις ΚοιΛάς, η φάραγξ, ανατολικά του Κοσμά της Κυνουρίας (των ΕλευθεροΛακώνων, κάποτε. ΒάΣΣα ~ η ΒήΣΣα των Δωριαίων, η δασώδης κοιλάς, η φάραγξ.)

 Ο Κοσμάς, το Γεράκι, το ΠαΛαιοΧώΡιον (της ΓΛυΠίας η ΧώΡα), ο Άγιος Βασίλειος και το Πλατανάκι είναι τα λεγόμενα, κάποτε, οΛυΜΠοΧώΡια ~ των οΡεΣίΒιων Χωριά. (οΛύΜΠιος ~ ο οΡεΣίΒιος και επί Θεών). ΓΛΥΠία ~ των ΠοιΜέΝων Γη.

Ο Κοσμάς ανήκει στην Κυνουρία! Ιστορικά, δεν σχετιζότανε ποτέ η Κυνουρία με τους Αρκάδες! Για την Κυνουρία, στην αρχαιότητα, έριζαν η Σπάρτη και το Άργος. Η ονομασία της ΚυΝουΡίας, μάλλον ως ΧώΡα ή άΚΡον του άΡΓους... ή ως ΚΥΝοΥΡία ~ αιΧΜώΝ ΜυΡίων Γη προσεγγίζεται, γραμματικά! Η Αρκαδία, παντοδύναμη μετά την σύσταση του Νεοελληνικού Κράτους, συμπεριέλαβε και την Κυνουρία στα όριά της. Οι ΝοτιοΚυνουριείς είναι Λάκωνες, λοιπόν! Ο Κοσμάς πχ. ακόμη και σήμερα, διοικητικά ανήκει στην Αρκαδία, Δικαστικά στην Σπάρτη ενώ υπάγεται στο Δασαρχείο της Σπάρτης!

ΜαΛεάΤης (Απόλλων) ~ ο ΘεΡάΠων.

 ΤΣαΚωΝιά ~ ΚαΣΤαΝεών Γη, περιοχή της Κυνουρίας. ΚαΣΤάΝιΤΣα ~ ΚαΣΤαΝεών άΣΤυ. (ΚαΣΤαΝέα ~ αΣΚών ΔΡύς)

‘ΛεωΝίΔιον ~ η ΧώΡα της ΘυΡέας, η πρωτεύουσα δηλ. πόλις της Επαρχίας της Κυνουρίας. ΠΡαΣΤόΣ ~ ΠΡαΣιών άΣΤυ, πρωτεύουσα του ομώνυμου Βιλαετίου. ΒιΛαΓέτ ~ η εΠαΡΧία της Οθωμανικής Παντοκρατορίας. ΤυΡόΣ ~ η ΣύΡΤις της Κυνουρίας. άΣΤΡος ~ η έΣω ΘυΡέα. ΠεΛεΤά ~ τα οιΝόΦυΤα της Κυνουρίας. ΚουΝουΠιά ~ η ΚΡυοΠηΓή. ΠοΛίΣΣΝη [χ] ~ τα ΠούΛιΘΡα. ΠΛάΚα ~ το εΠίΝειον του Λεωνιδίου ή ΠΛάΚα ~ η έΦαΛος Γη του Λεωνιδίου. ΤΣιΤάΛια ~ των αΓΡοΤών άΣΤυ. ΤΣιΤάΛια ~ το ΛιΘώον άΣΤυ. ΒαΣΚίΝα ~ ΒοΣΚώΝ Γη. ΦωΚιαΝός ~ ΦωΚών ή ΦυΚιών αιΓιαΛός. ΜαΡίοΝ ~ ΠΡίΝων Γή. 

ΤυΡόΣ ~ η ΣύΡΤις της Κυνουρίας, κώμη μετά λιμένος από την αρχαιότητα.

