Το Αλφαβητάριον-Αριθμητήριον των Ελλήνων –Elements from the Hellenic Numbering-Alphabet–

 του Κ. Ι. ΜΠΟΥΖΑΝΗ – by BOUZANIS K. – 

Ίστορος-Διδασκάλου του Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου – Knower-Teacher of Code of Linguistic Production and Enrichment of  Panhuman Speech –

Η ικανότητα συγκρίσεως μεγεθών και ποσοτήτων εγγενής. Οι ανάγκες του βίου θα εξελίσσουν ό,τι πρωτόγονο και θα οργανώσουν, αργά ή γρήγορα, ένα Σύστημα Καταμετρήσεως και Συγκρίσεως μεγεθών και ποσοτήτων καθώς και πράξεων μεταξύ αυτών.

Η ανάγκη και η επινόηση ενός Συστήματος Επιγραφής και Αναγνώσεως του φωνητικού λόγου μακράν έπεται. Ιστορικά, το γνωστό Σύστημα της Εικονογράμματης & Παλαιογραμμικής Γραφής, σε έναν κόσμο ΠανΕλληνικόν*, των ‘Λαών της ‘αΛός της Μεσογείου, απλό στην σύλληψη, με άπειρα γραμματοσήματα**, στην εξέλιξή του, για μόλις 19 ή και ολιγώτερους ΦωΝηΤούς ήΧους ~ ΦΘόΝΓους, και χωρίς τα φωνήεντα, με πολλαπλές αναγνώσεις κάθε λέξεως, θα συνεχίζει να υπηρετεί τις συντεχνίες αλλά θα φτάσει σε αδιέξοδο τον εγγράμματο κόσμο των ποιητών, των λογοτεχνών, των φιλοσόφων, των διδασκάλων και των επιστημόνων. Τότε, κοντά στα 3.000 χρόνια, στις αρχές μιας ανεπανάληπτης χιλιετίας, ήρθαν οι ανεπανάληπτοι, οι ποιητές, οι λογοτέχνες, οι φιλόσοφοι, οι διδάσκαλοι και οι επιστήμονες  της εποχής εκείνης, οι γνωστοί Έλληνες! Έκτοτε, τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν με την Ελλάδα και τους ευφυείς, τους Θεϊκούς Έλληνες.

Το Εικονογράμματο & Παλαιογραμμικό Αλφάβητο, απλά και φυσιολογικά, παρέδωσε στο (νέο)Γραμμικό Αλφάβητο, με την αντιστοίχιση ενός γράμματος προς έναν φωνητικόν ήχο, εισάγοντας σήματα για τα φωνήεντα και περιορίζοντας τα γράμματα σε 24.***.

Το τελευταίο, το Γραμμικό Ελληνικό αΛΦάΒηΤοΝ, άμα τη εμφανίσει του, ήταν, και είναι ακόμη, και αΡιΘΜηΤήΡιον!

-------------------------------------

* ‘έΛΛην ~ ‘αΛός Λαός. ‘Λαός ~ η αΓέΛη (ανθρώπων ή κτηνών). ‘άΛΣ ~ ΣΣάΛΣΣ ~ η ΣΣάλασσα [θ].  ΠανΕλληνες οι Έλληνες από Δευκαλίωνος! ΠανΕλληνες, δηλαδή, οι κατοικούντες στις περιΜεσογειακές χώρες και τις νήσους της ‘Ελληνικής ‘Αλός, μετά τον τελευταίο κατακλυσμό και την αναδιαμόρφωση των ακτών της Μεσογείου εξ αιτίας της τήξεως των παγετώνων. Σε αυτόν τον χώρο εξεγεννήθη και οργανώθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός των τελευταίων 10.000 ετών και μεταλαμπαδεύτηκε από άκρου εις άκρον της Υφηλίου Γής.  

** Τα λίγες χιλιάδες, τα ειΚοΝίΣΜαΤα ~ ΓΡάΜΜαΤα, μαζί με τα απλά και τα σύνθετα και τα πολυσύνθετα της συντομογραφίας των γραμμικών τους εκδοχών, κατά τον γραφικό χαρακτήρα των γραμματικών και των γλυπτών, συνέθεταν την ανάγκη ενός νέου, λαϊκού, λειτουργικού Συστήματος Γραφής και Αναγνώσεως. ΓΡάΦω ~ ειΚοΝοΠοιώ. ΓΡάΦω ~ ΓΛύΦω επί πηλού, ξύλου ή πετρωμάτων.

Το παλαιότερο εικονογράμματο σύστημα, στην γραμμική του εξέλιξη έφτασε γεμάτο από αμέτρητα διπλά, έως και  πολλαπλά γραμματοσήματα τα οποία σηματοδοτούσαν μεμονωμένες λέξεις-έννοιες ή και συμπήγματα λέξεων-εννοιών, όπως τα διπλά ΚΣ, ΠΣ, ΔΣ των Ελλήνων και τα συμπήγματα των Κινέζικων Γραφών. Εδώ ακριβώς και ο λόγος της αδυναμίας των… αποκρυπτογραφήσεων των αρχαίων επιγραφών.          

Το αΛΦαΒηΤάΡιον ~ αΡιΘΜηΤήΡιον των Ελλήνων.

άΛΦα ~ α.ΛΦα ~ το ΦωΝούν “α”, γράμμα–σημείον του Ελληνικού Αλφαβηταρίου.

ΒήΤα ~ το άΔων “β”, γράμμα–σημείον του Ελληνικού Αλφαβηταρίου.

Το Αλφαβητάριον και το Αριθμητήριον των Ελλήνων αποτελούν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύστημα. Για το Αλφαβητάριο, το  ΓΡάΜΜα ~ το ειΚόΝιΣΜα και, γενικά, το  ΓΡάΜΜα ~ το ΣηΜείον ή ΣήΜα του φωνητικού λόγου επιγράφει και αναγιγνώσκει ενώ, παράλληλα, το ΓΡάΜΜα ~ ο αΡιΣΣΜός [θ] όπου αΡιΘΜός ~ το ΜέΤΡον, για το Αριθμητήριο, απαριθμεί, καταμετράει και υπολογίζει.

Με τα γράμματα ΓΡάΦω ~ ειΚοΝοΠοιώ, δηλαδή δίδω εικόνα στους ΦωΝηΤούς ήΧους ~ ΦΘόΝΓους ~ ΦΘόΓΓους ενώ, με τα ΓΡάΜΜαΤα ~ τους αΡιΣΣΜηΤές ~ αΡιΘΜηΤές ~ ΜεΤΡηΤές, δηλαδή τους αριθμούς, αΡιΘΜώ ~ ΜεΤΡάω, καταμετράω και αΡιΣΣΜών ~ ΛοΓίΣΣοΜαι [ζ].

