Η Δυναμική των Εικονισμάτων του Γραπτού Λόγου και η Ποικιλία των Αναγνώσεών των – The Dynamics of the Symbols-Letters of the Written Word and the Variety of Readings of them –

 του Κ. Ι. ΜΠΟΥΖΑΝΗ – by BOUZANIS K.  

► ΛόΓοΣ ~ η οΜιΛία, η δε οΜιΛία ~ ΣειΡά ήΧων επιτηδευμένων για επικοινωνία και συνεννόηση. οΜιΛία ~ ήΧοι ΛέΚΣεων και οι ‘ΛέΚΣεις ~ της οΜιΛίας ήΧοι ή, πιό αναλυτικά, οι ‘ΛέΚΣεις ~ ΣυΝηΧήΣεις φθόγγων, σαφών και διακεκριμένων, παγιωμένες και, κατά την έννοιάν τους, συμπεφωνημένες μεταξύ των συνομιλούντων και κατατεθειμένες στο κοινό αρχείο ΛεΞιΓΝωΣίας ~ σε ΛεΞι ‘ΛόΓιον ~ στο ΛεΞιΚόΝ της γλωσσικής ομάδος. Οι λέξεις συναρμολογούνται αρμονικά και δομούν προτάσεις, αυτόνομες περιόδους του λόγου, δηλαδή. Κάθε λέξη αποτελεί το απλούστερο δομικό στοιχείο-μόριον του λόγου και στα πλαίσια της ομιλίας βρίσκεται σε μείξη με τις υπόλοιπες λέξεις της ίδιας προτάσεως ώστε να επιτευχθεί, κατά το δυνατόν, η πληρότητα και η σαφήνεια των εννοουμένων της προτάσεως.

Αλλά και ‘οΜιΛία ~ η ΣυνεύΡεΣις, ‘οΜιΛία ~ η ΣυνέΛευΣις, ‘οΜιΛία ~ ο ΣΥΛΛοΓος, ‘οΜιΛία ~ ο ‘όΜιΛος, ‘όΜιΛος ~ η ΛέΣΧη, ‘όΜιΛος ~ ο ΣύΛΛοΓοΣ, οΜιΛαΔόν ~ ΣωΡηΔόν, ΣωΡηΔόν ~ η ΣαΛάΤα επί γεύματος, ‘οΜιΛέω ~ ΣυνοΜιΛώ, οΜιΛέω ~ ΦιΛέω, ΦιΛέω ~ Λίαν αΓαΠώ, οΜιΛία ~ η ΦιΛία, η συναναστροφή. ΛεΞιΚόν ~ ΛέΞεων (συν)αΓωΓή.

Ο λόγος, με μία σειρά καταλλήλων λέξεων, έρχεται να επιτύχει την επικοινωνία και την συνεννόηση των συνομιλούντων. Κάθε μόριο του λόγου, μία λέξη, μία συλλογή δεσμών ήχων, σε συνειρμό με τις αντίστοιχες έννοιές της, σκοπεύει στην σαφήνεια και την ακρίβεια των λεγομένων. Του λόγου Συλλαβή = Δέσμη ήχων, μόριον των λέξεων. 

Εν αρχή ήν ο ΛόΓοΣ ~ η οΜιΛία, η έναρθρος συνεννόηση η οποία θα προσαρμόζεται στις συνθήκες και στις ανάγκες του καθημερινού βίου και των απαιτήσεων των επιστημών και της τεχνολογίας,      καλλιεργούμενος και εξελισσόμενος θα συσσωρεύει γνώσεις και θα  θεμελιώνει δυνατότητες.  

► Ιστορικά, οι όποιες εξελίξεις δημιουργούν και απρόβλεπτα αδιέξοδα και τα αδιέξοδα διεγείρουν την εφευρετικότητα και προκαλούν την σοφία και τον μόχθο. Στην περίπτωσή μας, θα έρθει η ώρα που θα γεννηθούν οι ΜοΥΣες ~ οι ΣηΜειούΣες, οι σημειώνουσες, οι καταγράφουσες, και αυτές θα σπείρουν στον απέραντο Ελληνικό Κόσμο (υπ)αίΘΡιαωΔεία ~ ΘέαΤΡα, ιερά και ναούς, θα γεννήσουν λογοτέχνες και μουσικούς, και θα αναδείξουν τους φιλοσόφους, τους επιστήμονες και τους διδασκάλους. ΣηΜειόω = ΣηΜατοδοτώ, θέτω σημεία πρός αΝαΓΝώΡιΣιν ~ αΝάΓΝωΣιΝ.

Κάτω από την βία των αναγκών του βίου και των εμπνευσμένων καθοδηγών των κοινωνιών την επενέργεια, ο φωνητικός λόγος, εφ’ όσον ειΚοΝοΠοιηΤός ~ ΓΡαΠΤός θα καταστεί και θα παραδώσει στις ΜοΥΣες ~ τις ΣηΜειώΣεις, στην τεχνική της τεχνητής  απομνημονεύσεως, άπειρον όγκο γνώσεων, ευφυών τεχνημάτων και πνευματικών δημιουργημάτων. Οι Μούσες, κόρες του Διός και την Μνημοσύνης, οι ΣηΜειώΣεις, κάθε μία στο είδος της, μέσω του Γραπτού λόγου, είναι αυτές που καταγράφουν, αποθέτουν και είναι έτοιμες, ανά πάσαν στιγμή, να μας δώσουν την ασφαλή ανάγνωση των καταγεγραμμένων κειμένων τους.  

ΓΡαΜΜή ~ ίΧΝη ΣηΜείων.

ΓΡαΜΜαΤιΚή ~ ΛόΓοΥ ΠοιηΤιΚή. ΓΡαΜΜαΤιΚή ~ ΓΡαΦής ΠοιηΤιΚή. ΓΡαΜ ΜαΤιΚή ~ ΓΡαΦής το ΔοΜιΚόν. 