ΜαΛεΒός ~ ΣΣυΡέας ύΒοι [θ] για τους Θυρεάτες. ΤηΜέΝιοΝ ~ ΘΥΡέας όΡος.

ΜυΡΤώον ~ ΘήΡαΣ ή ΘυΡέαΣ πέλαγος.

ΤάΝος ~ ΘυΡέας ποταμός.

άΣΤεως ΛιΜήν ~ το άΣΤΡοΣ, το επίνειον της ΘυΡέας.

αΤΣίΓΓαΝος ~ αΤσίΝΓαΝος ~ ΤεΝάΓεων άΛς, παραθαλάσσια περιοχή του Άστρους. ΤέΝαΓος ~ Των εΛών Γη ή Τα ΡηΧά, περιοχή θαλασσών, λιμνών είτε ποταμών με αβαθή νερά.

αΤΡεύς ~ η ΘυΡέα ή αΤΡεΥς ~ το ΜυΡΤώον που εγέννησε τους αΤΡείΔες ~ ΘυΡεάΤες ή αΤΡείΔες ~ ΜυΡΤώους. Ατρείδες ο ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του Έλους, της γής του Έλους, της Λακωνικής, αλλά και ΜεΝέΛαος ~ ΜίΝως της αΛός και ο αΓαΜέΜΝωΝ ~ των ΜΥΚηΝών άΝαξ.   

ΦωΚιαΝός ~ ΦωΚών ή ΦυΚιών αιΓιαΛός.

ΠΡαΣΤόΣ ~ ΠΡαΣιών ή ΒΡαΣιών άΣΤυ.

αΡΚαΔία ~ Γη Των αΧαιώΝ. αΡΚαΔία ~ η οΡεία όΧΘεων Γη. ΣΤάΔιον ~ άΣΤυ ΤεΓέας. ΤΡίΠοΛις ~ η ΜαΝΤίΝεια, ΤΡιΠοΛι ΤΣα ~ ΜαΝΤίΝειας άΣΤυ.  Στην Αρκαδία εγεννήθη (ανεδύθη, το πρώτον) ο Δεύς ~ ΔέΦς ~ το έΔαΦος, ισχυριζόντανε οι Αρκάδες! Δεύς ο αΖαΝαίος ~ έΔαΦος το άΓοΝον. αΖάΝαι ~ η άΓοΝος Γη ή αΖάΝαι ~ ΖηΝός Γη, περιοχή και αρχαίον άστ υ της Τεγέας της Αρκαδίας, σήμερα ο οικισμός τα «ΜΠουΖαΝαίικα». Ο αΠό αΖάΝες ~ ΠουΖάΝης ή ΜΠουΖάνης ή ΜΠουΖιάΝης ή ΒουΖάνης, επώνυμο κατοίκων της περιοχής «Μπουζαναίικα»* και εκ της περιοχής αυτής καταγόμενοι οι Μπουζαναίοι του Λογκανίκου και της Σπάρτης, του Κοσμά και του Τυρού της Κυνουρίας. [*Μπουζαναίικα, τοπική Κοινότητα Ψηλής Βρύσης, Δημοτική Ενότητα Τεγέας Αρκαδίας. Απογραφή Πληθυσμού 2011, α/α 13540.].  

ΔηΜηΤΣάΝα ~ ΤεΥΘιΣ η Νέα. ΖυΓοΒίΣΤι ~ ΦυΓάΔων άΣΤυ, ιστορικό χωριό της Αρκαδίας.

   

‘έΛοΣ το αρχαίον έφαλον πτολίεθρον. ‘εΛώΔης ~ ο ‘υΔαΡής.

ΣΚάΛα ~ ο ΜυΧός της αΛός, γενικά. (ΜυΧός ~ η εΣοΧή). 