ΠεΜΠάΖω ~ ΠεΝΠάΣΣω ~ αΠαΡιΣΣΜώ [θ] με την πεντάδα των ονύχων ή των δεικτών της μιας δράκας ή ΣΣειΡίΣΣοΜαι ~ αΡιΣΣΜών ειΜί [θ] με την δεκάδα των δύο χειρών.

αΡίΘΜηΣις ~ η ΜέΤΡηΣις, η καταμέτρησις ποσοτήτων.

αΡιΣΣΜηΤήΡιον [θ] ~ (ένα πρωτόγονο) ΣΣειΡιΣΤήΡιον [χ].

αΡιΣΣΜηΤήΡιον [θ] ~ οι όΝυΣΣεΣ Των ΧειΡών (10 εν συνόλω).

αΡιΘΜηΤήΡιον ~ ΚΛείΔες ΜέΤΡων είτε αΡιΘΜηΤήΡιον ~ αι αΡΧαί Των ΜέΤΡων.

αΡιΘΜηΤήΡιον ~ ο αΡωΓός ΤιΜηΤώΝ διά του συστήματος των δέκα ονύχων των χειρών.

όΝΥξ ~ η ΜοΝάς μετρήσεως. ΔΡάξΜία (ονύχων) ~ ΠέΝΤε (μονάδες), ΔΡάΚεςΔύο (ονύχων) ~ Το όΛον ΔεΚάς (μονάδων) ενώ ΔύοΧείΡες ~ η ΔεΚάς οΝύΧων. Ο(ΥΔέν) ~ το ΜηΔέν.

αΡιΘΜός ~ το ΜέΤΡον και ΜεΤΡηΤές ~ οι ΣΤαΘεΡές ποσότητες για τις συγκρίσεις που απαιτούν οι καταμετρήσεις.

 ΜέΤΡον (μουσικής) ~ ο ΡυΘΜός. ΡυΘΜόΣ ~ η ΣυΜΜεΤΡία. αΡιΣΣΜός ~ ο ΝόΜοΣ (της Ευσχημίας αλλά και της δομής του Σύμπαντος Κόσμου. ΚόΣΜοΣ ~ η εΥΣΧηΜία αλλά και ΚόΣΜος ~ η ΣΚέΠη της υφηλίου γης.

Ο βασικός-αρχικός μετρητής-ΜέΤΡον των μετρήσεων ο όΝυΣΣ [ξ] ~ η αΡΣΣή [χ] ~ το ΣΣέΝ ~ το ‘έΝ. Το σύμβολο του αριθμού «‘έΝ» ταυτίζεται με ένα από τα σύμβολα για τον ήχο «Ν» ~ η Ναύς, της Εικονογράμματης & Παλαιογραμμική Γραφής, όπου «Ν» ~ Ναύς ~ ΝάΦς ~ το άΛΦα  και αποτελεί το ΠΡώιον ~ το άΛΦα της (νέο)Γραμμικής, σήμερα, Γραφής. Έτσι το ‘έΝ ~ η ΝαύΣ - Α  αναγνωρίστηκε και   ως άΛΦα ~ το ΠΡώιον. άΛΦα ~ ο ΠΡώιος, ο πρώτος της αριθμήσεως ενώ ΣαΜΠί ~ ΣαΝΠί ~ το ΠέΡαΣ, ο τελευταίος του αριθμητηρίου των Ελλήνων.

Όσο για τον άΛεΦ ~ τον ΒοΛαίον (ΒούΝ) των, κατά την ιστορική τους δήλωση, επήλυδων της ΦοιΝίΚης ~ της εΦάΛου Γης της Συρίας, των ΦιΛιΣΤαίωΝ της ΠαΛαιΣΤήΝης, αυτός δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Γραφή και την Ανάγνωση ούτε με την αρίθμηση!

Αριθμοί και σχόλια

ΔάΚΤυΛοι ~ ΔείΚΤες ΧειΡών ~ ΔεΚάς Των ΧειΡών, ΔάΚΤΥΛοι ~ ΔείΚΤες ΜάΡης.
Εδώ, οι Δράκες ή οι Χείρες ενός ανθρώπου, στον πληθυντικό, και οι δύο δράκες ομού ή και οι δύο χείρες ομού, θεωρούνται μία αδιαίρετη οΛότητα ονύχων ή δακτύλων και αντιπροσωπεύουν τον αριθμό 2*5=10, την μία δεκάδα. Ακόμη και στις παλαιότερες πήλινες πινακίδες αυτές της ΣουΜεΡίας ~ της έΣω ΣυΡίας, γύρω στα 3500 πΧ., η Μονάδα αποτυπώνεται ως Όνυχας με: U , η δε δεκάδα ως οΛότητα με την άΛω: Ο.     

5

ΔΡάξΜία ονύχων ~ η ΠεΝΤάς. 5*1=5 μονάδων.

10

ΔΡάΚεςΔύο ~ Το όΛον ΔεΚάς. 5*2=10 όΝΥχες-ΜοΝάδες

ΔάΚΤυΛοι (όλοι) ~ ΔεΚάΔος όΛοι.

ΔεΚάς ~ ιώΤα > ι

20

ΔεΚάςΔύο ~ ΘίΚαΤι ~ ΦίΚαΤι~ το ΚάΠΠα

ΔεΚάςΔύο ~ ΘίΚαΤι ~ ΣΣίΚαΤι ~ το είΚοΣι > κ

3-άΚοΝΤα,  4-άΚοΝΤα, 5-ήΚοΝΤα… 9-ήΚοΝΤα

…ΚοΝΤα  ~ … ΔΡάΚες ~ …*10

--------------------------------------

Εδώ, οι Δράκες, και οι δύο δράκες ομού, θεωρούνται μία αδιαίρετη ολότητα δακτύλων ή ονύχων και αντιπροσωπεύουν τον αριθμό 2*5=10, την μία δεκάδα.

100

 ‘εΚαΤόΝ ~ ΚεΚαΤόΝ ~ ΔεΚάΚις όΛοι. 10*10 = 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες ή δείκτες των δύο χειρών).

‘εΚαΤόΝ ~ ΣεΚαΤόΝ ~ ΔεΚάς ΣΣειΡών[χ]. 10*10 = 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες).

 ‘εΚαΤόΝ ~ ΣεΚαΤόΝ ~ όΛων ΔεΚάΣ ~ 10*10 = 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες).

εΚαΤόΝ ~ ειΚών Το Ρ

----------------------------------

Εδώ, οι Χείρες, και οι δύο χείρες ομού, θεωρούνται μία αδιαίρετη ολότητα δακτύλων ή ονύχων και αντιπροσωπεύουν τον αριθμό 2*5 = 10, την μία δεκάδα.