ΓΡάΜΜα ~ ένα ΜόΡιον ηΧήΣεως, ΓΡάΜΜα ~ εΠών ένα ΜόΡιον, ένας φθόγγος, ένας ήχος σαφής και διακεκριμένος του φωνητικού λόγου

ΓΡάΜΜα ~ ένα ειΚόΝιΣΜα του γραπτού λόγου ενός φθόγγου του φωνητικού λόγου. ΓΡάΜΜα ~ ΛόΓου ΣήΜα ή ΣηΜείον, ΓΡάΜΜα ~ ήΧωΝ ΣήΜα ή ΣηΜείον. ΣηΜείοΝ ~ το ΣηΜαίΝον. 

ΓΡάΦω ~ ειΚόΝας Ποιώ, γενικά επί της επιφάνειας υλικού πχ. ξύλου, μαρμάρου, πηλού, μετάλλου, δέρματος, χάρτου κλπ. ειΚοΝοΠοιείας έΡΓον ~ η ιΧΝοΓΡαΦία.

ΓΡάΦω ~ ΓΛύΦω ~ ειΚόΝες Ποιώ επί σκληρού υλικού διά ΓΛυΦίΔος ~ ΓΡαΦίΔος. ΚαΛέΜι ~ η ΓΛυΦίς ~ η ΓΡαΦίς και εξ αυτής η γλυπτική.      

ΓΡάΦω ~ ειΚοΝοΠοιώ τον φωνητικόν λόγον, δηλαδή εικονοποιώ ήχους. ΓΡάΜΜα ~ το ειΚοΝοΠοίηΜα, ΓΡάΜΜα ~ το ειΚόΝιΣΜα, το βασικό στοιχείο της γραφής του φωνητικού λόγου. Τα ΓΡάΜΜαΤα ~ τα ειΚοΝίΣΜαΤα αυτά θα καλύψουν την ποικιλία των ήχων που φθέγγεται ο άνθρωπος και θα δώσουν στον άΝΘΡωΠον ~ το όΝ Το ΝοήΜον την δυνατότητα, μέσω των ΜοΥΣών, όπως, και κατά το είδος τους, τις ονόμασαν οι ανεπανάληπτοι Έλληνες, του θησαυρισμού και αποθησαυρισμού γνώσεων, εμπειριών και πνευματικών δημιουργημάτων.

άΒαΚς ΓΡαΦής ~ το ΒιΒΛίον, λίθινο πλακίδιον ή επιφάνεια επιγραφής εκ πηλού ή κηρού. ΒιΒΛίοΝ ~ ο ΠίΝαξ ΓΡαΦής. ΒιΒΛίον ~ το ΦύΚος ΓΡαΦής, επιφάνεια επιγραφής εκ φυκών ή φυκιών, επεξεργασμένων φύλλων ή φυτικών ταινιών. Αυτά τα ελληνικά βιβλία, ευπαθή, με περιορισμένη διάρκεια ζωής, τα οποία έπρεπε τακτικά να αντιγράφονται, προτού χρησιμοποιήσουν άλλα ανθεκτικότερα υλικά επιγραφής, δεν έψαξαν οι ειδικοί πριν χαρακτηρίσουν τους ανεπανάληπτους αρχαίους Έλληνες, προ της αρχών της 1ης χιλιετίας πΧ.... αγραμμάτους. ΒιΒΛίον ~ ο ΠάΠυΡος. ΒιΒΛίον ~ το ΓΡάΜΜα, το σύγγραμμα, πραγματεία, διατριβή, βιβλίον. ΒιΒΛίον ~ ΚηΡοΠοίηΜα.

ΠίΝαΞ ~ ΠίΝάΚς ~ η ΠιΝαΚίς γραφής. ΠίΝαΞ ~ ΠίΝαΚς ~ το ΠιΝάΚιον. ΠιΝάΚιον ~ η ΠΛάΚς, ο ΠΛαΚούς εκ πηλού. ΠιΝάΚιοΝ ~ ΠήΛιΝον σκεύος φαγητού. ΠιΝαΚοΠώΛης ~ ο ΜιΚΚών ΧηΝών ΠώΛης.

ΠεΡΓαΜηΝή ~ ΜήΛωΝ αΣΚός για γραφή

ΠεΡΓαΜηΝή ~ ΓΡαΦής ΠήΝος ή ΓΡαΦήΣ ύΛη εκ δέρματος. 

► Στον γραπτό λόγο, και για το Γραμμικό Σύστημα Επιγραφής & Αναγνώσεως, κάθε λέξη του φωνητικού λόγου εικονοποιείται κατά γράμμα και επιγράφεται με το σύνολο των ΓΡαΜΜάΤων της και ενίοτε, επιπροσθέτως, με σημεία που σχετίζονται με τον τονισμό και την προφορά, στοχεύοντας στην ακριβή ανάγνωση και την σωστή άρθρωση της λέξεως. Στην περίπτωση αυτή, την πλέον εξελιγμένη, κάθε γράμμα και κάθε σημείο έχουν τον δικό τους αυτόνομο ρόλο, ενώ μεταξύ ήχου και εικονίσματος επιγραφής έχουμε μία μονοσήμαντη σχέση. 

Στον γραπτόν λόγο, ιστορικά, σύμφωνα με το Εικονογράμματο και Παλαιογραμμικό Σύστημα Επιγραφής & Αναγνώσεως επιγράφονται εικονοποιημένα μόνο τα δυναμικά γράμματα-μόρια των λέξεων, τα σύμφωνα δηλαδή, μόνα τους, χωρίς την συνοδεία φωνηέντων και, συνήθως χωρίς καταληκτικά σύμφωνα πχ. γράφουμε με:

ΣΤ την λέξη ΣΙΤΟΣ και όχι Σι Το Σ.

ΣΤ την λέξη ΣΩΤΗΡ και όχι Σω Τη Ρ.