ΣΚάΛα (Λακωνίας) ~ ο ΜυΧός του έΛους. (Επώνυμο ΣΚαΛαίος ~ ΣΚάΛΚος ή ΜιΧεΛάΚος)

ΦιΛίΣι ~ ΠηΓές του έΛουΣ ή ΦιΛίΣι ~ οι ΠύΛεΣ του ποταμού Ευρώτα στην περιοχή του Έλους. (ΜuRess eT FeLiΤΤe ~ ΠύΛες Του εΒΡώΤα.)

ΤΣάΣιοΝ ~ έΛουΣ άΣΤυ. αΛάΜΠεη ~ ΛόΦοΣ του Έλους αλλά και των Κροκεών.

ΣαϊνΤαΛί (SeDaLi) ~ το ΣιΤοΧώΡι.

ΜυΡΤέα ~ Το έΛοΣ.

ΜυΡΤέα ~ έΛους άΣΤυ.

‘έΛους όΧΘη ~ ο ΒΛαΧιώΤης, ο Παλαιός Βλαχιώτης, λόφος-τοποθεσία, ο ΠαλαιοΒλαχιώτης, ακόμη.) ΒΛαΧιώΤης ~ ΒΛαΣΣιώΤης ~ το ΠαΛαιόν άΣΤυ. ΒΡουΒάς ~ ΒΡούς ήΠιος ~ ‘Ρούς ο ήΠιος, χειμέριος ρούς χωρίς διέξοδο στην θάλασσα. 

ΔουΡαΛί (DuRaGLi) ~ Το εΛοΧώΡι ή Του έΛους αΓΡοί ή ΘιΝών αΓΡοί ή ΧώΡα. ΔουΡαΛί ~ αΓΡός ειΛωΤών ή νΤουΡαΛί ~ ΘίΝες του έΛους.

ΠαΛαιοΠόΤαΣ ~ το ΠαΛαιοΠόΤαΜον, ΠαΛαιοΠόΤαΣ ~ ΠύΛη ή (εκ)ΒοΛή ΠοΤαΜού, η παλαιά πύλη εκβολής του Ευρώτα.

aLLaBei ~ έΛους ΛόΦος

αΛάϊBay ~ ΛόΦος (του έΛους ή της Στεφανιάς)

ΒοΥάΛια (VoUagLia) ~ ΒΛεήΜων ~ ο ‘ΛεήΜων,

ΤαΒέΡΝιΖα ~ ΤόΠος οΡυΖώΝων, τοποθεσία στον κάμπο του Έλους.

ΛεήΜοΝας ~ ο (Άγιος Παντε)ΛεήΜοΝας. SeiDaLi ~ ΣίΤου αΓΡοί. VuaGLia ~ ΠηΓές του έΛους.

ΓΡάΜΜιΝζα ~ το αΜΠεΛοΧώΡι. ΓΡάΜΜιΣα ~ ΣυΚαΜΠέΛου Γή. ΓΡάΜΜουσα ~ αΜΠεΛιών Γή.  GRaBeLLa ~ ΧώΡα των αΜΠεΛώΝων ή GRaBeLLa ~ το αΜΠεΛοΧώΡιοΝ. ΓΡάΜΜουΣα, κώμη της Λακωνικής ~ GRaMiSa < HοRMoaS, από τα φράγκικα.

ΓΡάΜΜουΣΣα < GRaMMiSSa ~ άΣΤυ των αΜΠεΛιών, το αΜΠεΛοΧώΡι, σήμερα.

ΠΡίΝιΚο ~ η ΠεΡιοΧή των αΚΡιών. ΠΡίΝιΚο ~ η ΠόΛις των αΚΡιών σήμερα το αΣΤέΡι ~ το άΣΤυ των αΚΡιών. ΠΡίΝιΚο ~ η ΛηΜΝαία Γη. αΣΤέΡιον ~ άΣΤυ το ‘έΛειον, κώμη της Λακωνικής, σήμερα.