2-ΚόΣΣιοι, 3-ΚόΣΣιοι, … 9-ΚόΣΣιοι

 …ΚόΣΣιοι ~ …ΚόΤΤιοι ~ … ΔεΚάς των ΔέΚα ~ … *10*10 = … 100 (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

1---, 2---, …

ΧιΛιάΔα ~ ΧειΡών εΚαΤόν (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

ΧιΛιάΔα ~ ΧειΡών εΚαΤόν ~ 10*100 = 1.000 (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

10.000

ΜυΡιάΔα ~ ΣΣιΛίων ΔεΚάς [χ]

ΜύΡιοΝ ~ ΣΣιΛιάς ΧειΡών ~ 1000*10 = 10. (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

εΚαΤοΜΜύΡιον ~ τα εΚαΤόΝ ΜύΡια ~ 100*10.000 = 1.000.000. (όΝΥχες-ΜοΝάδες)

(ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ)

ΤΡιάς Των ΧειΡών, η ~ ΤΡιάς Των.ΧειΡών ~ ΤΡιάΚοΝΤα.

ΤεΤΡάς Των ΧειΡών, η ~ ΤεΤΡάς Των.ΧειΡών ~ ΤεΤαΡάΚοΝΤα, ΤεΤΤαΡάΚοΝΤα ή ΤεΣΣαΡάΚοΝΤα.

ΠεΝΤάς Των ΧειΡών, η ~ ΠεΝΤάς Των.ΧειΡών ~ ΠεΝΤήΚοΝΤα.

εΞάς Των ΧειΡών, η ~ εΞάς Των.ΧειΡών ~ εΞήΚοΝΤα.

εΠΤάΣ Των ΧειΡών, η ~ εΠΤάΣ Των.ΧειΡών ~ εΒΔοΜήΚοΝΤα.

οΚΤάς Των ΧειΡών, η ~ οΚΤάς Των.ΧειΡών ~ οΓΔοήΚοΝΤα.

εΝΝεάς Των ΧειΡών, η ~ εΝΝεάς Των.ΧειΡών ~ εΝεΝήΚοΝΤα.

Σήμερα, σε μία ελληνίζουσα ανθρωπότητα: CoMPuTeR ~ CoNPuTeR ~ το αΡιΣΣΜηΤήΡιον [θ] (για τους πρωτοπόρους Αμερκάνους και τους Κορμοράνους!!). oRDiNaTeUr ~ το αΡιΘΜηΤήΡιον (για τους παράφωνους Γάλλους και τους παπαγάλους!!). BiLGiSayaR ~ ο υΠοΛοΓίΣΣωΝ [ζ] (για τους αλλόφωνους μεταβυζαντίνους και ολίγους Τούρκους ασιάτες-βεδουίνους!!).

Σήμερα, ιδού τα δέκα αριθμητικά σύμβολα του σύγχρονου, Παγκόσμιου Συστήματος Αριθμήσεως, τα οποία, όπως λένε, είναι… Ινδικά και, κάποτε, μας τα σέρβιραν οι Άραβες μαζί με την… Algebra!

"Οι Ινδικοί-Αραβικοί αριθμοί, τα βασικά σύμβολα 0,1,2,3,4,5,6,7~ζ,8,9~θ    της αριθμήσεως, προέρχονται από την Ινδία (6ος αιώνας) και εισήχθησαν στην Ευρώπη μέσω των γραπτών Αράβων μαθηματικών, τον 12ον αιώνα", διδάσκει η Encyclopedia Britannica, σήμερα!

Τα ΓΡάΜΜαΤα – ειΚοΝίΣΜαΤα του ΑλφαΒήτου.

ΑΛΦα ~ το ΦωΝούν: Α.

ΒήΤα ~ Το Βοάων ή ΒήΤα ~ το άΔον: Β.

ΓάΜΜα ~ ΓάΝΜα ~ το ΦωΝούν: Γ [φ~μ].

ΔέΛΤα ~ το ΔηΛούν: Δ.                       

Ε ΨιΛόν ~ Ε ΠΣιΛόν ~ Ε το ΒΡαΣΣύ [χ] ~ Ε το ΒΡαΧύ.

ΖήΤα ~ Το Ζ.

ΉΤα ~ Το Η.

ΘήΤα ~ Το Θ.

ΙώΤα ~ Το Ι.

ΚάΠΠα ~ το ΚάΝΠα ~ το ΦωΝούν: Κ.

ΛάΜΒΔα ~ ΛάΝΒΔα ~ Το ΒοάωΝ: Λ. ΛάΒΔα ~ Το Βοάων: Λ

ΜΥ ~ το Βοάων: Μ [υ~β].

ΝΥ ~ το Βοάων: Ν [υ~β].

Ξί ~ το ηΧούν: ΚΣ.

Ο ΜιΚΡον ~ Ο το ΒΡαΧύ.

Πί ~ το ηΧούν: Π.

Ρώ ~ ‘Ρώ ~ το ηΧούν: Ρ.

ΣίΓΜα ~ Σί.ΓΜα ~ το ηΧοΥν: Σ.

ΤαΥ ~ ΤάΦ ~ το Βοάων: Τ.

Υ ΨιΛόν ~ Υ ΠΣιΛόν ~ Υ το ΒΡαΣΣύ [χ] ~ Υ το ΒΡαΧύ.

Φί ~ το ηΧούν: Φ.

Χί ~ το ηΧούν: Χ.

Ψί ~ το ηΧούν: ΠΣ.

Ω ΜέΓα ~ Ω ΜεΓάΛον ~ Ω το ΜαΚΡόν.  

Στην παραπάνω μας έΡεΥΝα ~ εΡΜηΝεία της αληθείας των σχετικών πραγμάτων, ελήφθησαν στοιχεία από το "Εικονογράμματο & Παλαιογραμμικό Σύστημα Επιγραφής καιΑναγνώσεως του Αρχαίου Κόσμου" καθώς και τον "Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του ΑρχαίουΛόγου".

Από Μπουζάνη Κων/νον

–by Bouzanis K.–

……………………………………………

                                  

........

......