ΣΤ την λέξη ΑΣΤΥ ή ΑΣΤΕΩΣ και όχι Α Σ Τυ.

Λ την λέξη ΛΥΩ και όχι Λυ Ω, εξοφλώ.

ΠΤ την λέξη ΥΠΑΤΟΣ και όχι Υ Πα Το Σ.

ΔΚ την λέξη ΔΙΚΑΙΟΝ και όχι Δι Κα Ι Ο Ν.

ΣΜ την λέξη ΧΥΜΟΣ ~ ΣΣΥΜΟΣ και όχι ΣΣυ Μο Σ.

ΣΝΤΠΤ την έκφραση ΣΥΝΕΤΟΣ ΥΠΑΤΟΣ και όχι Συ Νε Το Σ Υ Πα Το Σ κλπ.

Μέτρησαν, εδώ, οι ανεπανάληπτοι αλλόφωνοι... αποκρυπτογράφοι, τα διαφορετικά εικονίδια επιγραφής, τα γραμματοσήματα των κειμένων της Παλαιογραμμικής Γραφής που έχουν περισωθεί, τα βρήκαν πολλαπλάσια των συμφώνων, πολλαπλάσια και των φωνηέντων, πολλαπλάσια ομού συμφώνων τε και φωνηέντων, και έτρεξαν, συνηγορούντων και των... ετοιμολόγων ελλήνων συναδέλφων τους, να μας μιλήσουν για ένα σύστημα επιγραφής & αναγνώσεως όπου, ένα-κάθε ένα φωνήεν, μόνο του, και ένα-κάθε ένα σύμφωνο συνδυαζόμενο με ένα-κάθε ένα φωνήεν, αποκτούν τα δικά τους εικονίδια επιγραφής και διαβάζουν Βασιλείς και Θεούς επί... πηλού, και διδάσκουν την κλίση ονομάτων και ρημάτων, και όπου δεν καταφέρνουν να βγάλουν νόημα φωνάζουν τα... ιδεογράμματα, και όπου η απόδοση της μεθόδου τους είναι τραγικά απελπιστική, ψύχραιμοι, κατηγοριοποιούν αυτά τα κείμενα σε αδιάβαστα και περιμένουν την άνωθεν επιφοίτηση για ένα ακόμη... ευφυές κατόρθωμα!

Στην Εικονογράμματη Γραφή, είναι κρίσιμο, εδώ να αναφέρουμε ότι για την εικονοποίηση του ήχου Λ έχουν χρησιμοποιηθεί, κατά περίπτωση: η άΛως (αΛώνι), ο ήΛιος, ο Λωτός (άνθος), ο Λίς (λέων), η Λαβίς, η Λέμβος, ο αΛήτης, ο Λιμήν, η έΛαφος, ο Λαγωός, η αΛώπηξ, κά. Κρίσιμο, επίσης, να αναφέρουμε ότι, εν τη ρύμη της επιγραφής του φωνητικού λόγου, οι πανάρχαιοι γραμματικοί ιερών και εμπορικών κέντρων, με τον χρόνο, «στενογραφούν» τα τυποποιημένα κείμενά τους  χρησιμοποιώντας... συνθέσεις γραμμάτων, όπως κσ, κτ, πσ, πτ, στ, τλ, λτλ, κλπ., τόσες πολλές που το κλασσικό ελληνικό αΛΦαΒηΤάΡιον ~ αΡιΘΜηΤήΡιον, τριών χιλιάδων ετών, σήμερα, δεν μπόρεσε να αποφύγει κρατώντας δυο-τρείς από αυτές, και τις οποίες δεν αναγνώρισαν οι... αποκρυπτογράφοι της Γραμμικής Γραφής ούτε, δυστυχώς, οι... ετοιμολόγοι έλληνες μαθητές τους τις υποψιάστηκαν.

Σκεφτείτε, τώρα, ποιό πρόβλημα ήρθαν να λύσουν οι Έλληνες των αρχών της 1ης χιλιετίας πΧ., με την επιγραφή και των φωνηέντων γραμμάτων και τον περιορισμό των εικονισμάτων γραφής κάθε ήχου, επιτυγχάνοντας την αμφιμονοσήμαντη αντιστοίχιση φθόγγων και γραμμάτων. 

► Κάθε λέξη, σύμφωνα με τους πρώτους διδάξαντες, τους αρχαίους, σοφών ποίημα, στην δομή της φέρει, ετυμολογούσα, και την ποικιλία των εννοιών της. Αυτή την δυνατότητά της την δίνουν οι συνδυασμοί των δυναμικών γραμμάτων της, των συμφώνων και μερικών εκ των φωνηέντων, το υπογεγραμμένο ι και τα κρυπτογράμματα, τα... χαμένα γράμματα που κρύπτει το δασύ πνεύμα.

Το υπογεγραμμένο ι, πρώτα παραγκωνισμένο και στην συνέχεια σβησμένο, διαφωτίζει ετυμολογικά:  ῳόΝ  ~ ώϊοΝ ~ ο ΓόΝος, αΒΓόΝ ~ Βίου ΓόΝος ή αΠόΓοΝος πτηνών, ερπετών, εντόμων κλπ.

εοΡΤών ῳΔαί ~ εοΡΤών ωιΔαί ~ τα ΤΡαΓούΔια. ΔειΝών ῳΔαί ~ ΔειΝών ωιΔαί ~ αι ΤΡαΓωΔίαι. 

ᾅδης ~ ‘άϊΔης ~ ο έΓΓαιος Δεύς.

ΘΡᾴΚες ~ ΘΡάϊΚες > οι ΔόΛοΓΚοι.