ΓΛυΚόΒΡυΣη ~ αΚΡιών ΠόΛιΣ. ΜπεΖιάΝι ~ των αΚΡιών ΔήΜος.  μΠεΖιάΝι ~ το ΔιΒάΡι, ΔιΒάΡι ~ ιΧΘύων ΦωΛέα, ΔιΒάΡι ~ ιΧΘύων ΠεΡιοΧή. ΜΠεΖιάΝι ~ αΚΡιαίων ΔήΜοΣ.

αΚΡιές ~ η ΚοΚΚιΝιά, περιοχή σήμερα.

ΚουΡΚούΛα ~ αΚΡιών άΚΡον, μικρό, κατακόρυφο όρος με υψόμετρο 915 μέτρων (άΚΡων ύΒος ~ η ΚοΡυΦή όρους). Στους πρόποδες του όρους, ανατολικά, στον Λακωνικό Κόλπο, αι αρχαίαι αΚΡιαί < το άΚΡον, ενώ στους ανατολικούς πρόποδες του όρους αι αρχαίαι ΛεύΚαι < το άΚΡον, όπου ΛεΥΚες ~ οι ΜοΛάοι, σήμερα.

ΤηΓάΝια ~ τα ΤεΝάΓη, περιοχή της Αρχαίας Βιανδίνης. ΤέΝαΓος ~ Των εΛών Γη ή Τα ΡηΧά, περιοχή θαλασσών, λιμνών είτε ποταμών με αβαθή νερά. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από Τενάγη.

ΒιαΝΔίΝη ~ ΤεΝάΓεων ΠόΛις, αρχαία. Η Ελαία, σήμερα.

εΛαία ~ εΛών Γη, περιοχή τενάγεων.

ΜοΛάοι ή ΜοΛάΓοι ~ αι ΛεΥΚαι. (Επώνυμο ΚοΛοΚούΡης ~ άΡΧων ΛευΚών ή ΚοΛοΚοΥΡης ~ ο έΚσαΡΧος της ΜάΝης, όπως το επώνυμο ΚοΛοΚοΤΡώΝης ~ ο άΡΧων της ΚαΡύΤαιΝας ή ΓόΡΤυΝας).

αΠιΔέα ~ τα ΠηΓάΔια.

ViCes ~ οι ΓούΒες, ViCeS ~ ΒοΣΚών Γη, ViCes ~ ΒουΚαίων ή ΒαΚαίων Γη. Επώνυμο ο εκ ΓουΒών ~ ΒάΚος. (Στην Ελληνική ΒούΚοΣ ~ ο ΒοΣΚός, ΒοΥΚος ~ ο ΠοιΜήν αιΓών και σχετικά επώνυμα: ΒάΚος ή ΒαΚάκης ή ΒώΚος ή ΒούΚος ή ΜΠόΚος.) ΓούΒαι, αι ~ Γη των ΒαΚαίων ή ΒουΚαίων, κώμη της Λακωνικής. ΓούΒες (κώμη) ~ ViCe, στα φράγκικα.

ΚυΠαΡίΣΣι ~ ΚύΦαΝΤΤα ~ τα ΚύΦαΝΤα. 

ΖάΡαΞ ~ ΖάΡαΚΣ ~ ο ΓέΡαΚαΣ, σήμερα. ΖάΡαΚΣ ~ ΣΣαΡαΚΣ ~ ΜυΧός ή εΣοΧή αΛόΣ, γνωστό Φιόρδ της Λακωνίας.

‘ΡηΧέα ~ ο ΧάΡαΚας ή ΣΣάΡαΚας [ζ]. 

ΓιοΤΣαΛίΤης ~ ο εξ αΓίου ΔηΜηΤΡίου της πρωτεύουσας κώμης της περιοχής του Ζάρακος.

ΜΠοΖάς ~ ΜΠοΣΣάς ~ ο αΣωΠόΣ στα… αλαμπουρνέζικα!