Άλλες Κλείδες

του Κ. Ι. ΜΠΟΥΖΑΝΗ – by BOUZANIS K. –  

Ίστορος-Διδασκάλου του Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου – Knower-Teacher of Code of Linguistic Production and Enrichment of Panhuman Speech –

- Ποιητική ΜυΣΤαΓωΓία ~ ΜυΣΤιΚή αΓωΓή -

Όπως τα λέμε! – εμείς οι Έλληνες! –

Προσοχή! Ό,τι υπογραμμισμένο διαβάζεται αντίστροφα, όπως: ΜύΡον ~ το άΡωΜα, ΚΡέαΣ ~ η ΣάΡΚα ~ ο ΧΡώΣ, ΜοΡΦή ~ η ΦόΡΜα, ΘέΣΠις ~ ηΘοΠοιόΣ τις Αθηναίος, ΛίΚΝον ~ η ΚΛίΝη, ΚαΛαΜάΡι ~ το ΜαΛάΚιοΝ, ιΣΚεΝΝΤέΡ ~ ο αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο άΝαΚΣ αΝαΤοΛής γιά Πέρσες, Άραβες, Αλβανούς, Τούρκους, Ινδούς και άλλους!
 Βασικές Κλείδες του Κώδικα Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου, για την Γραμματική-Δομική Ανάλυση των μορίων του λόγου που εδώ επιχειρούμε,  αποτελούν οι γνωστές και... μη γνωστές "Τροπές Συμφώνων τε και Φωνηέντων", το "Δασύ Πνεύμα" που μας επισημαίνει μια σειρά από αρχικά... κρυμμένα γράμματα πρό των γνωστών δασυνόμενων λέξεων αλλά και πρό αυτών που αρχίζουν από Υ, Ρ, Ν, και Λ, καθώς και τα... χαμένα, το υπογεγραμμένο ι και το αρχικό F, και τα άφαντα σε λέξεις με άρνηση ή αντίθεση: α… ~ Νη ή άΝευ …, Μη ή οΥ …, ουΧί … !

Η επεξεργασία και ο εμπλουτισμός του Έλληνα Λόγου, μια διαδικασία των προϊστορικών χρόνων, φαίνεται να επιχειρείται πάνω από τον επιγεγραμμένον λόγον. 

Στις ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, παρακάτω, χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία του "Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής και του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου".

ΚΛΕΙΔΕΣ - ΚΩΔΙΚΕΣ Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου

https://greekglossiccode.blogspot.com/p/blog-page.html

At the RELEVANT ANALYZES, below, were used data from: "The Code of Linguistic Production and Enrichment of Panhuman Speech"

CODES - KEYS to the Production & Enrichment of PanHuman Speech  

https://greekglossiccode.blogspot.com/p/blog-page.html

------ αυτή η σελίδα ενημερώνεται συνεχώς------

– this page is constantly update–

==================

 

Βασικές Κλείδες του Κώδικα Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου, για την Γραμματική-Δομική Ανάλυση των μορίων του λόγου, αποτελούν οι γνωστές και... μη γνωστές "Τροπές Συμφώνων τε και Φωνηέντων", το "Δασύ Πνεύμα" το οποίο μας επισημαίνει μια σειρά από αρχικά... κρυμμένα γράμματα προ των λέξεων που αρχίζουν από Ύψιλον και από Ρώ αλλά και προ αυτών που αρχίζουν από Νί και Λάμδα, συμπληρώνουμε εμείς, και των άλλων των γνωστών δασυνομένων λέξεων που, κάποτε, τις αποστήθιζαν οι μαθητές, για το ορθόν της γραφής, από τις τάξεις του δημοτικού σχολείου, καθώς και τα... χαμένα, το υπογεγραμμένο ι και το αρχικό F, και τα άφαντα σε λέξεις με άρνηση ή αντίθεση: α… ~ Νη ή άΝευ …, Μη ή οΥ …, ουΧί … !!

Προσοχή! Το σημείον  ~  δηλώνει την αμφίπλευρη δομική - γραμματική - ετυμολογική σχέση των δύο μερών.

Προσοχή! Ό,τι υπογραμμισμένο διαβάζεται αντίστροφα, αναγιγνώσκεται από τα δεξιά πρός τα αριστερά μέρη. Οι αναγνώσεις γίνονται σύμφωνα με τον Κώδικα Γλωσσικής Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Ανθρώπινου Λόγου, όπως: ΜύΡον ~ το άΡωΜα, ΚΡέαΣ ~ η ΣάΡΚα ~ ο ΧΡώΣ, ΜοΡΦή ~ η ΦόΡΜα, ΘέΣΠις ~ ηΘοΠοιόΣ τις Αθηναίος, ΛίΚΝον ~ η ΚΛίΝη, ΚαΛαΜάΡι ~ το ΜαΛάΚιοΝ, ιΣΚεΝΝΤέΡ ~ ο αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο άΝαΚΣ αΝαΤοΛής για Πέρσες, Άραβες, Αλβανούς, Τούρκους, Ινδούς, Ρώσους κά.!

Προσοχή! Σπασμένες Λέξεις με ενδιάμεση τελεία. Αναγιγνώσκεται, πρώτα, το δεύτερο τμήμα της λέξεως, αυτό μετά την τελεία, και ακολουθεί το πρώτο μέρος. πχ. Σό.ΦΡωΝ ~ ο ΦΡόΝιΜος, αΛα.Σία ~ η ΜεΓάΛη νήσος της Μεσογείου, ΚύΘηΡα ~ Κύ.ΣΣηΡα ~ το ΣΣιΡίΓον, DeaTh ~ ΝΤε.Θ ~ ο ΘάΝαΤος, ΔΝεί.ΠεΡοΣ ~ ο ΒοΡυΣΘέΝης ποταμός της Ευρωπαϊκής  Σαρματίας, ΚυΒεΡ.Νώ ~ ηΝιοΧεύω ΠόΛεις, αΠο.ΚείΡω ~ ΚουΡέΒω ~ ΚουΡεύω, ΡαΚώ.Δης ~ ο ΔιεΡΡωΓός.

Προσοχή! Σπασμένες Λέξεις με ενδιάμεσο κενό διαβάζονται ως δύο ξεχωριστές λέξεις πχ. ‘ΛιΠεΡ ΝήΤηΣ ~ ο ΠεΝιΧΡός τε αΝέΣΤιος.

Περισσότερα από: Γραμματική-Δομική Ανάλυση και ο Κώδικας Παραγωγής & Εμπλουτισμού του Ανθρώπινου Λόγου – Grammar-Structural Analysis and the Code of the Production & Enrichment of the PanHuman Speech

https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/01/grammar-structural-analysis-and-code-of.html

Άλλες Κλείδες

 

Το υπογεγραμμένο ιώτα (ᾳ, ᾴ, ῃ ῄ, ῳ, ῴ), ένα κρυμμένο γράμμα.     

ῳόΝ  ~ ώϊοΝ ~ ο ΓόΝος, ώϊον ~ το αυΓόν ~ το αΒΓόν.

αΒΓόΝ ~ Βίου ΓόΝος ή αΠόΓοΝος πτηνών, ερπετών, ιχθύων, εντόμων κλπ.

εοΡΤών ῳΔαί ~ εοΡΤών ωιΔαί ~ τα ΤΡαΓούΔια. 

