Το Αλφαβητάριον-Αριθμητήριον των Ελλήνων –Elements from the Hellenic Numbering-Alphabet–

 του Κ. Ι. ΜΠΟΥΖΑΝΗ – by BOUZANIS K. – 

Ίστορος-Διδασκάλου του Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου – Knower-Teacher of Code of Linguistic Production and Enrichment of  Panhuman Speech –

Η ικανότητα συγκρίσεως μεγεθών και ποσοτήτων εγγενής. Οι ανάγκες του βίου θα εξελίσσουν ό,τι πρωτόγονο και θα οργανώσουν, αργά ή γρήγορα, ένα Σύστημα Καταμετρήσεως και Συγκρίσεως μεγεθών και ποσοτήτων καθώς και πράξεων μεταξύ αυτών.

Η ανάγκη και η επινόηση ενός Συστήματος Επιγραφής και Αναγνώσεως του φωνητικού λόγου μακράν έπεται. Ιστορικά, το γνωστό Σύστημα της Εικονογράμματης & Παλαιογραμμικής Γραφής, σε έναν κόσμο ΠανΕλληνικόν*, των ‘Λαών της ‘αΛός της Μεσογείου, απλό στην σύλληψη, με άπειρα γραμματοσήματα**, στην εξέλιξή του, για μόλις 19 ή και ολιγώτερους ΦωΝηΤούς ήΧους ~ ΦΘόΝΓους, και χωρίς τα φωνήεντα, με πολλαπλές αναγνώσεις κάθε λέξεως, θα συνεχίζει να υπηρετεί τις συντεχνίες αλλά θα φτάσει σε αδιέξοδο τον εγγράμματο κόσμο των ποιητών, των λογοτεχνών, των φιλοσόφων, των διδασκάλων και των επιστημόνων. Τότε, κοντά στα 3.000 χρόνια, στις αρχές μιας ανεπανάληπτης χιλιετίας, ήρθαν οι ανεπανάληπτοι, οι ποιητές, οι λογοτέχνες, οι φιλόσοφοι, οι διδάσκαλοι και οι επιστήμονες  της εποχής εκείνης, οι γνωστοί Έλληνες! Έκτοτε, τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν με την Ελλάδα και τους ευφυείς, τους Θεϊκούς Έλληνες.

Το Εικονογράμματο & Παλαιογραμμικό Αλφάβητο, απλά και φυσιολογικά, παρέδωσε στο (νέο)Γραμμικό Αλφάβητο, με την αντιστοίχιση ενός γράμματος προς έναν φωνητικόν ήχο, εισάγοντας σήματα για τα φωνήεντα και περιορίζοντας τα γράμματα σε 24.***.

Το τελευταίο, το Γραμμικό Ελληνικό αΛΦάΒηΤοΝ, άμα τη εμφανίσει του, ήταν, και είναι ακόμη, και αΡιΘΜηΤήΡιον!

-------------------------------------

* ‘έΛΛην ~ ‘αΛός Λαός. ‘Λαός ~ η αΓέΛη (ανθρώπων ή κτηνών). ‘άΛΣ ~ ΣΣάΛΣΣ ~ η ΣΣάλασσα [θ].  ΠανΕλληνες οι Έλληνες από Δευκαλίωνος! ΠανΕλληνες, δηλαδή, οι κατοικούντες στις περιΜεσογειακές χώρες και τις νήσους της ‘Ελληνικής ‘Αλός, μετά τον τελευταίο κατακλυσμό και την αναδιαμόρφωση των ακτών της Μεσογείου εξ αιτίας της τήξεως των παγετώνων. Σε αυτόν τον χώρο εξεγεννήθη και οργανώθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός των τελευταίων 10.000 ετών και μεταλαμπαδεύτηκε από άκρου εις άκρον της Υφηλίου Γής.  