ΠΛΥΤΡα ~ η έΦαΛος ΔαιΜοΝία. ΔαιΜοΝία ~ το εΠιΔήΛιον του Ασωπού. αΣωΠόΣ ~ αΣΠίς ιάΣεως, μυθικός βοηθός του Ασκληπιού.

ΞυΛί ~ ΚΣυΛί < η  Κυ(Π)αΡιΣΣία.

ΦοιΝίΚη ~ έΦαΛος Γη, παραθαλάσια περιοχή νοτίως της Πλύτρας, με αναφορές από την αρχαιότητα και ομώνυμο άστυ.

υΠεΡΤεΛέαΤοΝ ~ αΝιάΤωΝ ΘεΡαΠείον, αρχαία πόλις κοντά στο σημερινό Φοινίκι. υΠεΡΤεΛέαΤος ~ ο ΘεΡαΠεύων αΝίαΤα, επίθετο του Ασκληπιού.

ΜιΝώα ~ ΛιΜήν ή όΡΜος.

ΜοΝεΜΒάΣια ~ ΜιΝώας ή οΣΣυΡού έΜΒαΣις [χ]. Το Επιδήλιον της Παλαιάς Μονεμβάσιας.

ΝaPoLi Di MaLVaSia ~ η Νέα Πόλις Της ΜοΝεΒάΣιας, επί του οχυρού βράχου, πρωτεύουσα επαρχίας του πάλαι ποτέ «Βασιλείου του Μωρέως» (Regno della Morea, 1688-1715). Οι ‘εΝεΤοί ~ ΒεΝεΤοί ανακατέλαβαν την Πελοπόννησον από την τουρκική κατοχή και την ανεκύρηξαν «Βασίλειον των ΡωΜαίων», απόντων των Ελλήνων από κάθε πολιτική και στρατιωτική εξουσία. Πρωτεύουσα του Βασιλείου η NaPoLi Di RoMaNia ~ η Νέα ΠόΛις Της ΡωΜαΝίας, το Ναύπλιον. ΡωΜαΝία ~ των ΡωΜαίων ΧώΡα. ReX ~ ο άΝαΞ, Regno della MoRea ~ το Βασίλειον των ΡωΜαίων! Λοιπόν, ΜωΡιάς ~ Γη των ΡωΜαίων ή ΡωΜιών(!) ο δε ΜυΣΤΡάς ~ ΜωΡέως ΔήΜος (ΔήΜος ~ το άΣΤυ). Των ιδίων αναδόχων, ΡούΜεΛη ~ ο άΝω ΜωΡέας. [ΜωΡιάς και ΡωΜιοί και τα ακατανόητα των ΝεοΕλλήνων...]

ΜαΛΒάΖια ~ ΜαΛΒάΣΣια ~ η ΜοΝεΒάΣια ενετικά και φράγκικα.

εΠιΔήΛιον ή εΠιΔήΛιοΝ …..  ~ ΠΤόΛις ή ΠΤοΛίΧΝη …..

εΠίΔαυΡος ~ εΠιΔήΛιον ή εΠιΔήΛιοΝ  ~ ΠΤόΛις ή ΠΤοΛίΧΝη.

εΠίΔαυΡος ΛιΜηΡά ~ εΠιΔήΛιον το ΛιΜΝαίον ή ΠΤόΛις η ΛιΜΝαία της Λακωνικής.

ΒάΤιΚα ~ Γη Των Βοιών ή αΚΤές Βοιών ή ΒάΤιΚα ~ ΒοιαΤών Γή.

ΝύΜΦαιοΝ ~ ΛιΜήν ΒοιώΝ.

εΛαΦόΝηΣος ~ η έΦαΛος ΝήΣος της Λακωνικής, σήμερα. Η αρχαία χερσόνησος Όνου Γνάθος, προτού τμήμα της, όπου η πόλις, ποντιστεί και αποκοπεί η νήσος. Ελαφόνησος και ΝΔ του Νομού Χανίων, την οποίαν την χωρίζουν από την ηπειρωτική Κρήτη ρηχά νερά. 