Το σημείον του δασέως πνεύματος επισημαίνει μία σειρά από αρχικά κρυμμένα γράμματα της Ελληνικής και, σύμφωνα και με τα εν χρήσει Λεξικά των Ευρωπαίων, αποτελεί ένα αρχικό Σ ή ένα ουρανικό Κ, Γ, Χ ή, ακόμη, ένα χειλικό Β, Π, Φ όπως στα παραδείγματα:  SuPeR το ‘υΠέΡ, ‘Ram o ΚΡιός, ‘RiSe η έΓεΡΣις, GReeCe η ‘εΛΛάΣ, ‘ύαλινον το Γυάλινο, Hellenic ο ‘Ελληνικός, ‘RoCh η ΚΡόΚη, ‘RocH ο ΒΡάΧος, ‘Ρόδον το ΒΡόδον, κτλ.. Όσον για την ψιλή, όπου η ψιλή, δηλώνεται ότι η αρχική συλλαβή της λέξεως που ακολουθεί είναι χωρίς σύμφωνο. Ψιλός = ο απογυμνωμένος, ο γυμνός. ΠΣιΛόΣ ~ οΠΣει ΓυΜΝός. ΠσιΛός ~ ο άοΠΛος, ΠΣιΛός ~ ο ‘αΠΛός στρατιώτης. 

► Οι διάφορες έννοιες των περισσοτέρων λέξεων, όχι συναφείς κάποτε, που εγγράφουν οι λεξικογράφοι στα λεξικά τους δεν είναι προϊόντα συλλογής των ιδίων ή παλαιοτέρων λεξικογράφων αλλά αναγνώσεις των ιδίων των λέξεων. Ορθοτομούντες τον λόγο, οι πρώτοι λεξικογράφοι, ετυμολογούν, δεν συλλέγουν λέξεις-έννοιες αλλά αναγιγνώσκουν τις λέξεις και εισηγούνται τις έννοιες κάθε μιας. έΤυΜοΝ ~ Το οΡΣΣόν [θ]. οΡΘόν ~ το αΛηΘές. έΤυΜοΝ ~ Το αΛηΣΣές [θ]. έΤυ.ΜοΝ ~ το εΠαΛηΘεύον. έΤυΜος ~ ο εΤεόΣ. ΚΡυΠΤόν ~ το εΤυΜοΛοΓούν. Ετυμολογία = η ανάλυσις μιας λέξεως προς ανεύρεσιν της αρχής της, των στοιχείων της παραγωγής της, δηλαδή. Οι ορθοτομούντες τον λόγο, λοιπόν, αντιλαμβάνονται την αλήθεια των λεγομένων, ετυμολογούν...

Ανέκαθεν, για τον εμπλουτισμό εθνικών γλωσσικών ιδιωμάτων ή για την κάλυψη προκυπτουσών γλωσσικών αναγκών, υπήρχαν τα γλωσσικά εργαλεία των ανεπανάληπτων Ελλήνων.

οΞυΓόΝον (λένε... γαλλική!) ~ oXyNGeN ~ οKSyNGeN ~ το ΣΚωΡιοΓόΝον αέριον!

ΧηΜεία ~ CHeMie ~ η ΜείΚΣις ~ η ΣΧέΣις, η συνάφεια. Ανακατεύουν οι γλωσσολόγοι διάφορα... ομόηχα! Η χημεία, λένε, εκ της Αλ Χημείας, εκ του ΚεΜέΤ ~ την αίΓυΠΤον των Αιγυπτίων! αίΓυΠΤος ~ των αιΘιόΠων Γη. Γή ΠοΤάΜειος ~ αίΓυΠΤοΣ, ονομαζόταν από τους αρχαίους Έλληνες η γη του ‘Νείλου, της εΦάΛου Γης ~ της αΦΡιΚής!

TRaiN ~ το ΤΡοΧαίοΝ όχημα, το επί τροχιών κινούμενον όχημα των αμερικανών της Β. αΜέΡιΚας ~ της ΧώΡας των ΜάΓιας. Των ΜάΓιαΣ Γη ~ ΜεΚΣιΚό ~ MeXiCo! TRain ~ η αΚοΛουΘία. TRaiN ~ Το έΛΚοΝ όχημα.

ΚιΝηΣιοΣΚόΠιον ~ CiNeMaSCoP > CiNeMa 

► Χάριν παραδειγμάτων, όλων των ανωτέρω στα οποία αναφερθήκαμε, σύμφωνα με τους λεξικογράφους και από τα θεωρήματά μας, τα πορίσματα των ερευνών μας δηλαδή, παρακολουθείστε και σημειώστε:

ΛεΞιΚόν ~ ΛέΞεων (συν)αΓωΓή. DiCTioNaRy ~ oΔηΓός Των εΝΝοιών.

άΓΧος ~ το άΝΧος. άΝΧος ~ η αΓωΝία. άΝΧοΣ ~ η αΝηΣυΧία. άΝΧοΣ ~ η αΜηΧαΝία. άΝΧος ~ το άΛΓος, το ψυχικό. ‘ήΤοΡος άΛΓος ~ η ΣΤεΝοΧώΡια. 

ΒιάΖω ~ ΠιέΖω. ΒιάΖω ~ Βιαίως οΔηΓώ τινά. ΒιάΖοΜαι ~ ΠιέΖοΜαι εκ των πραγμάτων. ΒιάΣη ~ η ΠίεΣη. ΒιάΣΣω ΠόΔας μου ~ ΣΠέΒΔω ~ ΣΠεύΔω. ΣΠουΔή ~ ΠιέΣεως ίΔιον, ιδιότητα. ΣΠουΔή ~ SPeeD.  

ΠαΡΘέΝος, η ~ η ΠαΛΛάς αΘήΝη, η Θεά Αθηνά. ΠαΡΘεΝών, ο ~ της ΠαΛΛάΔος Ναός. ΠαΡΘεΝώΝ ~ των ΠαΡΘέΝων Ναός, ναός = κατοικία, ενδιαίτημα (Θεών), Ναός ~ ‘ΝαΥοΣ ~ εΜΒίωΝ οίΚος.