** Τα λίγες χιλιάδες, τα ειΚοΝίΣΜαΤα ~ ΓΡάΜΜαΤα, μαζί με τα απλά και τα σύνθετα και τα πολυσύνθετα της συντομογραφίας των γραμμικών τους εκδοχών, κατά τον γραφικό χαρακτήρα των γραμματικών και των γλυπτών, συνέθεταν την ανάγκη ενός νέου, λαϊκού, λειτουργικού Συστήματος Γραφής και Αναγνώσεως. ΓΡάΦω ~ ειΚοΝοΠοιώ. ΓΡάΦω ~ ΓΛύΦω επί πηλού, ξύλου ή πετρωμάτων.

Το παλαιότερο εικονογράμματο σύστημα, στην γραμμική του εξέλιξη έφτασε γεμάτο από αμέτρητα διπλά, έως και  πολλαπλά γραμματοσήματα τα οποία σηματοδοτούσαν μεμονωμένες λέξεις-έννοιες ή και συμπήγματα λέξεων-εννοιών, όπως τα διπλά ΚΣ, ΠΣ, ΔΣ των Ελλήνων και τα συμπήγματα των Κινέζικων Γραφών. Εδώ ακριβώς και ο λόγος της αδυναμίας των… αποκρυπτογραφήσεων των αρχαίων επιγραφών.          

Το αΛΦαΒηΤάΡιον ~ αΡιΘΜηΤήΡιον των Ελλήνων.

Το Αλφαβητάριον και το Αριθμητήριον των Ελλήνων αποτελούν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύστημα. Για το Αλφαβητάριο, το  ΓΡάΜΜα ~ το ειΚόΝιΣΜα και, γενικά, το  ΓΡάΜΜα ~ το ΣηΜείον ή ΣήΜα του φωνητικού λόγου επιγράφει και αναγιγνώσκει ενώ, παράλληλα, το ΓΡάΜΜα ~ ο αΡιΣΣΜός [θ] όπου αΡιΘΜός ~ το ΜέΤΡον, για το Αριθμητήριο, απαριθμεί, καταμετράει και υπολογίζει.

Με τα γράμματα ΓΡάΦω ~ ειΚοΝοΠοιώ, δηλαδή δίδω εικόνα στους ΦωΝηΤούς ήΧους ~ ΦΘόΝΓους ~ ΦΘόΓΓους ενώ, με τα ΓΡάΜΜαΤα ~ τους αΡιΣΣΜηΤές ~ αΡιΘΜηΤές ~ ΜεΤΡηΤές, δηλαδή τους αριθμούς, αΡιΘΜώ ~ ΜεΤΡάω, καταμετράω και αΡιΣΣΜών ~ ΛοΓίΣΣοΜαι [ζ].

ΠεΜΠάΖω ~ ΠεΝΠάΣΣω ~ αΠαΡιΣΣΜώ [θ] με την πεντάδα των ονύχων ή των δεικτών της μιας δράκας ή ΣΣειΡίΣΣοΜαι ~ αΡιΣΣΜών ειΜί [θ] με την δεκάδα των δύο χειρών.

αΡίΘΜηΣις ~ η ΜέΤΡηΣις, η καταμέτρησις ποσοτήτων.

αΡιΣΣΜηΤήΡιον [θ] ~ (ένα πρωτόγονο) ΣΣειΡιΣΤήΡιον [χ].

αΡιΣΣΜηΤήΡιον [θ] ~ οι όΝυΣΣεΣ Των ΧειΡών (10 εν συνόλω).

αΡιΘΜηΤήΡιον ~ ΚΛείΔες ΜέΤΡων είτε αΡιΘΜηΤήΡιον ~ αι αΡΧαί Των ΜέΤΡων.

αΡιΘΜηΤήΡιον ~ ο αΡωΓός ΤιΜηΤώΝ διά του συστήματος των δέκα ονύχων των χειρών.

όΝΥξ ~ η ΜοΝάς μετρήσεως. ΔΡάξΜία (ονύχων) ~ ΠέΝΤε (μονάδες), ΔΡάΚεςΔύο (ονύχων) ~ Το όΛον ΔεΚάς (μονάδων) ενώ ΔύοΧείΡες ~ η ΔεΚάς οΝύΧων. Ο(ΥΔέν) ~ το ΜηΔέν.