ΠαυΛοΠέΤΡι ~ η ύΦαΛος ΠΤόΛις ή ΠαυΛοΠέΤΡι ~ η ΠαΛαιόΠΤοΛις της ποντισμένης χερσονήσου.

ΚύΘηΡα ~ Κύ.ΣΣηΡα ~ το ΣΣιΡίΓον ή ΤΣιΡίΓον.      

 

ΚΡοΚεαί ~ ΧαΛίΚων ή ΚΡόΚεων Γη, διάσημη, από την αρχαιότητα, για τον Κροκεάτη της Λίθο. ΛεΒέΤΣοΒα ~ η εΛαιόΦυΤοΣ Γη (Βα~Γα) των Κροκεών στα... αλαμπουρνέζικα. (Επώνυμο ο εκ ΚΡοΚεών ~ αΛιΚάΚος)

ΔαΦΝίον ~ αι αΦίΔΝαι, η αρχαία ονομασία. ΔαΦΝίον ~ τα οιΝόΦυΤα της Λακωνικής.

ΣΤεΦαΝιά ~ οι ΠοΤαΜιές του έΛους. ΣΤεΦαΝιά ~ αΓΡοί ΠοΤαΜών ή αΓΡός ΠοΤάΜιος. ΣΤεΦαΝιά ~ αΓΡοί ή ΧούΝες ΠοΤαΜιών.

ΜάΝη ~ αι υΠώΡειαι, οι πρόποδες, τα ριζά του Ταϋγέτου όρους. Ο Βραχίων της ΜάΝης, η Βραχύβωλος ΠεΡιοΧή ~ εΠαΡΧία ~ ΜάϊΝα, για Έλληνες αξιωματούχους ή τους Ενετούς και τους Φράγκους καραβοκύρηδες. αΚΡοΚόΔΥΛος (Κλαδάς) ~ ο έΚςαΡΧος Της ΜάΝης, κάποτε (1425-1490).

‘Λάς ~ οΧυΡόν (άστυ). ΛάΣ > η ΜάΝη.

ΜαΝιάΤης ~ ο... ΠειΡαΤής! ΠύΡΓος ~ το οΧύΡωΜα.

ΓύΘειοΝ ~ αυΓειάς η έΦαΛος, όπου αυΓειάς ~ αι αιΓιαί του Ομήρου. 

ΓΥΘειοΝ ~ ΚώΜη έΦαΛος της Λακωνικής με τον οΣΣυΡόΝ ~ ΛαΡύΣιον λόφον του. ‘ΛαΡύΣΣιος (λόφος) ~ οΧυΡόν του άΣΤεως [σσ~στ~ττ] του Γυθείου. 

ΓΥΘειοΝ ~ Γη των ΜαΡάΘων (ποιητικά), εξ ού και Μαραθονήσι λέγεται η αρχαία Κρανάη η νησίδα του Γυθείου. ΚΡαΝάη ~ το άΚΡοΝ, το ακρωτήριον ή και ΚΡαΝάη ~ το οΧυΡόΝ του Γυθείου, σε αυτά παραπέμπει η αρχαία, των μύθων η ονομασία της νησίδας. ΜαΡαΘοΝήΣι ~ η έΦαΛοΣ ΝήΣος της εΦάΛου ΚώΜης του Γυθείου.

ΓΥΘειοΝ ~ ΚώΜη ΔωΡιαίων.

ΚουΤουΜού ~ αιΓιών άΣΤυ, το μεσόγαιον άστυ του Γυθείου, με τον Ε/Χκ. 

CoLoKyTHia ~ η ΧώΡα του ΓυΘείου. GoLPh of CoLoKyTHia ~ ΚόΛΠος της ΧώΡας του ΓυΘείου. (από χάρτες των Φράγκων)

ΜαΛεύΡι ~ ΜαΛέΒΡι ~ το ΜαυΡοΒούΝιον.