ΔειΝών ῳΔαί ~ ΔειΝών ωιΔαί ~ αι ΤΡαΓωΔίαι. 

ᾅδης ~ ‘άϊΔης ~ ο έΓΓαιος Δεύς.

ΘΡᾴΚες ~ ΘΡάϊΚες > οι ΔόΛοΓΚοι.

 

Το χαμμένο αρχικό ή περισσευούμενο F 

ήΛις ~ FήΛις ~ Γη του αΛΦειού.

ηΛεία ~ FηΛεία ~ Γη του αΛΦειού. 

αΛΦειοΥ Γη ~ η οΛυΜΠία.

είΚω ~ FείΚω ~ ΦεύΓω, αποΦεύΓω.

είΚω ~ FείΚω ~ υΠείΚω ή υΠαΚούω.

ViT ~ FιΤ ~ FέΤος ~ το έΤος, αλβανικά.

 

Τα άφαντα γράμματα σε λέξεις με άρνηση ή αντίθεση: α… ~ Νη ή άΝευ …, Μη ή οΥ …, ουΧί …

ααΓήΣ ~ Νη αΓήΣ ~ αΝαΓήΣ - ιΣΧυΡός, ο

ααΔής ~ Νη ηΔύΣ ~ ο άΝοΣΤος.

αΒΛήΣ ~ Μη ΒΛηΣΣείς [θ].

αΒόηΤον ~ Νη ΒοηΤόν ~ το άΦωΝοΝ.

αΒαΚής ~ ΝηΒαΚής ~ ο ουΧί ΦωΝέων, ο άφωνος.

αΒΛεΜής ~ ο άΝευ ΘάΡΡουΣ ή ΘΡάΣους , ο άτολμος.

αΒόΤαΝος ~ ο άΝευ ΦυΤώΝ.

άΒουΛος ~ ο Μη ΘέΛων.

άΒΡοΤος ~ ο ουΧί ΘΝηΤός.

άΒυΣΣος ~ ο άΝευ ΒυΣΣού [θ].

αΔάΜας ~ ουΧίΔαΜας ~ ο άΚαΜΤος, ο άΚαΜΠΤος.

αΔεής ~ ο αΝαιΔής.

άΔειΠΝος ~ ο άΝευ ΤΡοΦής.

άΔοΡΠος ~ ο άΝευ ΤΡοΦής.

αΔάΠαΝος ~ ο άΝευ ΔαΠάΝης.

άεΛΠΤοΣ ~ ο αΝέΛΠιΣΤος.

αΘαΡΣής ~ ο άΝευ ΘάΡΣους.

αΘεάΜωΝ ~ ο Μη ΘεώΜεΝος.

αΘηΛήΣ ~ ο Μη ΘηΛάΣας.

αΘήΡευΤος ~ ο Μη ΘηΡευΘείς.

αΘΛιΒής ~ ο Μη ΒΛαΒείς.

άΘοΛος ~ ο ουΧί ΘοΛός ~ ο ΚαΘαΡός.

αΚάΜαΤος ~ ο Μη ΚοΠωΘείς.

αΚάΜαΤος < Νη ΚάΜαΤος ~ ο αΚούΡαΣΤος.

αΚάΤΤυΤος ~ ο αΝυΠόΔηΤος[π~κ].

αΚέΛυΦος ~ ο άΝευ ΦΛοιού.

άΚεΝος ~ ο Μη ΚεΝος ~ ο ΓέΜωΝ από.

αΚεΡΔής ~ ο άΝευ ΚέΡΔους. αΚεΡΔής ~ ο εΚ ΔωΡεάς.

αΚιΔΝός ~ ο Νη ΚΡαΤαιός, ο ασθενής, ο αδύναμος.

αΚίΧηΤος ~ ο αΝέΓΓιΧΤος, ο ανεφικτος. 

ΠΡΟΣΟΧΗ στην δομή ρημάτων ανάλογα με τον χρόνον ή την διαδικασίαν λειτουργίας τους.

Στην λεξικογραφία, γιά λόγους οικονομίας, αποφεύγονται περιφράσεις που αποδίδουν την ακριβή λειτουργία ενός ρήματος και στερούν στοιχεία της δομής τους, με συνέπεια, η ποικιλία των εννοιών του ιδίου ρήματος στον λόγον να θεωρείται αποτέλεσμα χρήσεως και όχι παραγωγή της ίδιας και της αυτής λέξεως, την οποίαν άριστα θα προσέγγιζε και θα αναγνώριζε η ετυμολόγηση.

πχ. το ρήμα ΓΡάΦω, όταν εμφανίζεται στον τρέχοντα χρόνον ή περιγράφεται η λειτουργία του, σημειώνεται ως ΓΡάΦων ειμί ή ΓΡάΦωΝ ειΜί ή ΓΡάΦωΝ ειμί ή ΓΡάΦων ειΜί, αποκαλύπτοντάς μας από κανένα έως περισσότερα επιπλέον δομικά του στοιχεία εκ των Ν, ι, Μ, των τροπών τους και των συνδυασμών τους.  

ΓΡάΦω ~ ειΚοΝοΠοιώ τον φωνητικόν λόγο.

ΓΡάΦω ~ ειΚοΝοΠοιώ μορφές–ιδέες, ζωγραφίζω, απεικονίζω.

ΓΡάΦω ~ ίΧΝη Ποιώ επί πηλού, κηρού, χάρτου, ξύλου ή πετρωμάτων, ιχνογραφώ, ζωγραφέω, καταγράφω.

ΓΡάΦω ~ ΓΛύΦω επί πηλού, κηρού, ξύλου ή πετρωμάτων.

ΓΡάΦω ~ ΛοΓοΠοιώ, λογοτεχνώ.

ΓΡάΦω (τώρα) ~ ΓΡάΦων ειΜί.

ΓΡάΦων.ειΜί ~ εΠιΓΡάΦω.

ΓΡάΦω.Ν ειμί ~ εΝΓΡάΦω ~ εΓΓΡάΦω.

ΓΡάΦω.Ν ειμί ~ αΝαΓΡάΦω.

ΓΡάΦω.ΝειΜί ~ ΣυΝΓΡάΦω ~ ΣυΓΓΡάΦω.

ΓΡάΦω ιΔέας ~ ΓΡάΦω.ιΔέας ~ ΖωΓΡαΦέω [δ~ζ], ζωγραφίζω.

εΠιΓΡάΦω ~ εΠι.ΓΡάΦω ~ ΓΛύΦω εΠί...

Και άλλα παραδείγματα:

εΚΘέω ~ εΚ.ΘέωΝ ειμί ~ ΤΡέΧω.

εΠάΓω ~ εΠάΓωΝ ειμί ~ εΠαΓιΝέω

ΘαΚέω ~ ΘαΚέων ειΜί ~ ΚάΘηΜαι.