αΡιΘΜός ~ το ΜέΤΡον και ΜεΤΡηΤές ~ οι ΣΤαΘεΡές ποσότητες για τις συγκρίσεις που απαιτούν οι καταμετρήσεις.

 ΜέΤΡον (μουσικής) ~ ο ΡυΘΜός. ΡυΘΜόΣ ~ η ΣυΜΜεΤΡία. αΡιΣΣΜός ~ ο ΝόΜοΣ (της Ευσχημίας αλλά και της δομής του Σύμπαντος Κόσμου. ΚόΣΜοΣ ~ η εΥΣΧηΜία αλλά και ΚόΣΜος ~ η ΣΚέΠη της υφηλίου γης.

Ο βασικός-αρχικός μετρητής-ΜέΤΡον των μετρήσεων ο όΝυΣΣ [ξ] ~ η αΡΣΣή [χ] ~ το ΣΣέΝ ~ το ‘έΝ. Το σύμβολο του αριθμού «‘έΝ» ταυτίζεται με ένα από τα σύμβολα για τον ήχο «Ν» ~ η Ναύς, της Εικονογράμματης & Παλαιογραμμική Γραφής, όπου «Ν» ~ Ναύς ~ ΝάΦς ~ το άΛΦα  και αποτελεί το ΠΡώιον ~ το άΛΦα της (νέο)Γραμμικής, σήμερα, Γραφής. Έτσι το ‘έΝ ~ η ΝαύΣ - Α  αναγνωρίστηκε και   ως άΛΦα ~ το ΠΡώιον. άΛΦα ~ ο ΠΡώιος, ο πρώτος της αριθμήσεως ενώ ΣαΜΠί ~ ΣαΝΠί ~ το ΠέΡαΣ, ο τελευταίος του αριθμητηρίου των Ελλήνων.

Όσο για τον άΛεΦ ~ τον ΒοΛαίον (ΒούΝ) των, κατά την ιστορική τους δήλωση, επήλυδων της ΦοιΝίΚης ~ της εΦάΛου Γης της Συρίας, των ΦιΛιΣΤαίωΝ της ΠαΛαιΣΤήΝης, αυτός δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Γραφή και την Ανάγνωση ούτε με την αρίθμηση!

Αριθμοί και σχόλια

ΔάΚΤυΛοι ~ ΔείΚΤες ΧειΡών ~ ΔεΚάς Των ΧειΡών, ΔάΚΤΥΛοι ~ ΔείΚΤες ΜάΡης.
Εδώ, οι Δράκες ή οι Χείρες ενός ανθρώπου, στον πληθυντικό, και οι δύο δράκες ομού ή και οι δύο χείρες ομού, θεωρούνται μία αδιαίρετη οΛότητα ονύχων ή δακτύλων και αντιπροσωπεύουν τον αριθμό 2*5=10, την μία δεκάδα. Ακόμη και στις παλαιότερες πήλινες πινακίδες αυτές της ΣουΜεΡίας ~ της έΣω ΣυΡίας, γύρω στα 3500 πΧ., η Μονάδα αποτυπώνεται ως Όνυχας με: U , η δε δεκάδα ως οΛότητα με την άΛω: Ο.     

5

ΔΡάξΜία ονύχων ~ η ΠεΝΤάς. 5*1=5 μονάδων.

10

ΔΡάΚεςΔύο ~ Το όΛον ΔεΚάς. 5*2=10 όΝΥχες-ΜοΝάδες

ΔάΚΤυΛοι (όλοι) ~ ΔεΚάΔος όΛοι.

ΔεΚάς ~ ιώΤα > ι

20

ΔεΚάςΔύο ~ ΘίΚαΤι ~ ΦίΚαΤι~ το ΚάΠΠα

ΔεΚάςΔύο ~ ΘίΚαΤι ~ ΣΣίΚαΤι ~ το είΚοΣι > κ

3-άΚοΝΤα,  4-άΚοΝΤα, 5-ήΚοΝΤα… 9-ήΚοΝΤα

…ΚοΝΤα  ~ … ΔΡάΚες ~ …*10

--------------------------------------

Εδώ, οι Δράκες, και οι δύο δράκες ομού, θεωρούνται μία αδιαίρετη ολότητα δακτύλων ή ονύχων και αντιπροσωπεύουν τον αριθμό 2*5=10, την μία δεκάδα.