‘ΛάΣ ~ ΧΛάΣ > το ΧωΣιάΡιον.

ΚαΡΥούΠολις > η ΜηΝιάΚοΒα. (στα… αλαμπουρνέζικα!)

ΚόΤΤΡωΝας ~ οίΚος ή Γη ΤευΘΡώΝης.

Ση εΠάΝωΘεν ΜάΝη ~ η ΜΠαΡΔοΥΝία, ηγεμονία. ΜΠαΡΔουΝία ~ ΣΠάΡΤωΝ Γη, διάσπαρτων χωρίων. ΧάΝι ΤάΡαΠΣας ~ ΧάΝι ΣΠάΡΤων.

ΒαΣιΛάΚιον ~ ΒοΣΚών ΧώΡα ή ΧάΝια. ΒαΣιΛάΚιον ~ το ΠίΣω ΧάΝι.

άΡΝα ~ το οΡειΝόν άστυ.

 (Μέσα ή) ΚάΤω ΜάΝη ~ το οίΤΥΛον.

οίΤυΛον ~ Γη του ΔιΡού.

οίΤΥΛον ~ η ΚάΤω ΜάΝη. 

αΡεόΠοΛις ~ η άΝω ή Νέα ή αΡαιά ΠόΛις του Οιτύλου.

ΤΣίΜοΒα ~ το άΣΤυ του ΜΠέη, η Αρεόπολις, πρωτεύουσα πόλις και διοικητική έδρα. Εάν η Αρεόπολις, σήμερα, σημαίνει την αραιά πόλη, την αραιοκατοικημένη, τότε ΤΣίΜοΒα ~ το εΠίΜηΚες άΣΤυ!

ΔιΡόΣ ~ όΧΘων όΡΜος.

ΚίΤΤα ~ το ωΓύΓιον άΣΤυ (ΣΣ~ΣΤ~ΤΤ).

ΚαιΝήΠοΛις ~ ο ΓεΡοΛιΜήΝ. ΓεΡοΛιΜέΝας ~ ο οΧυΡός ΛιΜήΝ της Μάνης. 

ΠύΡΡιΧος, η ~ ΠύΡΡι.Χος ~ ο ΚάΒαΛΛος, η αρχαία και η νεώτερη ονομασία άστεως της Μάνης, στην ίδια περιοχή και η Χει.ΜάΡα ~ η ΠυΡΡίΧη, η πυρρά, η πυρρόχρους γη, το ΠΥΡΡΟΧΡΟΥΝ μάρμαρο, ο Πύρρος (Νεοπτόλεμος) ο γιός του Αχιλλέως.

όΡΜος Του αΧιΛΛέως ~ PoRΤ aChiLeas ~ PoRΤo QuaGLio ~ ΠόΡΤο ΚάΓιο.

αΧίΛΛειον ~ το οΧυΡόΝ (κάστρο) άστυ.

αΓέΡαΝος, ο < ο αΡάιΝος.

ΒάΘεια ~ υΠάΤων η Γη, κώμη της Μάνης. ΒάΘεια ~ η ΦΘία της Μάνης.

ΤαίΝαΡον ~ Το άΚΡοΝ, το  ακρωτήριον αΣώΜαΤοΣ ~ ΜαΤαΠάΣ.

έΚΣω ΜάΝη ~ η αΠοΣΚιεΡή, λεγόμενη.