ΘέΡοΜαι ~ ΘεΡόΜεΝος ειΜί ~ ΘεΡΜαίΝοΜαι, γίνομαι θερμός.

ΘέΡω ~ ΘέΡωΝ ειΜί ~ ΘεΡΜαίΝω, ζεσταίνω.

ΚάΘηΜαι ~ ΚαΘή.ΜεΝος ειμί ~ αΠΡαΚΤώ.

ΛέΓω ~ ΛέΓων ειΜί ~ οΜιΛώ.

ΠΛαΓιόω ~ ΠΛαΓιόωΝ ειμί ~ ΚΛίΝω [π~κ], στρέφω πρός τα πλάγια.

ΤιΘέω ~ ΤιΘέων ειΜί ~ ΤίΘηΜι.

ΘέΡω ~ ΘέΡωΝ ειΜί ~ ΘεΡΜαίΝω, ζεσταίνω.

ΘέΡοΜαι ~ ΘεΡόΜεΝος ειΜί ~ ΘεΡΜαίΝοΜαι, γίνομαι θερμός.

ΚάΘηΜαι ~ ΚαΘή.ΜεΝος ειμί ~ ο αΠΡαΚΤώ. 

Β ~ Γ

ΒΛήΧων ~ ο ΓΛήΧων.

ΒΛέΦαΡον ~ το ΓΛέΦαΡον.

Βα ~ Γά ή Γή.

αΡάΧωΒα ~ ΚαΡυών Γη, περιοχή και άΣΤυ ~ ΔήΜος της Λακωνικής στά... αλαμπουρνέζικα! Οι... Αλβανο-Σέρβικες καταλήξεις πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών ή περιοχών.

ΣΒάΣΤιΚα ~ το ΓαΜΜάΔιον.

ΒαΡΚάΝα ~ Γη ΛύΚωΝ, η Υρκανία, επαρχία της Περσίας.

 

Β ~ Δ

ΣέΒας ~ το ΔέοΣ

ΒόΣΠοΡος ~ ο ΔύΣΠοΡος [β~δ], ο Θρακικός του Βυζαντίου και ο άλλος των ΚιΜμεΡίων της ΚΡιΜαίας.

ΔεΛΦοί ~ οι ΒεΛΦοί.

ΔεΛΦίς ~ η ΒεΛΦίς. 

οΒεΛός ~ ο οΔεΛός.   

 

Β ~ Ζ

ΒέΡεΘΡον ~ το ΖέΡεΘΡον

 

Β ~ Θ

ΒΡωΤός ~ ο ΘΝηΤός.

άΒΡοΤος ~ ο αΘάΝαΤος.

ΘάΝαΤος ~ Βίου ΤέΛος. ΘάΝαΤος ~ Το ΤέΛος (του βίου).

ΣαΒάΖιος ~ εΚ Διός ΘεόΣ. ΣαΒάΖιος ~ Διός ΠαίΣ είτε όΦιΣ.

ΣέΒοΜαι ~ ΘαυΜάΣΣω [ζ]

ΣέΒοΜαι ~ άΓαΜαι ΘεούΣ 

ΣέΒας ~ το ΘαύΜα

ΣέΒαΣ ~ το ΘαυΜάΣιον.

ΒέΝΔιΣ ~ η Θεά άΡΤεΜις.

ΒέΝΔις ~ η ΘέαιΝα εΚάΤη.

ΒοΥΛή ~ το ΘέΛηΜα ~ η ΘέΛηΣις. ΘέΛηΣις ~ η ΒούΛηΣις. 

ΒουΛή ~ η αΠέΛα (των Λακεδαιμονίων).

ΒοΥΛευΤής ~ ο ΝοΜοΘέΤης. ΒοΥΛευΤής ~ των ΝόΜων ΠοιηΤής.  ΒοΥΛευΤής ~ ο εΠιΜεΛηΤής.

ΒοΥΛευΤήΡιον ~ το ΝοΜοΘεΤήΡιον.

ΘΡάΚη ~ ΒοΡείων Γη, για τους ονοματοδότες αρχαίους Έλληνες. ΘΡάξ άΝεΜος ~ ο ΒόΡειοΣ.

ΒαΛΚάΝια ~ ΘΡαΚώΝ Γή. ΒαΛΚάΝια ~ ΒεΛΛηΝιΚή ~ η ‘εΛΛηΝιΚή χερσόνησος.

ΒουΛΓαΡία ~ ΘΡαΚώΝ Γη. Οι δε Βούλγαροι, ιστορικά, όχι Θράκες αλλά Σλάβοι. ΣΛάΒος ~ ο ΒόΡειοΣ, κατά τους Έλληνες. 

ΒΛάΧοι ~ ΒΛάΣΣοι ~ οι ΘεΣΣαΛοί. ΤΣάΡαΣ ~ ο ΘεΣΣαΛός, επώνυμο, προσωνυμία.

ΜόΛΥΒος ~ η ΜήΘυΜΝα (της Λέσβου).

ΣΚαΡαΒαίος ~ το ΣΚαΘάΡι. Το «Σ - Σίγμα» της Εικονογράμματης & Παλαιογραμικής Γραφής του αιγυπτιακού ιδιώματος.

ΛοΒός μαστών ~ η ΘηΛή

   

Β ~ Μ (β~μ, b~m)

ΦωΝήεις  ~ ο οΜιΛών. ΦωΝήεις  ~ ο ΦωΝήν έΧων.

ΦώΝηΜα ~ ΦωΝής έΠος. 

ΦωΝάΖω ~ οΝοΜάΖω. ΦωΝή ~ το όΝοΜα. 

όΝοΜα ~ η οΜιΛία ~ ο ΛόΓοΣ.

ΜοΡΤός ~ ο ΒΡοΤός. ΜοΡΤός ~ ο ΣΣΝηΤός [θ]

αΜάΝΤια ή αΒάΝΤια, πόλις της αρχαίας Ηπείρου. Οι αΜαΝΤιείς < άΒαΝΤες.

‘RaDeVou ~ το ΣυΝάΝΤηΜα ~ η ΣυΝάΝΤηΣις.

ΜαΖοί ~ τα ΒυΖιά.

‘έΚαΘεΝ ~ ΒέΚαΘεΝ ~ ΜαΚΡόΘεν.

ΜοΣΧάΡι ~ Βούς ΜιΚΡός. Βούς ΜιΚΡός ~ Βοών ΚοYΡος ή ΚοYΡη.

Βοών ΚούΡος ή ΚούΡη.

Βαιός ~ ο ΜιΚΚός.

ΣοΒαΡός ~ ο ΣεΜΝός.

ΚάΔΜος ~ η Γη των ΘηΒών.