100

 ‘εΚαΤόΝ ~ ΚεΚαΤόΝ ~ ΔεΚάΚις όΛοι. 10*10 = 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες ή δείκτες των δύο χειρών).

‘εΚαΤόΝ ~ ΣεΚαΤόΝ ~ ΔεΚάς ΣΣειΡών[χ]. 10*10 = 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες).

 ‘εΚαΤόΝ ~ ΣεΚαΤόΝ ~ όΛων ΔεΚάΣ ~ 10*10 = 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες).

εΚαΤόΝ ~ ειΚών Το Ρ

----------------------------------

Εδώ, οι Χείρες, και οι δύο χείρες ομού, θεωρούνται μία αδιαίρετη ολότητα δακτύλων ή ονύχων και αντιπροσωπεύουν τον αριθμό 2*5 = 10, την μία δεκάδα.

2-ΚόΣΣιοι, 3-ΚόΣΣιοι, … 9-ΚόΣΣιοι

 …ΚόΣΣιοι ~ …ΚόΤΤιοι ~ … ΔεΚάς των ΔέΚα ~ … *10*10 = … 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

1---, 2---, …

ΧιΛιάΔα ~ ΧειΡών εΚαΤόν (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

ΧιΛιάΔα ~ ΧειΡών εΚαΤόν ~ 10*100 = 1.000 (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

10.000

ΜυΡιάΔα ~ ΣΣιΛίων ΔεΚάς [χ]

ΜύΡιοΝ ~ ΣΣιΛιάς ΧειΡών ~ 1000*10 = 10. (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

εΚαΤοΜΜύΡιον ~ τα εΚαΤόΝ ΜύΡια ~ 100*10.000 = 1.000.000. (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

Σήμερα, σε μία ελληνίζουσα ανθρωπότητα: CoMPuTeR ~ CoNPuTeR ~ το αΡιΣΣΜηΤήΡιον [θ] (για τους πρωτοπόρους Αμερκάνους και τους Κορμοράνους!!). oRDiNaTeUr ~ το αΡιΘΜηΤήΡιον (για τους παράφωνους Γάλλους και τους παπαγάλους!!). BiLGiSayaR ~ ο υΠοΛοΓίΣΣωΝ [ζ] (για τους αλλόφωνους μεταβυζαντίνους και ολίγους Τούρκους ασιάτες-βεδουίνους!!).

Σήμερα, ιδού τα δέκα αριθμητικά σύμβολα του σύγχρονου, Παγκόσμιου Συστήματος Αριθμήσεως, τα οποία, όπως λένε, είναι… Ινδικά και, κάποτε, μας τα σέρβιραν οι Άραβες μαζί με την… Algebra!

"Οι Ινδικοί-Αραβικοί αριθμοί, τα βασικά σύμβολα 0,1,2,3,4,5,6,7~ζ,8,9~θ    της αριθμήσεως, προέρχονται από την Ινδία (6ος αιώνας) και εισήχθησαν στην Ευρώπη μέσω των γραπτών Αράβων μαθηματικών, τον 12ον αιώνα", διδάσκει η Encyclopedia Britannica, σήμερα!

Στην παραπάνω μας έΡεΥΝα ~ εΡΜηΝεία της αληθείας των σχετικών πραγμάτων, ελήφθησαν στοιχεία από το "Εικονογράμματο & Παλαιογραμμικό Σύστημα Επιγραφής καιΑναγνώσεως του Αρχαίου Κόσμου" καθώς και τον "Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του ΑρχαίουΛόγου".

Από Μπουζάνη Κων/νον

–by Bouzanis K.–

……………………………………………

                                  

........

......