ΚαΡΔαΜύΛη ~ ΛιΜήν των ΔωΡιαίων. ΚαΡΔαΜύΛη ~ οΧυΡόν Τε ΛιΜήν. ΚαΡΔαΜύΛη ~ οΧυΡόΝ άΣΤυ. ΚαΡΔαΜύΛη ~ η ΛαΚεΔαίΜωΝ. ΚαΡΔαΜύΛη ~ ΔωΡιαίων εΠίΝειον. ‘ΛαΚεΔαίΜων ~ ΧώΡα ΚηΤώεΣΣα. Η ΚαΡΔαΜύΛη ~ οΧυΡόν Τε ΠόΛις της Ομηρικής αρχαιότητος, είναι η χαμένη Λακεδαίμων, την οποία ακόμη ψάχνουν αρχαιολόγοι και ερευνητές. Η Καρδαμύλη επίνειον της Σπάρτης, κάποτε.  ΚαΡΔαΜύΛη ~ οΧυΡόν Της ΜάΝης, με νεώτερη ανάγνωση. Η ΚαΡΔαΜύΛη είναι η Λακεδαίμων στην οποία φτάνει ο Τηλέμαχος με τον Πεισίστρατο, για να μάθει από τον βασιλιά της Μενέλαο κάτι για την τύχη του πατρός του, του Οδυσσέα. Από την Πύλο του ‘ΝηΛέως έως την έΦαΛον Γη ~ τις ΦηΡές του Διοκλέους ένας ήλιος, με την άμαξα. Από τις Φηρές, διασχίζοντας το πυροφόρον πεδίον της Μεσσηνίας, έως την Δίαν Λακεδαίμονα, επ’ ευρέα νώτα θαλάσσης, την Κοίλην Λακεδαίμονα την Κητώεσσαν άλλος ένας ήλιος, ακριβώς.

Εκ της Καπιτανίας της (Ανδρού)ΒιΣΤας ~ η ΣΤούΠα.

ΣαΓΓιάΣ ~ ΣαΝΓιάΣ ~ ΜάΝης όΧΣΣη [θ], το όρος της Μάνης, συνέχεια του Ταϋγέτου.

 (Ιστορικό επώνυμο ΠιεΡΡάΚης ~ ΜάΝης άΡΧων). 

Η ΜεΣΣηΝία!

‘ίΜεΡος, παίς της Ταϋγέτης ~ ο εΣΠεΡίος του Ταϋγέτου

(εσπέριος = ο πρός την εσπερίαν, ο δυτικός) 

‘ίΜεΡος, ο παίς της Ταϋγέτης ~ ο ΜεΣΣήΝιος

ΜεΣΣηΝία ~ η ΣεΣΠεΡία ή ‘εΣΠεΡία Γή. ΜεΣΣηΝία ~ η ΜαΚαΡία.

tHaLaMae (ΦαΡών ΠηΓαί) ~ αι ΚαΛάΜαι.

ΘαΛάΜαι ~ το ΜαΝΤείον, το ονειρομαντείον, το αφιερωμένο στην Σελήνη και αργότερα στην Ινώ! Αι Θαλάμαι εθεωρεούντο γενέτειρα των Διοσκούρων, του Κάστορα και του Πολυδεύκη!

ΜεΣΣηΝία ~ ΠάΜιΣου ΧώΡαι. ΠάΜιΣος ~ ο εΦΜήΚηΣ ρούς.

ΜυΧού αΛός πεδίον ~ το ΜάΚαΡ πεδίον, η πεδιάδα της Μεσσήνης και της Μεσσηνίας.

ΜυΧού αΛός (άστυ) ~ η ΜεΧΧήΝη[ΣΣ]. ΜαΚάΡωΝ Γη ~ αι ΛίΜΝαι, η περιοχή της εΣοΧής ~ του ΜυΧού αλλά και ο λιμήν και το άστυ.

‘ΝέΔων ή ΝέΔαΣ ~ ‘Ρούς άΣΤεως (των ΦαΡών). 

====================

Στην παραπάνω μας έΡεΥΝα ~ εΡΜηΝεία της αληθείας των σχετικών πραγμάτων, ελήφθησαν στοιχεία από τον "Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του ΑρχαίουΛόγου".

Από Μπουζάνη Κων/νον

–by Bouzanis K.–

……………………………………………

                                  

........

......