ΠαΡΘέΝον ~ το αΠείΡαΤοΝ. ΠαΡΘέΝον ~ το αΜόΛυΝΤον. ΠαΡΘέΝον ~ το αΜίαΝΤοΝ. ΠαΡΘέΝιοΝ ~ αΝΔΡών το άΠειΡον κοράσιον. ΠαΡΘέΝος ~ ΠαΡΣΣέΝος ~ το ΚοΡάΣιοΝ [π~κ].   ΠαΡΘέΝο.Σ ~  η ουΣΣί ύΠαΝΔΡος [χ]. ΠαΡΘέΝοΣ ~  η ΜίΣαΝΔΡος.

ΠαΡΘέΝειον ~ το ΠαΡΘεΝιΚόν. ΠαΡΘέΝειοΝ ~ το εΝΤΡοΠαΛόν. ΠαΡΘέΝευΜα ~ ΠαΡΘέΝεΒΜα ~ ΠαΡΘέΝων η ΒίωΣις. ΠαΡΘεΝιΚόν ~ ΠαΡΘέΝων το ειΚός, το πρέπον.

ΠαΡΘέΝος ~ το ΠέΡας του ΘέΡους, των ετησίων οΔηΓός ~ ΖώΔιον. 

ΓΛώΣΣα ~ η ΛείΧουΣα. ΓΛώΣΣα ~ ο ιΣΤός του ΛόΓου [σσ~στ~ττ].

ΓΛώΣΣα ~ ο ΛόΓοΣ. ΓΛώΣΣα ~ ΣοΜιΛία ~ η ‘οΜιΛία. ΛόΓοΣ ~ η οΜιΛία, ‘ΛόΓος ~ η ΓΝώΣις, ΛόΓος ~ ο όΡΚος.

‘ο ιόΣ ~ ο ΒιόΣ. Δήιος ιόΣ ~ το ΤόΚΣον.

οϊΣΤός ~ ΚάΜαξ Δήιος, φονικός. ΚάΜαΚς ~ το ΚαΜάΚι. οϊΣΤόΣ ~ το ΤόΚΣευΜα, το βέλος. ΒέΛοΣ ~ το ΒΛήΜα. ΒΛήΜα ~ η ΒοΛίΣ.  ΒΛήΜα ~ η ΡίΠΣις. οϊΣΤός ~ SaGiTTa, λατινικά!

οϊΣ.Τεύω ~ ΤοΚΣεύω, ρίπτω βέλη. οϊΣΤευ.Τής ~ ο ΤοΚΣευΤής ~ ο ΤοΞόΤης. ΤόΚΣευΣις ~ το ΣΚόΤωΜα. ΤοΞευΤός ~ ΤοΚΣευΤός ~ ο ΣΚοΤωΤός.

όΜηΡος ~ ο/η ΣύνευΝος. ‘όΜηΡος ~ ο/η ΣύνεΥΝος, ‘όΜηΡοΣ < αιΧΜαΛωΣία. αιΧΜαΛωΤεύω ~ ‘όΜηΡον Ποιώ Τι.

...‘ΛοΓία ~ η ... ΓΝώΣις, αΣΤΡοΛοΓία ~ αΣΤΡο‘ΛοΓία ~ η αΣΤΡοΓΝωΣία, ΦιΛοΛοΓία ~ ΦιΛο‘ΛοΓία ~ η ΦιΛοΓΝωΣία.

ΒοΥΣ ~ το εΦΣωΜον ~ το εύΣωΜον κτήνος, το μεγαλόσωμον. ΤαύΡος ~ ΤάΒΡος ~ Βοών το άΡΡεν. ωΚύΠους Βούς ~ ο ίΠΠος. ΦοΡάΔα ~ ο ΘήΛυς ίΠΠος. ΒούΣ ο ρυπόεις ~ ο ‘ύΣ ~ ο ΣύΣ, ο χοίρος. ΣύΣ ο ΚοιΝός ~ ο ΣΣοίΡος [χ]. ΧοιΡιΝόν ~ το ΓουΡούΝι. ΧοίΡωνΧοΡΔές ~ Τα ΛουΚάΝιΚα. ΧοΡΔή ~ το ΚαΛώΔιον.

ΒούΣ ~ η αΣΠίς, εκ δέρματος βοός. αΣΠίς ~ ο ΣάΚος [π~κ]. ΣαΚεΣ.ΠάΛος ~ ο ΠοΛεΜιΚόΣ. ΣάΚος ~ ο αΣΚός. αΣΚός ~ το ΣύΚον. αΣΚός ΞύΛου ~ ο ΣΚώΛηξ. SHoe ~ αΣΚός υποδήσεως, πρωτόγονος. SocK ~ αΣΚός κνήμης, πρωτόγονος. ΜαΝίΚια ~ ΧειΡών αΣΚοί, πρωτόγονοι. αΣΚός όΠΣεως ~ ο ΣΚούΦοΣ, πρωτόγονος. ΤυΡού αΣΚός ~ το ΤουΛούΜι. ΤουΛούΜι ~ η ΜηΛωΤή. SKy ~ o αΣΚός ο ουράνιος που περιβάλλει σύμπαντα τον Κόσμον. οΥΡαΝός ~ το ΜύΡιον άΝω. ΜύΡιοΝ ό,Τι ~ το αΠέΡαΝΤον, το αΠείΡαΝΤον. ΜύΡιος ~ ο άΠειΡος. α-ΠέΡαΝΤον ~ το άνευ-ΠεΡάΤων. ΜυΡιάΔες ~ ΣΣιΛίων ΔεΚάς. ΜυΡ.ιάΔες ~ οι ΔεΚαΣΣίΛοι [χ]. ΚόΣΜος ~ ΠάΣα η Γη, ΚόΣΜοΣ ~ ΣύνΠαΣα η Γη. ΚόΣΜοΣ ~ το ΚόΣΜηΜα. Γη ~ ο Χούς, ΧοΥς ~ το ΧώΜα. 