ΒΡαΖίλ ~ η αΜαΖοΝία.

ΜίΝωΣ ~ ο ΒαΣιΛεύς αλλά και ΜίΝωΣ ~ ΜέΓας άΝαΣΣ [ξ]. 

BLaCk ~ o ΜέΛαΣ.

‘ReΝDez-Vous ~ το ΣυΝάΝΝΤηΜα ~ η ΣυΝάΝΝΤηΣις

‘ReΝDeZ-vous ~ ‘ReΝDeSS ~ η ΣυΝάΝΝΤηΣιΣ.

ΜαΓΔαΛηΝή ~ η ΒαΚΤΡιαΝή (η ‘ΡωΚΣάΝη ~ ΚυΡίου άΝαΣΣα, σύζυγος του Μ. Αλεξάνδρου.

αΛέΞαΝΔΡος ~ άΝαΞ αΝαΤοΛής αλλά και αΛε ΣΣα ΝΔΡος > ο άΛλος ιηΣούΣ ΝαΖωΡαίος ή αΛέΣΣα  ΝΔΡος > ο εΜΜαΝουήλ ΝαΖωΡαίος 

ΣεΠΤέΜΒΡιος ~ ΣέΒΔοΜος ΜήΝ ~ ο  ‘έΒΔοΜος ΜήΝ, εφ' όσον ΠΡώΤοΣ μην ~ ο ΜάΡΤιοΣ των Λατίνων και αύΓουΣΤος ~ ο έΚΤοΣ.

ΒυΖάΝΤιον ~ ΜεΓαΡίΔος Γη.

ΚοΛοΒόΣ ~ ο (περι)ΚοΜΜέΝος.

ΜιαΝΜαΡ ~ η ΒιΡΜαΝία (κράτος της Ινδοκίνας).

ΜαΛάΚας ~ ο ΒΛάΚας. ΜαΛάΚαΣ ~ ο ΜαΛΣΣαΚός [θ] > Μαλακεία = η Μαλθακότης. ΜαΛαΚεία ~ (διά) ΜάΡης οΧεία, ΜάΡη ~ η ΣΣείΡ [χ].

 

Γ ~ Δ

ΖΥΓόω ~ ΔαΜάΖω.

Δά ~ η Γή, η Γαία.

ΔήΜηΤΡα ~ Γαίας άΡοΤος.

ΔΝόΦος ~ ο ΓΝόΦος.

οΔεύω ~ οΔέΒω ~ υΠάΓω.

υΓΡαΣία ~ η ΔΡόΣος. υΓΡαΣία ~ η ‘έΡΣη.

 

Γ ~ Λ

Γήιον ~ το Λήιον

 

 

 Ζ ~ Γ

ΖώΔιοΝ ~ οΔηΓός ΚαιΡού κατά δωδεκατημόριον του έτους.

ΖώΔιον ~ ο οΔηΓός του ηλιακού κύκλου.

οΠωΡίΖω ~(συν)άΓω ΚαΡΠούς.

εοΡΤάΖω ~ εοΡΤήν άΓω.

ΛαΚωΝίΖειν ~ το οΛιΓοΛοΓείν.

αΜαΖόΝιος ~ ο ΜέΓας Ρούς. 

ΜέΖων ~ ο ΜέΓας. ΜέΖων ~ ο ΜείΖων.

ΜέΓας ~ ο ΜείΖων.

ΓάϊΔαΡοΣ ~   το Ζώον Των εΡήΜων. 

 

 

Ζ ~ Δ

ΜαΖί ~ οΜαΔόν.

ΜαΖΥ ~ οΜαΔόν οΜού.

ΜάΔΔα ~ η ΜάΖα.

ΖέΦς ~ το έΔαΦος, Ζεύς ~ ο Δεύς, ο Δίας.

Ζάν ή Ζήν ~ ο Δεύς ή Ζεύς. ΖάΝ ~ ο ΓήιΝος θεός. 

ΔιοΓεΝές ~ ό,Τι ΓηΓεΝές. ΔαΝαοί ~ οι ιΘαΓεΝείς. ΓΡαιΚοί ~ οι ΓηΓεΝείς. ΓκάΓκαΡοι ~ οι ΓηΓεΝείς (Αθηναίοι, πρίν 200 χρόνια)

Ζεύς ~ ο Δεύς ή Δίας, ο πατήρ θεών τε και ανθρώπων. ΔέΦΣ ~ το έΔαΦοΣ.

αΖάΝαι ~ ΖηΝός Γη. Περιοχή της Αρκαδίας.

αΖάΝαι ~ η άΓοΝος Γη.

ΣαΒάΖιος ~ Διός ΠαίΣ είτε Διός όΦιΣ. ΣαΒάΖιος ~ εΚ Διός ΘεόΣ

οΠωΡίΖω ~ ΔΡέΠω καρπούς.

ΜαΖί ~ οΜαΔόν.

ΔήΛος ~ ο ΖήΛος.

ΖώΝ ~ ο ΔΡών.

ΚαΡαΓΚιόΖης ~ ΚαΡαΝΚιόΖης ~ ο άΡΧωΝ των ΓιΔιών.

νΤουΖίνα ~ η ΔωΔεΚάς.

ΖούΛΚαρν = ΔίΚεΡως, ο (Μ. Αλέξανδρος)

ΖάΧαΡις ~ η ηΔεία ΚόΝις. ΖάΚΧαΡις ~ η ηΔεία ΚόΝις.

ΤεΡέΖα ~ η ΘεοΔώΡα (όνομα... ξενικό).

ΖιαΒοΛιά ~ η ΔιαΒοΛιά.

ΖυΓοΒίΣΤι ~ ΦυΓάΔων άΣΤυ, ιστορικό χωριό της Αρκαδίας.

ΔούΡειοΝ ~ το ΔΡύιΝον.

ΔούΡειον ΠεΔίον ~ η ΤΡάΠεΖα. ΔούΡειοΝ ~ το ΔΡύιΝον.

SiZe ~ οΔηΓόΣ μεγεθών.

‘ΡίΖα ~ ΒΡίΖα ~ ΔΡυών Πούς.

KoRaZon ~ η ΚαΡΔιά (ισπανικά!). HeaRT ~ η ΚαΡΔιά (αγγλικά!).

HeRZ ~ η ΚαΡΔιά (γερμανικά!).

ΧαΡαΜίΖω ~ ΧαΡίΣΣω αΔίΚως, ξοδεύω, προσφέρω, θυσιάζω αδίκως πχ τα χρήματά μου, τα νειάτα μου.

ΤεΡέΖα ~ η ΔωΡοΘέα.

ΡυΤιΔόω ~ ΡυΤίΖω

ΝεΦοειΔής, ο δυτικός άνεμος ~ ο ΖέΦυΡος

ΚαΖάΝι ~ ο ΚώΔωΝ.

ΓάΖα ~ η ιουΔαία, η νότια περιοχή της Παλαιστίνης.

 

Ν ~ Μ (κατά την σύνθεση)

ΓάΜΜα ~ ΓάΝΜα ~ ΓουΝός όΜοιον, γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου. (Γόνυ, του ΓουΝός ή του Γόνατος).

οΞυΓόΝον ~ oKSyNGen ~ οΚΣυΝΓόΝον ~ το ΣΚωΡιοΓόΝον αέριον.

 

Υ ~ Φ, Β 

εΥ... ~ εΦ... ή εΒ...

ειΛΥός ~ ο (από)ΚΡυΦος τόπος.

ειΛΥός ~ ο ΦωΛεός.

οΥΡος, ο ~ ο ΦυΛαξ.

οΥΔας, το ~ το έΔαΦος.

οΥΡος, το ~ το ΒουΝό.

οΥΡέω ~ (απο)ΒάΛΛω ~ αΠοΡΡέω.

οΥΡιος ~ έΒΝους ~ ο εΥΝους.

οΥΤος ~ αΦΤός ~ αΥΤός.

ΣΥΡΔην ~ ΣΦοΔΡώς.

 

Φ ~ Μ 

ΓΡίΦος ~ το αίΝιΓΜα. 

ΓΡίΦος ~ το αίΝιΓΜα. 

ΓΡίΦοΣ ~ ο αΣαΦής ΛόΓος. 

ΓΡίΦοΣ ~ ο υΠαιΝιΓΜός. 

ΓΡίΦος ~ το ΚαΛάΘι αλιείας. 

ΓΡίΦοΣ ~ το ΠΛέΓΜα αλιείας, το δίχτυ.

ΓΡίΦος ~ ο ΓΡίΠος

ΓΡίΠος ~ ο ΓΡίΦος.

ΓΡίΠων ~ ο ‘αΛιέΦς ~ ο ‘αΛιεύς.

ΔαίΝυΜι ~ ΤΡέΦω, δίδω γεύμα. 

 

Η ~ Τ, Δ, Θ (ήΤα ~ ι το Ταύ)

ή ~ είΤε.

ήΤα ~ ι το Ταύ

ήΓαΝον ~ το ΤήΓαΝον.

ηΓήΤωρ ~ ο ΔιοιΚηΤής.

ηΘείοΣ ~ ο ΤιΜηΘείς.

ηΛαΚάΤη ~ η άΤΡαΚΤος.

ήΛιξ ~ ήΛιΚς ~ ο αυΤής ηΛιΚίας.

ήΛυΣις ~ Το ΜέΛλον αλλά και ήΛυΣις ~ η έΛευΣις και ήΛυΣις ~ το ΜέΛλον.

ήΜαΡ ~ ο ΔΡόΜος του ηλίου.

ήΜαΡ (χειμέριον) ~ ΤρίΜηΝον του χειμώνος.

αΡεΤή ~ η αΡΤιόΤης.

 

Τα διπλά ΣΤ, ΝΤ κλπ. ενίοτε, συμπεριφέρονται ως ένα ενιαίο Γράμμα. (Η Παλαιογραμμική Γραφή χρησιμοποιούσε τα γραμματοσήματα: Σ, Τ, ΣΤ όπως η σημερινή Γραμμική τα: Κ, Σ, Ξ ή Π, Σ, Ψ.)  

ΛίΣΤα (επί γραφής) ~ η ΣΤήΛη.

ΠΡηΣΤήρ ~ η αΣΤΡαΠή.

ΜυΣΤΡάς ~ ΜοΡέως άΣΤυ.

ΝΤαΒέΛη σπηλιά ~ ΠεΝΤέΛης σπήλαιον.

ΝαΣΤός ~ ο ΣΤεΡεός.

ίΣΤωΡ ~ ο ΓΝώΣΤης.

 

Σπασμένες Λέξεις (αναγιγνώσκεται, πρώτα, το δεύτερο τμήμα της λέξεως, αυτό μετά την τελεία, και ακολουθεί το πρώτο μέρος)

αΧΛ.Υς ~ η οΜίΧΛη.

Σό.ΦΡωΝ ~ ο ΦΡόΝιΜος.

αΛα.Σία ~ η ΜεΓάΛη νήσος της Μεσογείου, η Μεγαλόνησος. 

ΚΥΠΡοΣ ~ η εΠιΜήΚης ΝήΣος. Και η

ΤΡιΝαΚΡία ~ η ΤΡίΓωΝος εΧίΝη, η ΤΡιΓωΝιΚή ~ ΘΡιΝαΚία, η ΣιΚεΛία ~ ΜεΓάΛη!

ΚύΘηΡα ~ Κύ.ΣΣηΡα ~ το ΣΣιΡίΓον.

DeaTh ~ ΝΤε.Θ ~ ο ΘάΝαΤος.

ToD ~ ΤοΝΤ ~ ο ΘάΝαΤος.

ΔΝεί.ΠεΡοΣ ~ ο ΒοΡυΣΘέΝης ποταμός της Ευρωπαϊκής  Σαρματίας.

ΚυΒεΡ.Νώ ~ ηΝιοΧεύω ΠόΛεις.

ΤΣί.ΠΡας ~ ο ηΠειΡώΤηΣ (επώνυμο).

αΠο.ΚείΡω ~ ΚουΡέΒω ~ ΚουΡεύω.

Ρά.ΘΥΜος ~ ο ΤεΜΠέΛης.

ΡήΓΜα.Τα ~ οι ΔιαΡΡήΚΣεις.

ΡαΚώ.Δης ~ ο ΔιεΡΡωΓώς. 

PaNe.TTeRia ~ Το αΡΤοΠοιείοΝ, ιταλικά.

αί.ΘωΝ ~ ο ΦΛέΓων.

ΘεΣ.ΣαΛία ~ η ‘εΛώ.ΔηΣ περιοχή της κεντρικής Ελλάδος. 

VaRa.Ha ~ ο ΚάΠΡος, ινδικά.

    

----- η ενημέρωση συνεχίζεται –the update continues– -----

ΔΙΑΛΕΞΕ μία άλλη ΚΛΕΙΔΑ εδώ...

– CHOOSE an another KEY here... –
►  https://greekglossiccode.blogspot.com/p/blog-page.html

ΣΥΝΕΧΙΣΕ-ΚΑΤΕΒΑΣΕ το "Γραμματικό-Δομικό Λεξικό του Πανανθρώπινου Λόγου". Continue with "Grammar-Structual Dictionary of Panhuman Speech"–  

☛  https://greekglossiccode.blogspot.com/p/blog-page_17.html