ΒοΥΣ ~ ο/η εΦΣωΜος ~ ο/η εύΣωΜος, ο/η καλλίσωμος. Ως Βούς εικονογραφείται και η Ίσιδα. 

ΠΡώΤος ~ ΠΡώος ή ΠΡώιος Τις. ΠΡώιοΣ ~ ο ΠΡώιΜος. ΠΡώιοΝ ~ το ΠΡωιΝόν. ΠΡώιον ήΜαΡ έργων ~ η ΠΡεΜιέΡα. ΠΡώΤοΣ ~ ο ΦέΡιΣΤος ~ FiRST. ΠΡώΤοΣ ~ ο ΠΡοεΣΤός. ΠΡώΤοΣ ~ MaSTeR. Επί ΜοΡίων ~ ΜηΝών του έτους, από το λατινική ημερολόγιον: ΜάΡΤιος ~ ο ΠΡώΤος, ‘έΚΤοΣ ~ ο αΒΓουΣΤος, ΣεΠΤέΜ ΒΡιος ~ ο ‘έΒΔοΜος ΜήΝ, οΚΤώΒΡιος ~ ο όΓΔοος ΜήΝ, ΝοέΜ ΒΡιος ~ ο  ΝοveM ΜήΝ και ΔεΚέΜΒΡιος ~ DeCeM ΜήΝ. 

LiGhT ~ η ηΛιαΚΤίς. ‘LiGhT ~ η ‘ηΛιαΚΤίς. LiGhT ~ οΛίΓον εΚ Τινος ποσότητος, βάρους κλπ.

PaRTY ~ ΜεΛωΔίας ήΜαρ, εσΠεΡίΔα.

PaRTy ~ ΜέΡος Τι, κομμάτι, κόμμα. PaRTY ~ ΜέΡος oΜοειΔών. PaRTy ~ το ΜεΡίΔιον, η ΜεΡίΔα.

PaRTY ~ όΜιΛος oMοειΔών. όΜιΛος ~ η ΠαΡέα. PaRTY ~ η οΜοΤΡοΦία ~ η ΣυνΤΡοΦία. 

ΠήΡα ΠΝοής ~ ο ΠΝεύΜωΝ. ΠήΡα (εκ) ΔοΡάς ~ ο ΝΤοΡΒάς. ΠήΡα όΡΧεωΣ ~ το ΠεΡιόΣΧεον. ΠεΡιόΣΧεον ~ η ΠηΡίΣ. ΠεΡιόΣΧεον ~ ΒώΛων όΣΧεον. όΣΧεον ~ αΣΚός όρχεων. ΠήΡα ιΣΤού αιΔοίων ~ ο ΠΡοΣΤάΤης. ΠΡοΣΤάΤης ~ Πέους ο ΡοοΣΤάΤης ούρων, σπέρματος και αίματος. ΠΡοΣΤάΤηΣ ~ ΦύΛαΣΣ Των άΣΤεων [ξ].

ΠηΡίΔιοΝ ~ ΤΡοΦών ο ΧΡώς, το δέρμα. ΧΡώΣ ~ η ΣάΡΚς. ΣάΡΚα ~ το ΚΡέαΣ. ΠηΡίΔιοΝ ~ άΝΓος ΤΡοΦών ~ άΓΓος ΤΡοΦών.

LiVeR ~ ΧοΛής η Πήρα. LiVeR ~ η ΧοΛιΦόΡος πήρα.

‘ήΠαΡ ~ το ΧοΛοΠοιόν όργανον. ΧοΛή ~ η οΡΓή, το μίσος μεταφορικά. ΧοΛόεις ~ ο ΧαΛΚούς. ΧαΛΚούΝ ~ το ΧοΛόΧΡουν.

ΣυΚώΤιοΝ ~ αΣΚός της ΧοΛής. ΣυΚώΤιοΝ ~ ΣΣυΚώΤιοΝ ~ η ΧοΛιΤόΚος πήρα [σσ~χ]. 

όΨ, η ~ όΠΣ ~ η όΨις. όΨ, η ~ όΠΣ ~ το έΠοΣ.

άΡΤοΣ ~ ΣίΤου ιΛύς οπτή. ΣιΤίων οΠή ~ το ΣΤόΜα. ΨωΜίον ~ ΠΣωΜίον ~ ΚόΜΜα ΣΣύΜης [ζ] οπτής, δηλ. άρτου. ΠΣωΜίον ~ ΣΣύΜης ΠηΓή δι’ οπτήσεως, οπταλέα, πηγός = ο συμπαγής, ο στερεός. ΣιΤίων αΣΚός ~ ο ΣΤόΜαΧος. 

ΣαύΡα ~ ΣάΒΡα ~ η έΡΠουΣα. ΔΡάΚων ~ ό,Τι έΡΠον [π~κ]. ΚΡοΚόΔειΛος ~ ΧαΛίΚων ΔΡάΚων. ΚΡοΚόΔειΛος ~ ΚΡοΚών ΔΡάΚων. ΚΡοΚόΔειΛοΣ ~ ΣαύΡα Των ΚΡοΚών. ΔΡάΚων. ΚΡοΚόΔειΛοΣ ~ ΧαΛιΚωΤή ΣαύΡα, οι Αιγύπτιοι ΧάΜΨα ~ ΧάΝΠΣα ~ έΧις η έΡΠουΣα. ΚΡόΚη ~ ΧάΛιΚς ~ ο/η ΧάΛιΞ, η απεστρογγυλωμένη ψήφος, αλλά και ΚΡόΚη ~ εΡίων ΠοΚάς [π~κ], ΠοΚάς ~ η ΚόΜη. ΧάΛιΞ ~ ΧάΛιΚΣ ~ ‘Λάων άΓΜα, ΛάαΣ ~ ο ΛίΣΣος [θ], άΓΜαΤα ~ τα ΚοΜΜάΤια. 

ΚύΤος ~ το ΔοΧείον. ΚύΤος ~ το ΚυΤίον, το ΚουΤί, η ΚούΤα. Μεταλλικόν ΔοΧείοΝ ~ TaNK. Μεταλλικόν ΔοΧείοΝ ~ ο ΤεΝεΚές. ΚύΤοΣ ΠόΡων ~ η ΔεΚΣαΜεΝή.

ΚήΤος ~ ιΧΘύς μέγας. ΨάΡι ~ ΠΣάΡι ~ ο άΠουΣ της αΛός. Της ξηράς άΠουΣ ~ ο όΦιΣ, άΠουΣ μέγας ~ ο ΒόαΣ αλλά και άΠουΣ μέγας ~ ο ΠύΣΣων [θ]. άΧειΡα ~ οι ΧήΝες. ΧήΝ αΛός ~ ο ΓΛάΡος. ωοΤόΚος χήν ~ η ΚόΤα. Χήν ΛευΚός ~ ο ΚύΚΝος. ΜέΛας αηΔών  ~ η ΣΣεΛιΔών [χ]. ΧήΝ ΜέΓαΣ ~ η ΓΛαΥΚΣ. ΧήΝ ΜέΓας ~ ο ιέΡαΚΣ. ΜέΓαΣ (χήν) ~ ο ΓύΠΣ. ΧήΝ αΔΡός ~ ο ΚόΝΔοΡας ~ Χήν των άΝΔεωΝ της Αμερικανικής Ηπείρου. ‘αΔΡός = ο παχύσωμος, ο ογκώδης, ο ισχυρός. ωΚύΠΤεΡον ~ το ΚσεΦΤέΡι. ΚόΡαΚΣ ~ ΧήΝ ο ΣΚαιός, ο δυσοίωνος δηλ..

ΛέΚος, το ~ αΝΓείον ~ το αΓΓείον. Οίνου ‘ΛέΚοΣ ~ ΚύΛιΚΣ ~ η ΚύΛιΞ. Κ ΥΛιΚΣ, η ~ ‘ΛιΜήν ΠόΣεως [π~κ] οίνου. ‘ΛιΜήν ~ το ΠεΡιέΧον ό,τι. ‘ΛέΚος ~ το ΠιΝάΚιον [π~κ]. ΛέΚος υΓΡών ~ η ΛεΚαΝίς. 

ιΣΤαΝΠούΛ ~ η ΜηΤΡόΠοΛις των λειψάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Τουρκίας σήμερα. ΛείΨαΝον ~ ΛείΠΣαΝον ~ το εΝαΠοΜείΝαν, το υΠόΛειΜΜα ~ το ΥΠόΛοιΠον. ΤουΡΚία ~ η Γη των αΚΡιΤών. ΤοΥΡΚία ~ η οΘωΜαΝία, ΤοΥΡΚοι ~ οι οΘωΜαΝοί. ΤούΡΚοι ~ οι αΚΡίΤες, οι διγενείς κάποτε, φύλακες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

DReSS ~ η έΝΔυΣιΣ. έΝΔυΣιΣ ~ η εΝΔυΜαΣία. έΝΔΥΣις ~ η εΝΔυΜαΣία.  DReSS ~ εκ ΔοΡάς εΣΘής πρωτόγονος [σσ~στ~ττ]. ΔοΡά ~ το ΔέΡας. ΔέΡαΣ ~ το ΔέΡΜα. ΔέΡΜαΤα ~ τα εΝΔύΜαΤα, τα πρωτόγονα. Τυρού, ελαίου, ύδατος ΔέΡΜα ~ το ΤουΛούΜι. Ενδυμασίας ΔέΡΜα ~ η ΜηΛωΤή. DReSS ~ ΔέΡΜα.

ΓΡίΦος ~ ΠαΓίς αΛιείας. ΠαΓίς ~ η ΦάΚα. ΠαΓίς ~ η ΠάΓη. ΠαΓίς Νεών ~ η άΓΚυΡα [π~κ]. ΠαΓίςαΛιείας ~ ο ΒΡόΧος.

ΓΡίΦος ~ το αίΝιΓΜα. ΓΡίΦοΣ ~ ευΦυίας αίΝιΓΜα. ΓΡίΦοΣ ~ ΣοΦίας ΛόΓος. ΓΡίΦοΣ ~ ΣοΦίας αΡωΓός. ΓΡίΦοΣ ~ η ΣΦίΝΚς ~ ΣΦίΓΚΣ ~ η ΣΦίΓΞ.

ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΝΚς ~ ο ΓΡίΦοΣ. ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΝΚς ~ και ο ΓΡύΠΣ. ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΝΚς ~ ΣοΦίας αΡωΓός, στολίζει το κράνος της Αθηνάς και εΜΒάΛΛει ~ υΒΒάΛΛει ~ υΠοΒάΛΛει στον επισκέπτη ναών και ταφικών μνημείων την συγκέντρωση για περίσκεψη και σοφίας περισυλλογή! ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΝΚς < ΓυΝή, μέγας ΚύωΝ ~ Λίς, όΦιΣ και ΧήΝ πτερόεις, το ασαφές όν, σοφίας εικών, η αινιγματική, μειξοπάρθενος και μειξόθηρ εικαστική δημιουργία των αρχαίων Μυθολόγων. ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΝΚς ~ΣοΦίας η ειΚώΝ. Ο ΓΡύΨ ~ ΓΡύΠΣ < μέγας ΚύωΝ ~ Λίς, ΧήΝ και όΦιΣ.

ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΝΚς ~ ΣοΦίας η έΝνοια, η ΣοΦόΝοια. ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΓΚς ~ ΣοΦίας το έΓΧος, φροντίδος το έγχος, το όπλον της σκέψεως. έΓΧοΣ ~ η αιΧΜή.

ΣΦίΓΞ ~ ΣΦίΝΞ ~ ΣοΦίας ή αΣαΦών η ΝύΞις. ΣοΦία ~ των αΣαΦών η αΚίς, το κέντρον.

Κάθε λέξη κρύβει έναν θησαυρό, που χαρίζεται ως η σοφία εκείνη που προσδοκούσαν οι αρχαίοι με την, των ονομάτων, επίσκεψή τους. Το όνομα του Επιμενίδη του Κνώσσιου, τέλη 7ου πΧ. αιώνα, εδώ, αποκαλύπτει ό,τι θα ήθελε να μάθει για αυτόν, κανείς:

εΠιΜεΝίΔηΣ ~ του ΦαιΣΤίου ΓόΝοΣ. εΠι ΜεΝίΔηΣ ~ εΚ ΦαιΣΤού ΓέΝοΣ. εΠιΜεΝίΔηΣ ~ ΚΝώΣΣιος ΠοιηΤήΣ. εΠιΜεΝίΔηΣ ~ ΠαίΣ Της ΚΝωΣού. εΠιΜεΝίΔης ~ Παίς αΓηΣαΡΧίΔης.

εΠιΜεΝίΔης ~ ΚοΥΡήΤης [π~κ], ιερεύς του Διός, αλλά και ΚουΡήΤες ~ οι αιΤωΛοί. εΠιΜεΝίΔης ~ ΜέΓας ΚουΡήΤης [π~κ]. εΠιΜεΝίΔης ~ ΜέΓας υΜΝωΔός. εΠιΜεΝίΔης ~ ΜέΓας ΜεΛωΔός. εΠιΜεΝίΔης ~ ΜέΓας ΜάΝΤης. εΠιΜεΝίΔηΣ ~ ΜαΓείαΣ ίΣΤωΡ. εΠιΜεΝίΔης ~ ΜάΓων ή ΜαΓείας ΜέΝΤωΡ. εΠιΜεΝίΔης ~ άΓεων ΚαΣΣαΡΤής [π~κ][θ], ‘άΓοΣ ~ ΣΣάΓοΣ ~ το ΜίαΣΜα. εΠιΜεΝίΔης ~ ο ΚαΘάΡΣιος [π~κ], ο εξαγνίζων. εΠιΜεΝίΔης ~ ο εΚσεΒΜεΝίΖων ~ ο εΞευΜεΝίΖων.

ΦάΡος < υΦαίΝω, ΥΦαίΝω ~ εΜΠΛέΚω. εΜΠΛέΚω ~ εΝΠΛέΚω ~ εΝυΦαίΝω. εΜΠΛέΚω ~ ΣυνυΦαίΝω. υΦαίΝω ~ υΦάω ίΝες. υΦαίΝω ~ υΦάω έΡια. ΦάΡοΣ ~ η ύΦαΝΣις. ΦάΡος ~ η οΘόΝη. ΦάΡος ~ το ΠαΝί. ΦάΡοΣ ~ το ΦόΡεΜα. ΦάΡο.Σ ~ το ΣάΒαΝον.  ιΦιΓέΝεια ~ αιΓών ΦάΡος ή οΘόΝη ιστών. ιΦιΓέΝεια ή ιΦιάΝαΣΣα ~ ο ΦάΡος ή η οΘόΝη ιΣΤών [σσ~στ~ττ] των πλοίων. 

ΦάΡος ~ ο ΦαΝός θαλάσσης.

ΦάΡοΣ ~ οΠή ΛαιΜού, ο ΦάΡυγξ. ΦάΡος ~ ΠόΡος.  ΦάΡος ~ ο ΛαιΜός. 

ΦάΡοΣ ~ Βοών η άΡοΣις > ΦάΡω ή ΦαΡάω = αΡοΤΡιώ ή αΡοΤΡεύω. αΡοΤΡεύω ~ αΡοΤΡέΒω ~ Γήν αΡοΤΡιώ. αΡοΤΡεύω ~ αΡοΤΡέΒω ~ αΝαΤΡέΠω την επιφάνεια της γής. ΦάΡοΣ ~ Βοών ο ΡυΜός αρόσεως, το άροτρον. ‘ΡυΜός ~ έΛΚΣεως ιστός. Φά.ΡοΣΓής ~ η αΝαΣΚαΦή, η ανόρρυξις. οΡύΣΣοΝ ~ το οΡύΤΤοΝ ~ το άΡοΤΡον. άΡοΤΡον ~ το αΛέΤΡι. άΡοΤΡον ~ ο οΛεΤήΡ, ο καταστροφεύς της γής. όΡυΚΣις ~ η άΡοΣις. άΡοΣιΣ ~ το οΡύΣΣειν. άΡοΣιΣ ~ η αΝάΜειΚΣις, το ανακάτωμα της γης.

===================================

Στις ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ λέξεων, παραπάνω, χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την "Γραμματική-Δομική Ανάλυση και τον Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής & του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου".

https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/01/grammar-structural-analysis-and-code-of.html

 At the RELEVANT ANALYZES of words, above, were used data from: "Grammar-Structural Analysis and the Code of the Production & Enrichment of the PanHuman Speech".

https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/01/grammar-structural-analysis-and-code-of.html

 ===========

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ - SEE RELATED POSTS:

► "Αρχή Σοφίας η των Ονομάτων Επίσκεψις" – Αντισθένης ο Αθηναίος, Κυνικός φιλόσοφος, 445 - 360 πΧ.–

https://greekglossiccode.blogspot.gr/2016/05/445-360.html

► "Principle Wisdom of Names Visit" –Antisthenes the Athenian, 445-360 BC–                                         http://greekglossiccode.blogspot.gr/2017/04/principle-wisdom-of-names-visit.html

Εν αρχήι ήν ο ‘Έλλην ‘Λόγος!

Η Ελληνική Γλώσσα αποτελεί την Γλώσσα Αναφοράς

του Πανανθρώπινου Λόγου!

– είπε ο Προφύτης! –

ΚΑ 393

                                  

........

......

▲ ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΛ. ΚΩΔ.